Interpretacja indywidualna z dnia 21 grudnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.698.2023.2.AB

Opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego przeniesienia nakładów poniesionych na wzniesienie budynków

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

25 września 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 września 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przeniesienia nakładów poniesionych na wzniesienie budynków.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 13 grudnia 2023 r. (wpływ 19 grudnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Spółka ta nie jest podatnikiem CIT. Jedynymi wspólnikami spółki jest małżeństwo. Wspólnicy pozostają we wspólności majątkowej małżeńskiej. Wspólnicy założyli spółkę cywilną, w ramach której zajmowali się organizacją przyjęć. Na swojej nieruchomości gruntowej wznieśli budynki, między innymi magazyn i dom weselny. Grunty nie zostały wprowadzone w ewidencję środków trwałych spółki cywilnej. Sytuacja się skomplikowała, gdy obligatoryjnie spółka cywilna została przekształcona w spółkę jawną. Budynki stały się własnością wnioskodawcy - spółki jawnej, a grunty pozostały nadal własnością prywatną wspólników. Wspólnicy zamierzają zakończyć działalność spółki jawnej, a grunt wraz z budynkami podzielić pomiędzy dwójką swoich dorosłych dzieci.

W uzupełnieniu wniosku, wskazali Państwo, że:

1.Spółka na moment złożenia wniosku, a także w chwili obecnej nie jest czynnym podatnikiem VAT.

2.Budynki posadowione na gruncie stanowią środki trwałe spółki. Jednakże sam grunt nie stanowi środka trwałego spółki, gdyż jest własnością wspólników.

3.Przeniesienie nakładów na budynki dokonane będzie na cele osobiste wspólników spółki. Budynki wraz z gruntem zostaną przekazanie w darowiźnie dzieciom wspólników (wspólnicy są małżeństwem).

4.Przeniesienie nakładów na budynki będzie dokonane do celów innych niż działalność gospodarcza spółki, gdyż ta zostanie zlikwidowana lub wykreślona z K.R.S bez przeprowadzenia procesu likwidacji w razie spełnienia ustawowych przesłanek. Co więcej, wspólnicy z uwagi na swój wiek nie mają zamiaru prowadzić innej działalności gospodarczej. W jaki sposób przekazany grunt wraz z budynkami będzie wykorzystywany w przyszłości przez obdarowanych wspólnicy pozostawiają do decyzji obdarowanym. Wysoce prawdopodobnym jest, że grunt wraz z budynkami będzie wykorzystywany przez ich dzieci (obdarowanych) do prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Należy jednak zaznaczyć, że nic będzie to miało charakteru zbycia przedsiębiorstwa.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym zakończenie działalności spółki jawnej będzie rodziło obowiązek podatkowy wynikający z nieodpłatnego przeniesieniem nakładów związanych z wzniesieniem budynku na cudzym gruncie?

2.Czy w przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy zakończenie działalności spółki jawnej nie będzie rodziło obowiązku podatkowego wynikającego z nieodpłatnego przeniesieniem nakładów związanych z wzniesieniem budynku na cudzym gruncie.

Budynki zostały wzniesione jeszcze przed przekształceniem spółki cywilnej w spółkę jawną. Uchwałą wspólników Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego (…) z dnia 01.12.2001 r. o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną w trybie art. 26 par. 4 ksn Wnioskodawca powstał jako odrębny podmiot. Do tej pory co do zasady wynikającej z art. 860 kc spółka cywilna nie była odrębnym podmiotem, a jedynie umową pomiędzy osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą. W związku z powyższym budynki nie zostały wniesione na cudzym gruncie ponieważ wspólnicy spółki cywilnej byli jednocześnie właścicielami gruntu. Fakt, że na podstawie obligatoryjnego przekształcenia spółki cywilnej w jawną budynki zostały wciągnięte w ewidencję środków trwałych spółki jawnej nic jest tożsamy z tym, że spółka ta poniosła nakłady, gdyż nakłady poniosła spółka cywilna, która w obrocie prawnym nie występuje jako samodzielny podmiot. W przypadku dokonania nakładów na własnym gruncie nie dochodzi ani do dostawy, ani do świadczenia usługi, wobec czego czynność ta nie może rodzić obowiązku wynikającego z ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku uznania, że zakończenie działalności spółki jawnej będzie stanowiło dostawę towaru lub świadczenie usług wynikającą z nieodpłatnego przeniesieniem nakładów związanych z wzniesieniem budynku na cudzym gruncie Wnioskodawca będzie korzystać ze zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka jawna jest osobową spółką handlową; nie posiada osobowości prawnej, ale ma zdolność prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Spółka jawna posiada swój własny majątek, odrębny od majątku jej wspólników. Każdy wspólnik musi wnieść do spółki wkład - pieniężny, lub niepieniężny (w postaci własności lub innych praw rzeczowych). Wkład może być przeniesiony na spółkę na własność lub do używania. Przechodząc do wątku wyzbycia się nieruchomości, stanowiącej współwłasność małżonków - wspólników spółki jawnej wskazać trzeba, że nieruchomość nic została wniesiona do spółki. Pozostają zatem własnością wspólników, wykorzystywaną na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę. W każdej chwili spółka może zrezygnować z wykorzystania przedmiotowej nieruchomości, jak również w każdej chwili współwłaściciele mogą swobodnie rozporządzić prawem do tejże.

