Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 25 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.557.2023.2.MC

Nieuznanie Państwa za podatnika podatku VAT w odniesieniu do czynności odpłatnego udostępnienia kanału technologicznego/teletechnicznego na podstawie decyzji administracyjnej podmiotom spełniającym warunki, o których mowa w ustawie o drogach publicznych oraz brak prawa do odliczenia/odzyskania części lub całości podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione na wybudowanie ww. kanału teletechnicznego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 sierpnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Państwa za podatnika podatku VAT w odniesieniu do czynności odpłatnego udostępnienia kanału technologicznego/teletechnicznego na podstawie decyzji administracyjnej podmiotom spełniającym warunki, o których mowa w ustawie o drogach publicznych oraz braku prawa do odliczenia/odzyskania części lub całości podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione na wybudowanie ww. kanału teletechnicznego. Uzupełnili go Państwo pismami z 7 sierpnia 2023 r. (wpływ 7 sierpnia 2023 r.) oraz 19 października 2023 r. (wpływ 19 października 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Miasto ... (dalej: Miasto lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Działalność Miasta zarówno podlegająca opodatkowaniu VAT, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), jak również działalność niepodlegająca ustawie VAT, realizowana na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.; dalej: u.s.g) jako zadania własne, polegająca na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej czyli mieszkańców gminy, prowadzona jest przez jednostki organizacyjne Miasta, w szczególności takie jak: jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, spółki. Jedną z jednostek budżetowych Miasta jest urząd miasta, tj. Urząd Miejski w ... (dalej: Urząd). Zgodnie z art. 33 ust. 1 u.s.g, wójt (prezydent) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta). Urząd składa się z komórek organizacyjnych (departamentów, biur, zarządów) wykonujących zadania przypisane im w Regulaminie Organizacyjnym Urzędu, wprowadzonym zarządzeniem Prezydenta Miasta .... Regulamin określa organizację i zasady funkcjonowania Urzędu, zgodnie z art. 33 ust. 2 u.s.g.

Miasto realizuje zadania własne, do których należą m.in. sprawy z zakresu:

gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego,

lokalnego transportu zbiorowego.

Zadania w zakresie zarządzania drogami oraz obsługi inwestycji drogowych realizuje Zarząd Dróg Miejskich, natomiast wszystkie czynności związane z organizacją komunikacji miejskiej wykonywane są przez Zarząd ... Komunikacji Miejskiej, funkcjonujące w strukturze Urzędu na prawach departamentu. W ramach czynności wykonywanych przez Miasto (działające poprzez swój Urząd) można wyróżnić:

a)czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i w ramach tej działalności Miasto funkcjonuje m.in. jako organ podatkowy czy organ administracyjny,

b)czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, a więc wykonywane głównie na podstawie umów cywilnoprawnych.

W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... 2014-2020, Działania 5.4, Miasto realizuje projekt pozakonkursowy, zidentyfikowany w Załączniku nr 5 do Szczegółowego Opisu Osi Priorytetowych Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020 pn. „...”. Przedsięwzięcie jest realizowane przez Miasto - projektu oraz partnerów - gminy ... Obszaru Funkcjonalnego (zwane dalej OF): ..., ..., ..., ..., ..., ..., ..., ... oraz Powiat ..., z uwagi na fakt, że część zadań realizowana będzie wzdłuż odcinków dróg powiatowych.

