Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 lipca 2022 r., sygn. I SA/Lu 150/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) Asesor sądowy Agnieszka Kosowska Protokolant asystent sędziego Katarzyna Jacyniuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2022 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 10 grudnia 2021 r. nr SKO.41/1261/PO/2021 w przedmiocie zwrotu dotacji I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz M. B. kwotę 4077 (cztery tysiące siedemdziesiąt siedem) złotych z tytułu zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie (organ) uchyliło w całości decyzję Marszałka Województwa Lubelskiego w Lublinie (organ I instancji) z 19 lutego 2021 r., która zobowiązywała M. B. do zwrotu dotacji pobranej nienależnie w 2015 r. w wysokości 74.595,64 z odsetkami od 20 stycznia 2020 r. Po uchyleniu decyzji organu I instancji organ zobowiązał M. B. do zwrotu dotacji pobranej nienależnie za grudzień 2015 r. w wysokości 15.310,20 zł z odsetkami od 20 stycznia 2020 r. (data doręczenia wystąpienia pokontrolnego). Ponadto organ orzekł, że:

- organ I instancji niezasadnie żądał zwrotu dotacji za grudzień 2015 r. w wysokości 10.650,84 zł określonej w załączniku nr 2 do decyzji organu I instancji;

- natomiast pozostałe kwoty dotacji określone w załącznikach nr 1 i nr 2 do decyzji organu I instancji za październik i listopad 2015 r. uległy przedawnieniu.

W uzasadnieniu tej treści rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że M. B. na mocy umowy z Województwem Lubelskim z 23 grudnia 2014 r. (umowa z 23 grudnia 2014 r.) uzyskiwała dopłaty z tytułu stosowania ustawowych ulg w przewozach zgodnie z art. 8a ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz.U.2018.295 ze zm. - ustawa o uprawnieniach do ulgowych przejazdów). Zdaniem organu, z art. 8a ust. 4 pkt 3 ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów oraz z § "15" ust. 1, ust. 2 umowy z 23 grudnia 2014 r. i załącznika nr 2 do tej umowy wynika, że M. B. była uprawniona do uzyskania omawianych dopłat pod warunkiem stosowania cen przewidzianych w cenniku przyjętym przez strony umowy z 23 grudnia 2014 r. Umowna zmiana cennika nastąpiła dopiero na podstawie aneksu do umowy z 23 grudnia 2014 r. sporządzonego w styczniu 2016 r., który wszedł w życie od 19 stycznia 2016 r. Organ ustalił, ze M. B. od października do grudnia 2015 r. sprzedawała bilety miesięcznie dla uczniów dowożonych do Zespołu Szkół w M. , Szkoły Podstawowej w Ł. oraz Zespołu Szkół Publicznych w S. niezgodnie z cennikiem obowiązującym w tym czasie na podstawie umowy z 23 grudnia 2014 r. W tych okolicznościach organ stwierdził, że M. B. za grudzień 2015 r. nienależnie pobrała dopłatę do ulgowych przewozów w wysokości 15.310,20 zł wymienionej w załączniku nr 1 do decyzji organu I instancji. Organ zaznaczył, że ani organ I instancji, ani M. B. nie dysponowali dowodami na okoliczność zmiany cennika, na którą powoływała się M. B.. W podstawie prawnej organ nawiązał do art. 252 ust. 1 pkt 1, pkt 2, ust. 5, ust. 6 pkt 2 ustawy o finansach publicznych (Dz.U.2021.305 ze zm. - u.f.p.).