Co się zaś tyczy VAT, to w tym miejscu trzeba zwrócić uwagę na przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z ich treścią, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Dodatkowo, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Na podstawie pkt 10 zwolnieniu od podatku podlega zatem dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a także gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Regułą podstawową jest to, że każda dostawa budynków, budowli lub ich części, dokonywana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia, podlega zwolnieniu od podatku. Natomiast każda dostawa tych towarów dokonywana w okresie przed pierwszym zasiedleniem w ramach pierwszego zasiedlenia lub w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia podlega opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie to, upraszając, wybudowanie lub ulepszenie, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Wyjątek od zasady opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części w przypadku, gdy dostawa ta jest dokonywana przed lub w ramach pierwszego zasiedlenia albo w ciągu 2 lat od pierwszego zasiedlenia zawiera pkt 10a. Zgodnie z tym przepisem dostawa taka będzie podlegała zwolnieniu, jeżeli w stosunku do budynków, budowli lub ich części, które są przedmiotem dostawy, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do odliczenia podatku naliczonego, oraz gdy dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy zauważyć, że istnieją rozbieżności interpretacyjne czy nakłady polegające na wzniesieniu budynku na cudzym gruncie stanowią dostawę czy też są świadczeniem usług. W tym miejscu warto przytoczyć wyrok NSA z dnia 30.08.2011 roku, sygn. akt I FSK 1149/10. Jeżeli przyjąć, że nakłady nie są rozliczne jako dostawa, a jako świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, to należy rozważyć, czy świadczenie usług należy zaliczyć do odpłatnych w rozumieniu art. 8 ust 2 ustawy. W konsekwencji, jeżeli przy nieodpłatnym przekazaniu nakładów właścicielom gruntu w związku z zakończeniem działalności gospodarczej spółki jawnej istnieje związek z czynności dokonania i nieodpłatnego przekazania nakładów z prowadzoną działalnością gospodarczą to nie zostaje spełniony warunek wskazany w art. 8 ust. 2 ustawy, a zatem czynność nie stanowi nieodpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”,

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy:

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy,

Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Słownik języka polskiego definiuje czasownik „świadczyć” jako „wykonywać coś na czyjąś rzecz”, a „świadczenie” – to obowiązek wykonywania, przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

W myśl regulacji art. 8 ust. 2 ustawy,

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Aby zatem nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a co za tym idzie za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Jedynymi wspólnikami spółki jest małżeństwo. Wspólnicy założyli spółkę cywilną, w ramach której zajmowali się organizacją przyjęć. Na swojej nieruchomości gruntowej wznieśli budynki, między innymi magazyn i dom weselny. Grunty nie zostały wprowadzone w ewidencję środków trwałych spółki cywilnej. Spółka cywilna została przekształcona w spółkę jawną. Budynki stały się własnością Państwa Spółki, a grunty pozostały nadal własnością prywatną wspólników. Wspólnicy zamierzają zakończyć działalność spółki jawnej, a grunt wraz z budynkami podzielić pomiędzy dwójką swoich dorosłych dzieci. Budynki posadowione na gruncie stanowią środki trwałe spółki. Jednakże sam grunt nie stanowi środka trwałego spółki, gdyż jest własnością wspólników. Przeniesienie nakładów na budynki dokonane będzie na cele osobiste wspólników spółki. Przeniesienie nakładów na budynki będzie dokonane do celów innych niż działalność gospodarcza spółki.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym w pierwszej kolejności należy ustalić, czy poniesione nakłady na budowę budynków – w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług poczynione na gruncie będącym własnością odrębnego podmiotu (wspólników spółki) – należy traktować jako towar. W tym celu niezbędne staje się odwołanie do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zwanej dalej k.c.

Zgodnie z art. 45 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 47 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 48 Kodeksu cywilnego:

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, grunt jest zawsze odrębnym przedmiotem własności, natomiast budynki trwale z gruntem związane, co do zasady, stanowią części składowe takich gruntów. Jeżeli zatem ktoś wybuduje trwale związany z gruntem budynek na cudzym gruncie, budynek staje się własnością właściciela gruntu, a budujący będzie tylko właścicielem nakładów poniesionych na wzniesienie obiektu. Zatem z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli, ewentualnie ulepszenie i modernizacja istniejących budynków lub budowli posadowionych na cudzym gruncie) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. W konsekwencji podmiot, który poniósł nakłady na nieruchomość, nie może ich sprzedać. Niemniej jednak ma on pewne prawo do nakładów, które może przenieść na rzecz innego podmiotu.

Analiza przedstawionego przez Państwa opisu sprawy na tle powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że przekazanie przez Państwa nakładów na wybudowanie budynków na cele osobiste wspólników, położonych na cudzym gruncie nie można rozpatrywać w kategorii dostawy towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Z tych też względów, przeniesienie nakładów poniesionych na budowę budynków posadowionych na cudzym gruncie, należy traktować jako świadczenie usług na rzecz ich nabywcy, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Z uwagi natomiast na fakt, że opisane przekazanie nastąpi nieodpłatnie, kwestia uznania tej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług powinna być rozważana na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Przepis ten stanowi bowiem, iż dla celów VAT odpłatnym świadczeniem usług są wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Innymi słowy, jeżeli podatnik wykona nieodpłatnie usługę, której cel nie jest związany z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą, to świadczenie takie – choć dokonane nieodpłatnie – traktować należy dla celów VAT jak świadczenie odpłatne, a w konsekwencji – jako czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

W przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie nakładów związanych z budową przedmiotowych budynków jak wskazali Państwo w uzupełnieniu wniosku będzie dokonane do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki. Budynki są posadowione na cudzym gruncie tj. gruncie należącym do wspólników Spółki. Zatem przekazanie to nie będzie miało związku z prowadzeniem przez Państwa działalności gospodarczej.

W związku z powyższym nieodpłatne przekazanie nakładów poniesionych na wzniesienie budynków, należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, które będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, że nieodpłatne przeniesienie nakładów poniesionych na wzniesione budynki stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT nie mają zastosowania w sprawie a tym samym nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa).