Interpretacja indywidualna z dnia 15 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.695.2023.1.EW

Uznanie, czy przepisy ustawy mają zastosowanie do opisanej transakcji; brak obowiązku zapłaty podatku i wystawienia faktury VAT z tytułu dokonania opisanej transakcji; brak prawa do odliczenia podatku VAT.

Interpretacja indywidualna– stanowisko jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

-nieprawidłowe w zakresie uznania, czy przepisy ustawy mają zastosowanie do opisanej transakcji;

-prawidłowe w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku i wystawienia faktury VAT z tytułu dokonania opisanej transakcji;

-prawidłowe w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

24 listopada 2023 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 16 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

-uznania, czy przepisy ustawy mają zastosowanie do opisanej transakcji;

-braku obowiązku zapłaty podatku i wystawienia faktury VAT z tytułu dokonania opisanej transakcji;

-braku prawa do odliczenia podatku VAT.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

„(...)” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

 (…)

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

„A” Sp. k.

 (…)

Treść wniosku wspólnego jest następująca

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

„A” prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

- naprawy i konserwacji (serwisowania) pojazdów ciężarowych, głównie marki „(...)”, dostawczych oraz naczep oraz ich części (silników, skrzyń biegów, elektroniki itp.), w tym napraw gwarancyjnych, kontrak­towych, bieżących i powypadkowych,

- sprzedaży w modelu agencyjnym pojazdów ciężarowych marki (...), oraz sprzedaży części zamiennych do pojazdów ciężarowych, dostawczych i naczep.

Dla celów powyższej działalności „A” posługuje się m.in. udostępnionym jej znakiem towarowym „(...)”. W ramach tej działalności „A” wykonuje również inne, pomniejsze czynności, np. wynajmuje miejsca parkingowe dla serwisowanych pojazdów, wynajmuje pomieszczenia i urządzenia podmiotowi powiązanemu celem prowa­dzenia przezeń stacji kontroli pojazdów lub w inny sposób angażuje się w świadczenie usług przez inne podmio­ty, w tym powiązane, jak np. usługi holowania czy mycia pojazdów, w związku z serwisowaniem pojazdów przez „A”.

Powyższa działalność jest wykonywana przez „A” w czterech zakładach położonych w (...). „A” jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Spółka (...) również jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i prowadzi działalność podobną do „A”, czyli sprzedaje i serwisuje pojazdy ciężarowe marki (...). Chcąc rozwijać swoją działalność i poszerzyć ofertę świad­czonych usług (...) zamierza nabyć od „A” składniki (materialne i niematerialne) wykorzystywane obecnie przez „A” do prowadzenia opisanej wyżej działalności gospodarczej a następnie, dzięki nabytym składnikom, powyższą działalność kontynuować w ramach działalności własnej. W tym celu w dniu 6 listopada 2023 roku strony zawarły umowę przedwstępną sprzedaży oraz umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości należą­cych do „A” i jedną warunkową umowę sprzedaży nieruchomości.

Sprzedawane składniki

Składniki (materialne i niematerialne) wykorzystywane obecnie przez „A” do prowadzenia ww. działalności, które zostaną sprzedane (...) to w szczególności:

a) środki trwałe (w tym tzw. niskocenne) takie jak urządzenia do wykonywania usług serwisowych, pojazdy, meble oraz sprzęt komputerowy i telekomunikacyjny,

b) zapasy, w tym części zamienne do świadczenia usług serwisowych,

c) prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez „A” umów z klientami, dystrybutorami, kontrahentami, leasingodawcami, licencjodawcami, dostawcami, dostawcami mediów itp.,

d) prawa własności intelektualnej i prawa niematerialne wykorzystywane w ramach lub niezbędne do pro­wadzenia działalności „A” oraz know-how wytworzony przez „A” i wykorzystywany przy świadczeniu usług serwisowych, w tym również struktura organizacyjna oraz prawa autorskie do projektów budow­lanych,

e) księgi i ewidencje,

f) prawa i obowiązki z umów o pracę z osobami zatrudnionymi przez „A”, którzy w efekcie planowanej transakcji staną się pracownikami (...) na podstawie art. 23¹ ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pra­cy, tj. w ramach omawianej transakcji dojdzie do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę,

g) decyzje administracyjne i zgody w sprawie np. pozwolenia na budowę, uwarunkowań środowiskowych czy udzielenia pozwolenia na wytwarzanie odpadów,

h) niektóre zobowiązania i wierzytelności, w tym zobowiązania pieniężne wynikające z zamówień na części zamienne, roszczenia „A” wobec dostawców (np. z tytułu gwarancji i rękojmi) oraz obowiązek rozliczenia przejętych umów o świadczenie usług serwisowych, oraz

i) pełna lista obsługiwanych klientów.