Na potrzeby realizacji projektu w dniu 29.04.2016 r. zostało zawarte porozumienie regulujące zasady współpracy stron przy przygotowaniu i realizacji projektu. Porozumienie zawarte zostało na okres przygotowania i realizacji Projektu oraz na okres zapewnienia jego trwałości - 5 lat od daty finansowego zakończenia projektu. Każda ze Stron Porozumienia odpowiada za poprawność formalną, merytoryczną i finansową realizacji swoich zadań, w tym również kwestie dotyczące podatku VAT. Ponadto, na podstawie odrębnych porozumień, gminy OF powierzyły zadania z zakresu organizacji transportu zbiorowego Miastu i z tego tytułu nie będą osiągały żadnych przychodów. Po stronie gmin pozostanie utrzymanie wybudowanej infrastruktury. Na potrzeby realizacji dotychczasowych zadań w projekcie, Miasto dysponuje Interpretacją Indywidualną 0461-ITPP1.4512.991.2016.1.MN z dnia 20 lutego 2017 r., wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy oraz Interpretacją Indywidualną 0114-KDIP4-3.4012.472.2022.1.DM z dnia 15 września 2022 r. wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w Bielsku-Białej.

Miasto, w ramach swojego zakresu rzeczowego, zobowiązało się do realizacji na swoim obszarze zadań z zakresu budowy dróg rowerowych, ciągów pieszo-rowerowych oraz kontrpasa wyznaczonego dla ruchu rowerów, w ramach poniższych zadań:

Zad. 1 Budowa drogi rowerowej wzdłuż ... w ...,

Zad. 2 Budowa drogi rowerowej wzdłuż … w ...,

Zad. 3 Budowa drogi rowerowej wzdłuż … i … w ...,

Zad. 4 Budowa drogi rowerowej jako połączenie dróg rowerowych przebiegających wzdłuż ulic: … i … w ...,

Zad. 5 Budowa ścieżki rowerowej wzdłuż … na odcinku od … do … w ...,

Zad. 6 Ścieżki rowerowe w centrum miasta ...,

Zad. 7 Budowa drogi rowerowej do … w ...,

Zad. 8 Budowa drogi rowerowej wzdłuż … i … w ...,

Zad. 9 Budowa drogi rowerowej wzdłuż … (od …) i … do granicy miasta w ...,

Zad. 10 Budowa kładki pieszo-rowerowej nad … i ciągu pieszo -rowerowego od kładki nad … do … w ...,

Zad. 11 Budowa drogi rowerowej wzdłuż … na odc. od … do … w ...,

Zad. 47 Budowa/przebudowa ścieżek rowerowych/ciągów pieszo-rowerowych w …, w … oraz …,

Zad. 48 Budowa ścieżki rowerowej i ścieżki pieszo-rowerowej przy … w ...,

Zad. 49 Budowa kontrapasa rowerowego przy … w ..., połączenie dróg rowerowych w … i …, budowa sygnalizacji świetlnej,

Zad. 50 Budowa ścieżki pieszo-rowerowej, chodnika wzdłuż … w ...,

Zad. 52 Budowa ścieżki pieszo-rowerowej wzdłuż … na odcinku od … do granicy miasta ... w kierunku ….

Poziom dofinansowania ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020 dla nowo włączanych zadań będzie wynosił 85% wydatków kwalifikowalnych. Wkład własny Miasta wyniesie 15% wydatków kwalifikowalnych. Miasto będzie zobowiązane do pokrycia ze środków własnych wszystkich wydatków niekwalifikowalnych w ramach realizowanych w projekcie zadań.

Realizowane przez Miasto zadania będą finansowane z dwóch źródeł, tj. ze środków Unii Europejskiej (Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego) oraz środków własnych Miasta. Miasto (Urząd Miejski w ...) będzie w całości ponosiło koszty inwestycyjne do momentu zakończenia realizacji inwestycji i rozliczenia gwarantując, że po zakończeniu realizacji projektu nie zostaną wprowadzone zasadnicze zmiany w charakterze projektu (w szczególności w okresie trwałości projektu). Ponadto utrzymane zostaną cele projektu.

W ramach Zadania 49., w … prowadzone były roboty polegające na budowie kanału technologicznego/teletechnicznego, który w części wykorzystywany będzie przez Miasto, natomiast w części może zostać udostępniony innym podmiotom komercyjnym. W odniesieniu do dróg nieposiadających kategorii drogi publicznej, udostępnienie kanału technologicznego odbywa się na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej, której stronami są Miasto oraz podmiot komercyjny. Nie ma to zastosowania w przypadku …, ponieważ jest ona drogą publiczną, w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 645 ze zm.), zwanej dalej u.d.p. i w tej sytuacji na wniosek zainteresowanego podmiotu wydawana będzie przez Miasto decyzja administracyjna oraz zostaną naliczone opłaty za udostępnienie kanału technologicznego.

Zgodnie z art. 39 ust. 7 u.d.p., zarządca drogi udostępnia kanał technologiczny na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji, w której określa warunki udostępnienia tego kanału. W art. 39 ust. 7ab u.d.p, wskazano, iż decyzja w sprawie udostępnienia kanału technologicznego określa w szczególności: 1. imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i adres siedziby wnioskodawcy; 2. lokalizację kanału technologicznego; 3. zakres udostępnienia kanału technologicznego; 4. planowany okres udostępnienia kanału technologicznego; 5. wysokość opłaty za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposób jej uiszczania. Wysokość rocznych stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego określa załącznik nr 2 do Rozporządzenia Ministra Cyfryzacji z dnia 29 czerwca 2016 r. w sprawie udostępniania kanału technologicznego przez zarządców dróg publicznych oraz wysokości stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego. W pozostałej części powstała infrastruktura będzie ogólnodostępna i nie będą pobierane żadne opłaty z tytułu jej wykorzystania przez użytkowników dróg rowerowych, ciągów pieszo-rowerowych, kontrpasa.

Miasto realizując zadanie w ramach projektu, nie miało swobody w zakresie budowy kanału technologicznego oraz nie będzie miało swobody w zakresie doboru kontrahenta/kontrahentów oraz zasad udostępniania i wysokości pobieranych opłat. Wszystkie te warunki determinowane są bezpośrednio zapisami u.d.p., co wiąże się z tym, że w odniesieniu do każdego z podmiotów spełniających warunki ustawowe, zarządca drogi - Miasto - nie będzie miało prawa odmowy udostępnienia kanału technologicznego.

Pytania

1.Czy w odniesieniu do czynności polegającej na odpłatnym udostępnieniu kanału teletechnicznego na podstawie decyzji administracyjnej podmiotom spełniającym warunki opisane w u.d.p., Miasto nie jest podatnikiem podatku VAT?

2.Czy w związku z realizacją w ramach projektu zadania, polegającego m.in. na budowie kanału teletechnicznego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia/odzyskania części lub całości podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione na wybudowanie tego kanału?

Pytanie nr 1 dotyczy zdarzenia przyszłego. Pytanie nr 2 dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1. Miasto, jako podmiot prawa publicznego, zgodnie z art. 9 ust. 4 u.s.g. realizuje zadania użyteczności publicznej, którymi są zadania własne gminy, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych. W art. 7 ust. 1 u.s.g. wskazano, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy (pkt 2) gminnych dróg, ulic, mostów, placów, organizacji ruchu drogowego. Stosownie do zapisów art. 7 ust. 2 u.s.g., ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy. W aktualnym stanie prawnym, zgodnie z art. 39 u.d.p. Miasto, będące zarządcą drogi, ma co do zasady obowiązek wybudowania w pasie drogowym kanału technicznego. Jedynie minister właściwy do spraw informatyzacji, na wniosek zarządcy drogi w drodze decyzji, może zwolnić zarządcę z obowiązku budowy kanału technologicznego, ale tylko wtedy jeżeli w pobliżu pasa drogowego istnieje już kanał technologiczny lub linia światłowodowa, posiadający wolne zasoby wystarczające do zaspokojenia potrzeb społecznych w zakresie dostępu do usług szerokopasmowych lub w sytuacji, gdy lokalizowanie kanału technologicznego byłoby ekonomicznie nieracjonalne lub technicznie niemożliwe. Zarządca drogi ma obowiązek udostępnienia kanału technologicznego na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji, w której określa warunki udostępnienia tego kanału. Wysokość opłat regulowana jest ustawowo. Zarządca drogi może odmówić udostępnienia kanału technologicznego jedynie w przypadku braku wolnych zasobów w tym kanale. Następuje to również w formie decyzji administracyjnej.

Z powyższego wynika, że swoboda Miasta w zakresie budowy kanału technologicznego, doboru kontrahenta, zasad udostępniania tego kanału oraz wysokości opłat jest wyłączona. Determinowana jest bowiem przez ustawodawcę i wymaga podejmowania działań poprzez akty administracyjne. Te formy władcze działań są ściśle uregulowane przez prawo. Decyzja wydawana zaś przez organ administracji publicznej ma charakter związany. Oznacza to, że jeżeli podmiot spełnia warunki ustawowe, zarządca drogi nie ma prawa odmowy udostępnienia kanału technologicznego. Opłata za udostępnienie kanału ma zatem charakter identyczny jak np. opłata skarbowa, która jest pobierana za określoną czynność ze strony organu (taki jest zresztą charakter opłat pobieranych przez organy i nie mają one charakteru wynagrodzenia za czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej).

W konsekwencji uznać należy, że Wnioskodawca wypełniając zadania własne gminy w przedstawionym we wniosku ww. zakresie, spełnia przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Pobieranie opłat (daniny publicznej) za udostępnianie kanałów technologicznych jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego. Podmiot sprawujący te zadania przy wykonywaniu tych czynności działa na ustawowo uregulowanych zasadach, a zatem nie jest w stanie dokonywać modyfikacji, dopuszczalnych w stosunkach cywilnoprawnych w ramach swobody zawierania umów. Organ taki pobiera należność o charakterze daniny publicznej. Mając zatem na względzie przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że opłaty za udostępnienie kanału teletechnicznego przez zarządcę drogi posiadającej kategorię drogi publicznej, pozostają poza zakresem ustawy o VAT, bowiem Miasto nie występuje tu w charakterze podatnika VAT.

Ad 2. Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (tzw. odliczenie VAT). Na podstawie art. 86 ust. 2 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jak wynika z powołanego art. 86 ust. 1, prawo do odliczenia VAT przysługuje wyłącznie podatnikom, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia VAT związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (tj. w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych z VAT lub niepodlegających opodatkowaniu VAT).

Mając na uwadze powyższe, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie będzie w żaden sposób wykorzystywał wybudowanego w ramach projektu kanału teletechnicznego do czynności opodatkowanych VAT (a za takie czynności, nie można zdaniem Wnioskodawcy uznać udostępniania kanałów technologicznych w drodze decyzji administracyjnej), w opinii Wnioskodawcy nie będzie mu tym samym przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z budową kanału. W ocenie Miasta, z uwagi na fakt, iż władcze udostępnienie kanału teletechnicznego w drodze gminnej pozostaje poza zakresem ustawy o VAT, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia/odzyskania części lub całości podatku VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione na wybudowanie tego kanału.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zgodnie z którym:

Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, wyłącznie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Z powyższych unormowań wynika, że wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT jednostek samorządu terytorialnego jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

Odnosząc się do kwestii nieuznania Państwa za podatnika podatku VAT w odniesieniu do czynności odpłatnego udostępnienia kanału teletechnicznego objętego pytaniami wniosku, podmiotom zainteresowanym na podstawie decyzji administracyjnej, o których mowa w ustawie o drogach publicznych, wskazać należy, co następuje.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40 ze zm.):

Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Natomiast na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym:

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego.

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym:

Ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy.

Według art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Stosownie do art. 9 ust. 2 tej ustawy o samorządzie gminnym:

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Jak stanowi art. 9 ust. 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym:

Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

W myśl art. 9 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym:

Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 645):

Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1)drogi krajowe;

2)drogi wojewódzkie;

3)drogi powiatowe;

4)drogi gminne.

Według art. 2a ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Stosownie do unormowań zawartych w art. 7 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Na podstawie art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:

Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1)krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;

2)wojewódzkich - zarząd województwa;

3)powiatowych - zarząd powiatu;

4)gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta)

Na mocy art. 21 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:

Zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.

Według art. 39 ust. 6 ustawy o drogach publicznych:

Zarządca drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie drogowym w trakcie budowy lub przebudowy dróg publicznych.

Na podstawie art. 39 ust. 7 ustawy o drogach publicznych:

Zarządca drogi udostępnia kanał technologiczny na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem, w drodze decyzji, w której określa warunki udostępnienia tego kanału.

Zgodnie z art. 39 ust. 7ab ustawy o drogach publicznych:

Decyzja w sprawie udostępnienia kanału technologicznego określa w szczególności:

1) imię i nazwisko oraz adres albo nazwę i adres siedziby wnioskodawcy;

2) lokalizację kanału technologicznego;

3) zakres udostępnienia kanału technologicznego;

4) planowany okres udostępnienia kanału technologicznego;

5) wysokość opłaty za udostępnienie kanału technologicznego oraz sposób jej uiszczania.

Stosownie do art. 39 ust. 7g ustawy o drogach publicznych:

Za udostępnienie kanału technologicznego lub jego części pobiera się opłatę.

Jak wynika z art. 39 ust. 7h ustawy o drogach publicznych:

Opłatę za udostępnienie kanału technologicznego ustala się jako iloczyn liczby metrów bieżących udostępnionego kanału technologicznego i stawki opłaty za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego, pobieranej za każdy rok jego udostępnienia, przy czym za udostępnienie kanału technologicznego na okres krótszy niż rok opłata obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni udostępnienia kanału technologicznego.

W myśl art. 39 ust. 7i ustawy o drogach publicznych:

Stawki opłat za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego za każdy rok jego udostępniania nie mogą przekroczyć:

1) 7,00 zł - w przypadku rury osłonowej;

2) 5,50 zł - w przypadku rury światłowodowej;

3) 1,00 zł - w przypadku mikrorury wchodzącej w skład wiązki mikrorur.

Na podstawie art. 39 ust. 7j ustawy o drogach publicznych:

Opłatę za udostępnienie kanału technologicznego, za pierwszy rok jego udostępniania, uiszcza się w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o udostępnieniu kanału technologicznego stała się ostateczna, a za lata następne - w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku, z góry za dany rok.

Według art. 39 ust. 7k ustawy o drogach publicznych:

Minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o udostępnienie kanału technologicznego, rodzaje dokumentów dołączanych do tego wniosku, wysokość stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego oraz sposób obliczania opłaty za częściowe udostępnienie kanału technologicznego, biorąc pod uwagę poziom uzasadnionych kosztów budowy i eksploatacji kanału technologicznego, jego wypełnienie kablem lub kanalizacją kablową oraz potrzeby rozwoju telekomunikacji, w szczególności w zakresie szerokopasmowego dostępu do Internetu.

Mając na uwadze treść przytoczonych przepisów prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że Państwo realizując inwestycjępn. „…” w części dotyczącej budowy kanału teletechnicznego, o którym mowa w pytaniach wniosku, będziecie wykonywali Państwo zadania własne dotyczące zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, a także na podstawie art. 39 ust. 6 i ust. 7 ustawy o drogach publicznych, w myśl których zarządca drogi jest obowiązany zlokalizować kanał technologiczny w pasie drogowym w trakcie budowy lub przebudowy dróg publicznych i udostępnić ww. kanał technologiczny na pisemny wniosek podmiotu, który zgłosił zainteresowanie jego udostępnieniem.

Jak wynika z opisu sprawy w ramach Zadania 49., w … prowadzone były roboty polegające na budowie kanału technologicznego/teletechnicznego, który w części wykorzystywany będzie przez Miasto, natomiast w części może zostać udostępniony innym podmiotom komercyjnym. Ulica Zwierzyniecka objęta inwestycją, o której mowa we wniosku, jest drogą publiczną w rozumieniu ustawy o drogach publicznych. Podmioty zainteresowane, którym zostanie udostępniony kanał teletechniczny, o którym mowa w pytaniach wniosku, będą mogły z niego korzystać w ramach uiszczonej opłaty, o której mowa w art. 39 ust. 7g ustawy o drogach publicznych. Ww. opłata ustalana będzie na podstawie decyzji administracyjnej, w której określone zostaną warunki udostępnienia tego kanału oraz zostaną naliczone opłaty za udostępnienie kanału teletechnicznego, o którym mowa w pytaniach wniosku, w wysokości rocznych stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego określonej w załączniku nr 2 do Rozporządzenia Ministra Cyfryzacji z dnia 29 czerwca 2016 r. w sprawie udostępniania kanału technologicznego przez zarządców dróg publicznych oraz wysokości stawek opłat za udostępnienie 1 mb kanału technologicznego.

Podkreślenia wymaga, że realizując inwestycję objętą wnioskiem - jak Państwo podali - Miasto nie miało swobody w zakresie budowy kanału technologicznego oraz nie będzie miało swobody w zakresie doboru kontrahenta/kontrahentów oraz zasad udostępniania i wysokości pobieranych opłat. Wszystkie te warunki determinowane są bezpośrednio zapisami ustawy o drogach publicznych, co wiąże się z tym, że w odniesieniu do każdego z podmiotów spełniających warunki ustawowe, zarządca drogi - Miasto - nie będzie miało prawa odmowy udostępnienia kanału technologicznego.

Zatem skoro będziecie Państwo pobierać opłatę od zainteresowanych podmiotów za udostępnienie kanału teletechnicznego zgodnie z przepisami ustawy o drogach publicznych, to będziecie Państwo działać w odniesieniu do tych czynności jako organ władzy publicznej, w zakresie realizacji zadań własnych powierzonych Państwu na podstawie ww. ustawy o drogach publicznych. Tym samym z tytułu realizacji tych świadczeń będziecie Państwo wyłączeni z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, a pobierana opłata, której obowiązek uiszczenia wynika z ustawy o drogach publicznych, będzie miała charakter publicznoprawny i nie będzie stanowiła wynagrodzenia za usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe uregulowania, należy stwierdzić, że w przypadku odpłatnego udostępniania kanału teletechnicznego, o którym mowa we wniosku, Państwo nie będziecie wykorzystywać go do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym w powyższym zakresie nie działacie Państwo jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, powyższa czynność jest wyłączona z systemu podatku VAT i z tego względu będzie stanowiła czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem Państwa stanowisko dotyczące pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, iż podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

W myśl ww. przepisu art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że:

W przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak już wcześniej wskazano, w przypadku odpłatnego udostępniania kanału teletechnicznego, o którym mowa w pytaniach wniosku, nie działacie Państwo jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność odpłatnego udostępniania kanału teletechnicznego, o którym mowa w pytaniach wniosku, jest wyłączona z systemu podatku VAT i stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym nie mają Państwo prawa do odliczenia części lub całości podatku VAT w odniesieniu do wydatków poniesionych na wybudowanie kanału teletechnicznego objętego pytaniami wniosku. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. nie działają Państwo jako podatnik podatku VAT, a wydatki związane z realizacją ww. inwestycji nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z poniesionymi wydatkami, nie mają Państwo również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1008). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. W związku z tym, że nie spełniają Państwo tego warunku, nie mają Państwo możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Reasumując, nie mają Państwo prawa do odliczenia/odzyskania części lub całości podatku VAT w odniesieniu do wydatków poniesionych na wybudowanie kanału teletechnicznego objętego pytaniami wniosku, ponieważ towary i usługi nabywane w ramach ww. inwestycji nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym uznałem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Państwu przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00