Postanowienie SN z dnia 13 lutego 2024 r., sygn. I KO 76/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Adam Roch

po rozpoznaniu w Izbie Karnej
‎w dniu 13 lutego 2024 r.,
‎na posiedzeniu bez udziału stron

żądania SSN Marka Pietruszyńskiego o wyłączenie od udziału w sprawie o sygn. I KO 76/23
‎na podstawie art. 41 § 1 k.p.k.

postanowił:

wyłączyć SSN Marka Pietruszyńskiego od udziału w sprawie I KO 76/23.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 23 sierpnia 2023 roku obrońca skazanego R. N. wniósł o wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 20 maja 2021 roku, sygn. akt II AKa 177/20. Jako podstawę wznowienia podano zaistnienie nowych faktów i dowodów w postaci analizy logowań GPS samochodu, którym poruszał się J. C., a także topografii trasy, po której poruszał się ww. kurier, co ma wskazywać, że R. N. nie mógł popełnić przestępstwa. Jak wskazał obrońca m.in. powyższe dowody w postępowaniu dotyczącym domniemanego współsprawcy R. N. doprowadziły do poddania w wątpliwość zeznań/wyjaśnień M. K. i uchylenia wyroku sądu I instancji przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu w postępowaniu o sygn. akt II AKa 217/18.

W dniu 23 stycznia 2024 r. wyznaczony do rozpoznania tej sprawy sędzia Sądu Najwyższego Marek Pietruszyński złożył żądanie wyłączenia od rozpoznania tego wniosku o wznowienie postępowania w trybie art. 41 § 1 k.p.k. z uwagi na wcześniejsze orzekanie w przedmiocie rozpoznania kasacji złożonej przez obrońcę skazanego R. N. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2021 r., sygn. akt II AKa 177/20. Kasacja ta została przez Sąd Najwyższy oddalona jako oczywiście bezzasadna na podstawie art. 535 § 3 k.p.k. Sędzia Sądu Najwyższego Marek Pietruszyński wskazał, że wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 12 listopada 2020 roku, sygn. akt II AKa 217/18 (który według wniosku o wznowienie nie został uwzględniony w postępowaniu II AKa 177/20) został w toku posiedzenia Sądu Apelacyjnego w Poznaniu w sprawie II AKa 177/20 uznany za odczytany, a zatem wszedł do podstawy dowodowej rozstrzygnięcia końcowego tego sądu. Taki stan rzeczy – zdaniem sędziego wnioskującego – powoduje, że brak byłoby możliwości obiektywnego przekonania każdego rozsądnie myślącego członka społeczeństwa, że przedstawione okoliczności nie wpłyną na bezstronne rozpoznanie wniosku o wznowienie postępowania.