W ramach zaplanowanej transakcji (...) zakupi również od „A” prawo własności nieruchomości, w których „A” obecnie prowadzi działalność: w (...), przy czym do nabycia tej ostatniej nieruchomości dojdzie pod warunkiem, że inny podmiot nie skorzysta z ustawowego prawa pier­wokupu a „A”, dodatkowo, przed datą sprzedaży, usunie określone wpisy z księgi wieczystej. Jeśli wpisy te nie zostaną usunięte, zamiast kupować nieruchomość w (...) będzie ją od „A” dzierżawić (celem konty­nuowania dotychczasowej działalności „A” w tej lokalizacji). Każda z nieruchomości obejmuje swoim zakresem grunt oraz wzniesione na nim budynki (np. warsztatowe) i budowle (w tym utwardzenie, uzbrojenie i ogrodze­nie terenu) oraz zainstalowane w nich urządzenia.

Wszystkie powyższe składniki, które (...) zakupi od „A”, jak i osoby zatrudnione przez „A”, które po nabyciu staną się pracownikami (...), funkcjonują obecnie w ramach struktury organizacyjnej „A”, w oparciu o wza­jemne powiązania organizacyjne i funkcjonalne, które otrzyma (...). Dzięki tej strukturze organizacyjnej oraz wzajemnym powiązaniom, wskazane składniki i pracownicy pozwalają na prowadzenie za ich pomocą samo­dzielnej (niezależnej) działalności gospodarczej, którą to działalność (...) będzie kontynuować po ich nabyciu/przejęciu. Transakcja ta nie powinna zakłócić ciągłości dotychczas prowadzonej działalności przez „A” i świadczonych usług, zaś z perspektywy klientów zmiana podmiotu świadczącego usługi (z „A” na (...)) powin­na być niedostrzegalna.

Cena jaką (...) zapłaci „A” z tytułu powyższej transakcji będzie przewyższać całkowitą wartość rynkową skład­ników stanowiących środki trwałe i wartości niematerialne i prawne.

Wyłączone składniki

W ramach zakontraktowanej już zawartymi umowami transakcji, (...) nie nabędzie wszystkich składników wykorzystywanych obecnie przez „A” do prowadzenia przezeń działalności gospodarczej:

- po pierwsze, w ramach omawianej transakcji (...) nie przejmie działalności „A” w zakresie sprzedaży agencyjnej pojazdów marki (...). „A” działalność tę zakończy przed datą sprzedaży przedmiotu umo­wy na rzecz (...) zaś pracownicy „A” zaangażowani w tę działalność nie staną się pracownikami (...) (w odniesieniu do nich nie nastąpi przejście zakładu pracy). Planuje się jednak, aby część z nich została zatrudniona przez innego pracodawcę funkcjonującego w ramach (...), czyli przez oddział (...) zajmu­jący się sprzedażą (dystrybucją) pojazdów marki (...);

- po drugie, w „A” pozostaną niektóre składniki majątkowe takie jak grunty niezwiązane z prowadzeniem podstawowej działalności w zakresie prowadzenia serwisu pojazdów ciężarowych (...) i (...), bu­dynki, sprzęt komputerowy i telekomunikacyjny, samochody (własne bądź użytkowane na podstawie umów leasingu), niektóre części zamienne, hala namiotowa, kontener, elementy graficzne (logotypy, projekty graficzne i reklamowe), nieprzydatne dla (...) materiały reklamowe i marketingowe, licencje na oprogramowanie (np. na prowadzenie serwisu), utwory (np. regulamin pracy), umowy (np. z kancela­rią prawną czy operatorem telekomunikacyjnym jak również umowy ramowe określające warunki ogól­ne świadczenia usług serwisowych przez „A”), środki pieniężne i zobowiązania, w tym z wymienionych wyżej umów leasingu i innych umów o finansowanie oraz roszczenia o zapłatę objęte postępowaniami sądowymi.

Powyższe składniki nie zostaną przez (...) nabyte, ponieważ (...) ich nie potrzebuje (...) nie potrzebuje znaków towarowych „A”, licencji na oprogramowanie do prowadzenia serwisu czy regulami­nu pracy, gdyż dysponuje swoimi własnymi, a dodatkowo, odnośnie do znaku towarowego, działalność „A” już na chwilę obecną jest prowadzona pod znakiem (...) albo dlatego, że „A” chce nimi zadyspo­nować wedle własnego uznania.

Składniki „A” (i jej pracownicy), które są wyłączone z transakcji, są wprost wskazane w regulujących ją umowach i nie są potrzebne (...) do kontynuowania dotychczasowej działalności „A”, a staną się elementem przyszłej, innej działalności, którą ma podjąć „A” lub zostaną przez „A” upłynnione/zlikwidowane, a pracownicy zwolnieni; również znak towarowy „A” ma zostać zmieniony i „A” – po zawarciu umów przyrzeczonych – nie będzie mogła się dłużej posługiwać znakami towarowymi „(...)” i „(...)”. Ponadto, przez 3 lata po dokonaniu opisanej transakcji „A” ani podmioty z nią powiązane nie będą wykonywać działalności konkurencyjnej w stosunku do tej, jaką „A” wykonuje obecnie, w tym również działalność w zakresie sprzedaży pojazdów marki (...).

Umowa

Jak podano na wstępie, na okoliczność opisanej wyżej transakcji sprzedaży w dniu 6 listopada 2023 roku spo­rządzona została umowa przedwstępna sprzedaży, w formie pisemnej (z podpisami poświadczonymi notarial­nie) oraz dodatkowo, tego samego dnia, na okoliczność sprzedaży wymienionych wyżej nieruchomości, sporzą­dzone zostały w formie aktu notarialnego: przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości oraz warunkowa umowa sprzedaży nieruchomości, a niebawem zostaną sporządzone umowy przyrzeczone, w tym jedna umowa przeniesienia nieruchomości, o ile do jej zawarcia w ogóle dojdzie. Fakt zawarcia odrębnych umów (aktów no­tarialnych) na okoliczność sprzedaży nieruchomości jest podyktowany wyłącznie wymogami formalnymi i prawnymi dotyczącymi przeniesienia własności nieruchomości. Umowy przyrzeczone zostaną zawarte po dniu złożenia niniejszego wniosku.

Pytania

1. Czy przepisy ustawy o VAT mają zastosowanie do opisanej transakcji pomiędzy „A” i (...)?

2.Czy „A” musi zapłacić podatek VAT i wystawić na (...) fakturę z tytułu dokonania opisanej transakcji?

3.Czy (...) może odliczyć podatek VAT wskazany na fakturze, jeśli takowa zostanie wystawiona przez „A” na okoliczność opisanej transakcji?

Państwa stanowisko w sprawie

Zainteresowani są zdania, że:

- przepisy ustawy o VAT nie mają zastosowania do opisanej transakcji pomiędzy „A” i (...);

- „A” nie musi płacić podatku VAT i wystawiać na (...) faktury z tytułu dokonania opisanej transakcji;

- (...) nie może odliczyć podatku VAT wskazanego na fakturze, jeśli takowa zostanie wystawiona przez „A” na okoliczność opisanej transakcji.

Powyższe stanowisko Zainteresowani uzasadniają w sposób następujący:

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa i w praktyce wychodzi się z założenia, że celem jej odkodowania należy odwołać się do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny („Kodeks Cywilny”) – tak uznał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej („Dyrektor KIS”), m.in. w interpretacji z 10 października 2023 r. (nr 0111-KDIB3-1.4012.517.2023.1.KO) oraz z 4 października 2023 r. (nr 0111-KDIB3-3.4012.273.2023.4.MS).

Nie ma większych wątpliwości, że przedstawiona w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) transakcja stanowi zbycie (z perspektywy „A”) lub nabycie (z perspektywy (...)); przyjmuje ona bowiem formę umowy sprzedaży (z perspektywy przepisów Kodeksu cywilnego). W tych okolicznościach, aby odpowiedzieć na postawione przez Zainteresowanych pytania należy ocenić, czy jej przedmiot stanowi przedsiębiorstwo (w rozumieniu Kodeksu cywilnego).

Definicja przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej i obejmuje w szczególności:

‒ oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa); własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

‒ prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

‒ wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

‒ koncesje, licencje i zezwolenia;

‒ patenty i inne prawa własności przemysłowej;

‒ majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

‒ tajemnice przedsiębiorstwa;

‒ księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W orzecznictwie, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego („NSA”) z 13 grudnia 2022 r. (sygn. akt III FSK 1346/21), przyjmuje się, że (i.) powyższe wyliczenie zawarte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego ma charakter przykładowy i, że brak wymienionych w nich elementów nie sprawia, że przedmiot transakcji przestaje być przedsiębiorstwem, (ii.) czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo i pozwalającym odróżnić go od majątku jest organizacja i funkcjonalne, wzajemne związki między jego składnikami pozwalające na traktowanie ich jako całość lub zespół, oraz (iii.) zespół składników musi być w stanie samodzielnie funkcjonować jako przedsiębiorstwo, aby mógł być kwalifikowany jako takie.

Podobne podejście prezentowane jest w najnowszych interpretacjach indywidualnych Dyrektora KIS. Przykładowo, z interpretacji z 6 listopada 2023 r. (nr 0114-KDIP1 -3.4012.472.2023.2.RR), 16 października 2023 r. (nr 0114-KDIP1-1.4012.454.2023.2.IZ) oraz z 3 października 2023 r. (nr 0113-KDIPT1-2.4012.506.2023.2.JS), wynika, że:

‒ dla zakwalifikowania jako przedsiębiorstwo zbioru składników kluczowe jest (i.) istnienie organizacyjnych i funkcjonalnych powiązań między nimi, oraz (ii.) możliwość oraz zamiar kontynuowania działalności gospodarczej przez nabywcę przy udziale nabytych składników;

‒ wyliczenie w art. 55¹ Kodeksu cywilnego ma charakter przykładowy, więc w skład przedsiębiorstwo mogą wchodzić też składniki niewymienione w tym przepisie a z drugiej strony, brak któregoś z tych składników nie pozbawia pozostałych przymiotu przedsiębiorstwa;

‒ nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby w oderwaniu od nich pozostałe składniki nie mogły tworzyć przedsiębiorstwa – niektóre elementy przedsiębiorstwa mogą więc być wyłączone z transakcji sprzedaży.

W tych okolicznościach nie powinno być większych wątpliwości, że przedmiotem transakcji przedstawionej w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jest przedsiębiorstwo „A” ponieważ:

‒ po pierwsze, wśród składników przedmiotu tej transakcji jest większość elementów wskazanych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, czyli własność nieruchomości i ruchomości, prawa wynikające z umów, zobowiązania i wierzytelności, decyzje administracyjne, księgi, praktycznie wszyscy pracownicy „A”, baza dotychczasowych klientów Sprzedawcy, zapasy części zamiennych itp. a fakt, że nieznaczna część ze składników należących do przedsiębiorstwa „A” (w tym niektóry pracownicy) nie zostaną przez (...) nabyte, gdyż nie są związane z przejmowanym biznesem, nie sprawia, że przedmiot transakcji traci przymiot przedsiębiorstwa;

‒ po drugie, z opisu stanu faktycznego jasno wynika, że wszystkie składniki wchodzące w skład przedsiębiorstwa (jak i pracownicy) funkcjonują i będą po transakcji funkcjonować w ramach struktury organizacyjnej (...), w oparciu o wzajemne powiązania organizacyjne i funkcjonalne;

‒ po trzecie, ze stanu faktycznego jasno również wynika, że nabyte składniki są w stanie samodzielnie funkcjonować, tj. prowadzić działalność gospodarczą, którą (...) zamierza kontynuować, a którą obecnie prowadzi „A”.

Wydawane przez Dyrektora KIS interpretacje są ponadto osadzone w stanach faktycznych, w których niektóre składniki majątku przedsiębiorstwa były wyłączone z transakcji – co nie przeszkodziło organowi podatkowemu zakwalifikować jej przedmiotu jako przedsiębiorstwo: w powyższej interpretacji z 6 listopada 2023 r. były to środki pieniężne na rachunku zaś w interpretacji z 3 października 2023 r. były to samochody, telefony, środki pieniężne na rachunkach oraz część wierzytelności i zobowiązań – podobnie jak ma mieć to miejsce w przypadku transakcji, którą mają zamiar dokonać Zainteresowani. Innym przykładem jest interpretacja z 26 września 2023 r. (nr 0114-KDIP1-1.4012.431.2023.4.EW)– z jej stanu faktycznego wynika, że z transakcji wniesienia aportem przedsiębiorstwa wyłączone były takie składniki jak nieruchomość, istniejące w niej urządzenia, kredyt bankowy, umowy związane z funkcjonowaniem nieruchomości, rachunki bankowe i środki na nich – co znów nie stanowiło przeszkody dla zakwalifikowania przedmiotu transakcji jako przedsiębiorstwa. Potwierdzeniem takiej możliwości jest również art. 55² Kodeksu cywilnego.

Podsumowując, zdaniem Zainteresowanych, przedmiotem zaplanowanej przez nich transakcji jest przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, co oznacza że:

‒ przepisy ustawy o VAT nie mają do tej transakcji zastosowania a więc „A” nie powinna w związku z nią wystawiać faktury na (...) ani naliczać podatku VAT, gdyż fakturę wystawia się i VAT nalicza w odniesieniu do czynności opodatkowanych (art. 5 i art. 106b ustawy o VAT), które są objęte zakresem stosowania przepisów tej ustawy;

‒ (...) nie może odliczyć podatku VAT, jeśli „A” wystawi fakturę z takim podatkiem (czego nie powinna robić), gdyż VAT wykazany na fakturze dotyczącej czynności nieopodatkowanej nie podlega odliczeniu (zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT).

Uwzględnienie prawa unijnego

Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT implementuje art. 19 i 29 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa VAT”), w świetle których przekazanie całości lub części majątku nie stanowi dostawy towarów czy świadczenia usług, a więc nie jest opodatkowane podatkiem VAT, zaś nabywca jest traktowany jako następca prawny zbywcy. Z tego względu, wskazany przepis ustawy musi być interpretowany w świetle brzmienia i celu dyrektywy VAT oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Jak wynika z pkt 40 wyroku Trybunału ws. Zita Modes (C-497/01), zbycie całości lub części majątku oznacza przeniesienie składników tworzących przedsiębiorstwo lub jego część, która jest zdolna do wykonywania niezależnej działalności gospodarczej. Wynika z tego, że ocena zdolności wykonywania, przy pomocy przejętych składników, niezależnej działalności jest kluczowa w kontekście kwalifikacji transakcji jako zbycia całości lub części majątku nie zaś elementy formalne, jak np. przeniesienie wszystkich czy określonych umów. Potwierdza to inny wyrok Trybunału, wydany ws. Christel Schriever (C-444/10), zgodnie z którym zbyciem całości lub części majątku jest sprzedaż zapasu towarów w sklepie i jego wyposażenia, nawet bez samego lokalu (pkt 29, 33-36 wyroku) oraz postanowienie Trybunału w „polskiej” sprawie W Sp. z o.o. (C-729/21), w świetle którego sprzedaż centrum handlowego jest takim zbyciem, nawet jeśli nie były przenoszone na nabywcę niektóre umowy jak np. dotyczące zarządzania centrum. Powyższe podejście znajduje swoje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych: przykładowo, w wyroku z 13 grudnia 2022 r. (sygn. akt III FSK 1346/21), Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że dla zakwalifikowania transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa należy ocenić, czy będące przedmiotem transakcji aktywa pozwalają na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Tymczasem, z przedstawionego opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) jednoznacznie wynika, że przy wykorzystaniu składników nabywanych przez (...) od „A”, zdolne są one prowadzić samodzielną (niezależną) działalność gospodarczą, w zakresie opisanym na wstępie niniejszego wniosku, w konsekwencji czego omawiana transakcja stanowi zbycie całości lub części majątku w rozumieniu przepisów Dyrektywy VAT. Mając jednocześnie na względzie, iż ustawa o VAT musi być interpretowana w świetle Dyrektywy VAT, omawiana transakcja musi również stanowić zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT i zdaniem Zainteresowanych taką oczywiście jest. W tym kontekście należy również pamiętać, że (i.) choć brak opodatkowania zbycia całości lub części majątku jest opcją daną państwom członkowskim, to raz z niej skorzystawszy (jak uczyniła to Polska) dane państwo musi ją stosować w całej rozciągłości (pkt 31 wyroku ws. Zita Modes), oraz (ii.) terminowi zbycie całości lub części majątku należy nadać jednolite, autonomiczne znaczenie, które nie podlega definiowaniu w krajowych porządkach prawnych (pkt 34 wyroku ws. Zita Modes).

Z orzecznictwa Trybunału wynika również, że aby zbycie całości lub części majątku nie podlegało opodatkowaniu, nabywca musi mieć zamiar kontynuowania przejętej działalności a nie tylko zlikwidować ją, przy czym niekoniecznie musi to być działalność tego samego rodzaju co prowadzona przez zbywcę (pkt 44 wyroku ws. Zita Modes). Warunek ten jest spełniony w kontekście transakcji opisanej w niniejszym wniosku, gdyż (...) będzie kontynuować dotychczasową działalność „A” i wykonywać w jej ramach czynności opodatkowane. Brak opodatkowania tej transakcji podatkiem VAT wpisuje się zatem w cel powyższej regulacji jakim było ułatwienie procesu przenoszenia przedsiębiorstw i zapobieganie nadmiernemu obciążeniu zasobów nabywcy podatkiem VAT, który i tak podlegałby odliczeniu (pkt 39 wyroku ws. Zita Modes).

Końcowo warto nadmienić, że nie stanowi przeszkody dla zakwalifikowania omawianej transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu Ustawy o VAT) lub całości lub części majątku (w rozumieniu Dyrektywy VAT) okoliczność, że jedna z nieruchomości (…) może być w konsekwencji przez (...) dzierżawiona od „A”, a nie nabyta. Wyrok ws. Christel Schriever zapad) bowiem w okolicznościach, w których zbywca przeniósł na nabywcę własność wyposażenia sklepu i zapasu towarów zaś sam lokal nabywcy wynajmował, co w ocenie Trybunału nie stanowiło przeszkody dla uznania transakcji za zbycie całości lub części majątku (pkt 29, 33-36 wyroku). Bez znaczenia pozostaje również fakt, że na okoliczność transakcji zostało i zostanie sporządzone kilka dokumentów stwierdzających przeniesienie poszczególnych składników przedsiębiorstwa. Wynika to bowiem z konieczności dostosowania się przez strony do warunków wynikających z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa cywilnego, które wymagają, aby dla przeniesienia własności nieruchomości sporządzić akt notarialny, co nie jest wymagane w odniesieniu do sprzedaży przedsiębiorstwa. Ponadto, nie ulega wątpliwości, że nieruchomości należące do przedsiębiorstwa „A” i pozostałe składniki tego przedsiębiorstwa stanowią jedną całość, której rozdzielanie dla celów podatku VAT, byłoby niezgodne z prawem.

Podobna okoliczność (istnienie kilku umów) była udziałem transakcji w odniesieniu do której wydany został wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 10 maja 2019 r. (sygn. akt I SA/Sz 1043/18), z którego wynika, że zdaniem sądu (jak i organów podatkowych na wcześniejszym etapie), przeniesienie majątku na podstawie dwóch odrębnych czynności (sprzedaży i wniesienia aportem) nie zmieniło faktu, że całość stanowiła przedsiębiorstwo, którego zbycie nie podlegało opodatkowaniu VAT. Wprawdzie wyrok ten został ostatecznie uchylony przez NSA, ale jedynie dlatego, że zdaniem tego sądu organy niedostatecznie uzasadniły swoje stanowisko i nie przesądziły ostatecznie charakteru transakcji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Przepis art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej „Kodeks cywilny”, zgodnie z którym:

W świetle art. 55² Kodeksu cywilnego:

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej – musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”.

Z orzeczenia tego wynika ponadto, że nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania.

Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy, realizowanej uprzednio w przedsiębiorstwie zbywcy.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy, czy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić ponadto należy następujące okoliczności:

1)zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2)faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa należy rozumieć jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. Przy czym nie chodzi tu o prowadzenie jakiejkolwiek działalności z wykorzystaniem składników nabytego przedsiębiorstwa, a o prowadzenie nabytego przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że „A” prowadzi działalność gospodarczą w zakresie:

- naprawy i konserwacji (serwisowania) pojazdów ciężarowych, głównie marki „(...)”, dostawczych oraz naczep oraz ich części (silników, skrzyń biegów, elektroniki itp.), w tym napraw gwarancyjnych, kontrak­towych, bieżących i powypadkowych,

- sprzedaży w modelu agencyjnym pojazdów ciężarowych marki (...), oraz sprzedaży części zamiennych do pojazdów ciężarowych, dostawczych i naczep.

Dla celów powyższej działalności „A” posługuje się m.in. udostępnionym jej znakiem towarowym „(...)”. W ramach tej działalności „A” wykonuje również inne, pomniejsze czynności, np. wynajmuje miejsca parkingowe dla serwisowanych pojazdów, wynajmuje pomieszczenia i urządzenia podmiotowi powiązanemu celem prowa­dzenia przezeń stacji kontroli pojazdów lub w inny sposób angażuje się w świadczenie usług przez inne podmio­ty, w tym powiązane, jak np. usługi holowania czy mycia pojazdów, w związku z serwisowaniem pojazdów przez „A”.

Powyższa działalność jest wykonywana przez „A” w czterech zakładach położonych w (...). „A” jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

(...) również jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i prowadzi działalność podobną do „A”, czyli sprzedaje i serwisuje pojazdy ciężarowe marki (...). Chcąc rozwijać swoją działalność i poszerzyć ofertę świad­czonych usług (...) zamierza nabyć od „A” składniki (materialne i niematerialne) wykorzystywane obecnie przez „A” do prowadzenia opisanej wyżej działalności gospodarczej a następnie, dzięki nabytym składnikom, powyższą działalność kontynuować w ramach działalności własnej. W tym celu, w dniu 6 listopada 2023 roku, strony zawarły umowę przedwstępną sprzedaży oraz umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości należą­cych do „A” i jedną warunkową umowę sprzedaży nieruchomości.

Składniki (materialne i niematerialne) wykorzystywane obecnie przez „A” do prowadzenia ww. działalności, które zostaną sprzedane (...) to w szczególności:

a) środki trwałe (w tym tzw. niskocenne) takie jak urządzenia do wykonywania usług serwisowych, pojazdy, meble oraz sprzęt komputerowy i telekomunikacyjny,

b) zapasy, w tym części zamienne do świadczenia usług serwisowych,

c) prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez „A” umów z klientami, dystrybutorami, kontrahentami, leasingodawcami, licencjodawcami, dostawcami, dostawcami mediów itp.,

d) prawa własności intelektualnej i prawa niematerialne wykorzystywane w ramach lub niezbędne do pro­wadzenia działalności „A” oraz know-how wytworzony przez „A” i wykorzystywany przy świadczeniu usług serwisowych, w tym również struktura organizacyjna oraz prawa autorskie do projektów budow­lanych,

e) księgi i ewidencje,

f) prawa i obowiązki z umów o pracę z osobami zatrudnionymi przez „A”, którzy w efekcie planowanej transakcji staną się pracownikami (...) na podstawie art. 23¹ ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pra­cy, tj. w ramach omawianej transakcji dojdzie do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę,

g) decyzje administracyjne i zgody w sprawie np. pozwolenia na budowę, uwarunkowań środowiskowych czy udzielenia pozwolenia na wytwarzanie odpadów,

h) niektóre zobowiązania i wierzytelności, w tym zobowiązania pieniężne wynikające z zamówień na części zamienne, roszczenia „A” wobec dostawców (np. z tytułu gwarancji i rękojmi) oraz obowiązek rozliczenia przejętych umów o świadczenie usług serwisowych, oraz

i) pełna lista obsługiwanych klientów.

W ramach zaplanowanej transakcji (...) zakupi również od „A” prawo własności nieruchomości, w których „A” obecnie prowadzi działalność: w (...), przy czym do nabycia tej ostatniej nieruchomości dojdzie pod warunkiem, że inny podmiot nie skorzysta z ustawowego prawa pier­wokupu a „A”, dodatkowo, przed datą sprzedaży, usunie określone wpisy z księgi wieczystej. Jeśli wpisy te nie zostaną usunięte, zamiast kupować nieruchomość w (...) będzie ją od „A” dzierżawić (celem konty­nuowania dotychczasowej działalności „A” w tej lokalizacji). Każda z nieruchomości obejmuje swoim zakresem grunt oraz wzniesione na nim budynki (np. warsztatowe) i budowle (w tym utwardzenie, uzbrojenie i ogrodze­nie terenu) oraz zainstalowane w nich urządzenia.

Wszystkie powyższe składniki, które (...) zakupi od „A” jak i osoby zatrudnione przez „A”, które po nabyciu staną się pracownikami (...), funkcjonują obecnie w ramach struktury organizacyjnej „A”, w oparciu o wza­jemne powiązania organizacyjne i funkcjonalne, które otrzyma (...). Dzięki tej strukturze organizacyjnej oraz wzajemnym powiązaniom, wskazane składniki i pracownicy pozwalają na prowadzenie za ich pomocą samo­dzielnej (niezależnej) działalności gospodarczej, którą to działalność (...) będzie kontynuować po ich nabyciu/przejęciu. Transakcja ta nie powinna zakłócić ciągłości dotychczas prowadzonej działalności przez „A” i świadczonych usług, zaś z perspektywy klientów zmiana podmiotu świadczącego usługi (z „A” na (...)) powin­na być niedostrzegalna.

Cena jaką (...) zapłaci „A” z tytułu powyższej transakcji będzie przewyższać całkowitą wartość rynkową skład­ników stanowiących środki trwałe i wartości niematerialne i prawne.

W ramach zakontraktowanej już zawartymi umowami transakcji, (...) nie nabędzie wszystkich składników wykorzystywanych obecnie przez „A” do prowadzenia przezeń działalności gospodarczej:

- po pierwsze, w ramach omawianej transakcji (...) nie przejmie działalności „A” w zakresie sprzedaży agencyjnej pojazdów marki (...). „A” działalność tę zakończy przed datą sprzedaży przedmiotu umo­wy na rzecz (...) zaś pracownicy „A” zaangażowani w tę działalność nie staną się pracownikami (...) (w odniesieniu do nich nie nastąpi przejście zakładu pracy). Planuje się jednak, aby część z nich została zatrudniona przez innego pracodawcę funkcjonującego w ramach (...), czyli przez oddział (...) zajmu­jący się sprzedażą (dystrybucją) pojazdów marki (...).

- po drugie, w „A” pozostaną niektóre składniki majątkowe takie jak grunty nie związane z prowadzeniem podstawowej działalności w zakresie prowadzenia serwisu pojazdów ciężarowych (...) i (...), bu­dynki, sprzęt komputerowy i telekomunikacyjny, samochody (własne bądź użytkowane na podstawie umów leasingu), niektóre części zamienne, hala namiotowa, kontener, elementy graficzne (logotypy, projekty graficzne i reklamowe), nieprzydatne dla (...) materiały reklamowe i marketingowe, licencje na oprogramowanie (np. na prowadzenie serwisu), utwory (np. regulamin pracy), umowy (np. z kancela­rią prawną czy operatorem telekomunikacyjnym jak również umowy ramowe określające warunki ogól­ne świadczenia usług serwisowych przez „A”), środki pieniężne i zobowiązania, w tym z wymienionych wyżej umów leasingu i innych umów o finansowanie oraz roszczenia o zapłatę objęte postępowaniami sądowymi.

Powyższe składniki nie zostaną przez (...) nabyte, ponieważ (...) ich nie potrzebuje (np. (...) nie potrzebuje znaków towarowych „A”, licencji na oprogramowanie do prowadzenia serwisu czy regulami­nu pracy, gdyż dysponuje swoimi własnymi, a dodatkowo, odnośnie do znaku towarowego, działalność „A” już na chwilę obecną jest prowadzona pod znakiem (...) albo dlatego, że „A” chce nimi zadyspo­nować wedle własnego uznania.

Składniki „A” (i jej pracownicy), które są wyłączone z transakcji, są wprost wskazane w regulujących ją umowach i nie są potrzebne (...) do kontynuowania dotychczasowej działalności „A”, a staną się elementem przyszłej, innej działalności, którą ma podjąć „A” lub zostaną przez „A” upłynnione/zlikwidowane, a pracownicy zwolnieni; również znak towarowy „A” ma zostać zmieniony i „A” – po zawarciu umów przyrzeczonych – nie będzie mogła się dłużej posługiwać znakami towarowymi „(...)” i „(...)”. Ponadto, przez 3 lata po dokonaniu opisanej transakcji „A” ani podmioty z nią powiązane nie będą wykonywać działalności konkurencyjnej w stosunku do tej, jaką „A” wykonuje obecnie, w tym również działalność w zakresie sprzedaży pojazdów marki (...).

W dniu 6 listopada 2023 roku spo­rządzona została umowa przedwstępna sprzedaży, w formie pisemnej z podpisami poświadczonymi notarial­nie oraz dodatkowo, tego samego dnia, na okoliczność sprzedaży wymienionych wyżej nieruchomości, sporzą­dzone zostały w formie aktu notarialnego: przedwstępna umowa sprzedaży nieruchomości oraz warunkowa umowa sprzedaży nieruchomości, a niebawem zostaną sporządzone umowy przyrzeczone, w tym jedna umowa przeniesienia nieruchomości, o ile do jej zawarcia w ogóle dojdzie. Fakt zawarcia odrębnych umów (aktów no­tarialnych) na okoliczność sprzedaży nieruchomości jest podyktowany wyłącznie wymogami formalnymi i prawnymi dotyczącymi przeniesienia własności nieruchomości. Umowy przyrzeczone zostaną zawarte po dniu złożenia niniejszego wniosku.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą kwestii ustalenia, czy przepisy ustawy mają zastosowanie do opisanej transakcji pomiędzy Państwem i Spółką Sprzedającą.

Podane przez Państwa okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo spełniające wymogi określone w art. 55¹ Kodeksu cywilnego, zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Państwo, przy wykorzystaniu nabytego od Spółki Sprzedającej majątku, będą kontynuować działalność prowadzoną przez Spółkę po ich nabyciu/przejęciu.

Tym samym, nabycie przez Państwa, w wyniku przeprowadzonej transakcji przedsiębiorstwa bez wyłączonych składników nie spowoduje zerwania lub ograniczenia funkcjonalnych związków istniejących dotychczas pomiędzy składnikami majątku wchodzącymi w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez Spółkę Sprzedającą, które pozwolą Państwu na kontynuowanie działalności gospodarczej prowadzonej dotychczas przez Spółkę Sprzedającą przy wykorzystaniu przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że nie w każdym przypadku konieczne jest przeniesienie wszystkich elementów wchodzących w skład standardowych elementów typowych dla transakcji dotyczących zbycia przedsiębiorstwa, ważne aby nabywca mógł kontynuować działalność gospodarczą w oparciu o składniki materialne będące przedmiotem transakcji co ma miejsce w opisanym przypadku.

W przedmiotowej sprawie wskazali Państwo, że przedsiębiorstwo jest/będzie zdolne do samodzielnego kontynuowania działalności. Ponadto, z treści wniosku wynika, że niebędące przedmiotem planowanej sprzedaży wyłączone składniki nie są istotne z punktu widzenia funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanym przypadku są/będą spełnione wszystkie przesłanki do uznania zespołu składników majątkowych i niemajątkowych, wchodzących w skład prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej, a będących przedmiotem transakcji, za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Tym samym – wbrew Państwa twierdzeniu – przepisy ustawy mają/będą miały zastosowanie do opisanej transakcji pomiędzy Państwem i Spółką Sprzedającą, bowiem dokonana przez Spółkę sprzedaż składników materialnych i niematerialnych stanowi/będzie stanowiła transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy oraz na tej podstawie jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Pomimo, że transakcja zbycia składników materialnych i niematerialnych jest wyłączona z opodatkowania i Spółka nie musi płacić podatku VAT z tytułu dokonania opisanej transakcji, to nie znaczy, że przepisy ustawy nie mają zastosowania do tej transakcji.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 uznano za nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii ustalenia, czy Spółka Sprzedająca musi zapłacić podatek VAT i wystawić na Państwa fakturę z tytułu dokonania opisanej transakcji.

Odnosząc się do braku obowiązku udokumentowania przedmiotowej transakcji sprzedaży fakturą, należy wskazać, że zgodnie art. 106b ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy:

Z powyższego wynika, że do wystawienia faktury zobowiązany jest podmiot, który dokonuje m.in. odpłatnej dostawy towarów.

Jak rozstrzygnięto wcześniej, do przedmiotowej sprzedaży składników materialnych i niematerialnych, które stanowią/będą stanowiły przedsiębiorstwo, ma/będzie mieć zastosowanie wyłączenie z opodatkowania wskazane w art. 6 pkt 1 ustawy, tym samym sprzedaż nie stanowi/nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem brak jest/będzie podstaw do wystawienia faktury dokumentującej tę czynność.

Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Spółka Sprzedająca („A”) nie jest/nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku i do udokumentowania fakturą opisanej we wniosku sprzedaży składników materialnych i niematerialnych.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii ustalenia, czy mogą Państwo odliczyć podatek VAT wskazany na fakturze.

Odnosząc się zatem do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia przez Państwa składników materialnych i niematerialnych należy zauważyć, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl tego przepisu:

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Aby przysługiwało Państwu prawo do odliczenia podatku VAT z otrzymanej faktury VAT, faktura musi dokumentować czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niekorzystającą ze zwolnienia od podatku.

W związku z powyższym, skoro w okolicznościach niniejszej sprawy nabyty przez Państwa zespół składników materialnych i niematerialnych – jak wyżej wskazano – stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, to czynność ta podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe wskazać należy, że nie przysługuje/nie będzie Państwu przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia przedsiębiorstwa, ponieważ transakcja ta stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

„(...)” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).