Interpretacja indywidualna z dnia 2 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT3.4011.501.2023.2.AWO

Ustalenie wartości stanowiącej koszt uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży samochodu, który figurował w ewidencji środków trwałych, lecz od wykreślenia go z ewidencji środków trwałych nie upłynęło sześć lat.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest - prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 sierpnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 7 sierpnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego. Uzupełnił go Pan - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 20 września 2023 r. (wpływ 21 września 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Nabył Pan samochód osobowy (...) z przeznaczeniem na cele prywatne. Zakup miał miejsce 9 grudnia 2016 r. z Pana środków (bez kredytu, rat, leasingu) za kwotę 73.270 zł brutto. Podatek VAT nie został odliczony z powodu braku prawa do odliczenia. Po zakupie wykorzystywał Pan samochód do celów działalności gospodarczej, zaś koszty rozliczał na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu, tzw. „kilometrówką”.

Przedmiotem Pana działalności jest (...). Nie świadczy i nigdy nie świadczył Pan usług najmu, dzierżawy samochodów lub innych umów o podobnym charakterze.

1 stycznia 2017 r. samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez Pana jednoosobowej działalności gospodarczej.

1 stycznia 2019 r. samochód został wykreślony z ewidencji środków trwałych i przeznaczony na cele prywatne. Odpisy amortyzacyjne nie były naliczane i ujmowane w kosztach, zarówno w czasie, gdy samochód figurował w ewidencji środków trwałych, ani tym bardziej, gdy pozostawał poza ewidencją środków trwałych i stanowił Pana majątek prywatny. Przez cały okres użytkowania samochodu nie ponosił Pan wydatków na ulepszenie, ani na modernizację samochodu. Ponosił Pan jedynie wydatki typowo eksploatacyjne, np. paliwo, ubezpieczenie, przegląd.

Zamierza Pan sprzedać wymieniony wyżej samochód. W związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 oraz art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprzedaż wymienionego samochodu będzie przychodem z działalności gospodarczej, ponieważ samochód był wprowadzony do ewidencji środków trwałych, zaś od jego wykreślenia z ewidencji nie upłynęło sześć lat.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan natomiast, że samochód osobowy wprowadzony do ewidencji środków trwałych był amortyzowany przy zastosowaniu metody liniowej z jednoczesnym obniżeniem stawki amortyzacyjnej do 0%.

Pytanie

Jaka wartość będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży

samochodu, który figurował w ewidencji środków trwałych, lecz od wykreślenia go z ewidencji środków trwałych nie upłynęło sześć lat?

Pana stanowisko w sprawie

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazał Pan, że w myśl art. 24 ust 2 i 2a kosztem uzyskania przychodów będzie wartość zakupu w kwocie 73.270 zł brutto. Uważa Pan, że nie będzie ona pomniejszona o odpisy amortyzacyjne, ponieważ nie były naliczane i ujmowane w kosztach. Pana zdaniem, brak jest podstaw do jakiejkolwiek korekty wartości zakupu sprzedawanego samochodu, dlatego należy przyjąć wartość z faktury zakupu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

–pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy),

– odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Na podstawie art. 10 ust. 2 pkt 3 cytowanej ustawy:

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 tej ustawy:

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 wskazanej wyżej ustawy:

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a)środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b)składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,

c)składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d)składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

–wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przychodami z działalności gospodarczej są więc zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2c tej ustawy), jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu ze źródła jakim jest działalność gospodarcza.

Z treści złożonego przez Pana wniosku wynika m.in., że:

•9 grudnia 2016 r. nabył Pan samochód i wykorzystywał go do celów działalności gospodarczej,

•1 stycznia 2017 r. wprowadził Pan ten samochód do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,

•samochód był amortyzowany przy zastosowaniu metody liniowej z jednoczesnym obniżeniem stawki amortyzacyjnej do 0%,

•1 stycznia 2019 r. wykreślił Pan opisany samochód z ewidencji środków trwałych i przeznaczył go na cele prywatne,

•nie świadczy i nigdy nie świadczył Pan usług najmu, dzierżawy samochodów lub innych umów o podobnym charakterze,

•planuje Pan sprzedać ten samochód.

Tym samym, zbycie samochodu osobowego przed upływem sześciu lat „od wykreślenia go z ewidencji środków trwałych” – skutkować będzie powstaniem po Pana stronie przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Opisane przez Pana okoliczności wymagają w pierwszej kolejności odniesienia się do nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 1 stycznia 2019 r.

Na podstawie ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), wprowadzono bowiem nowe zasady rozliczania w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych m.in. z wykorzystywaniem samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Przy tym, zgodnie z art. 9 wskazanej wyżej ustawy:

Przepisy art. 24 ust. 2a ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 16 ust. 5i ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się do samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2018 r.

Dlatego, powołany przez Pana – we własnym stanowisku w sprawie – art. 24 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie ma zastosowania do przedstawionej przez Pana sytuacji (wprowadził Pan bowiem samochód do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przed 1 stycznia 2019 r.).

Z przepisu art. 24a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (od drugiego zdania tej regulacji) wynika, że:

Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Co równie istotne, w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawyo podatku dochodowym od osób fizycznych:

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast, zgodnie z pierwszym zdaniem art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Na podstawie art. 22i ust. 1 omawianej ustawy:

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Artykuł 22i ust. 5 tej ustawy precyzuje jednak, że:

Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej, tzn. jej zmniejszenia, począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym jednak zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest więc dowolna i pozostaje w gestii Podatnika (z uwzględnieniem dotyczącym stawki wynikającej z Wykazu).

Powyższe przesądza o tym - co podkreśla również doktryna (Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz fragment: Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz

red. dr Krzysztof Gil, Aleksandra Obońska, Adam Wacławczyk, Agnieszka Walter 2019) – że uprawnienie do obniżenia stawki amortyzacyjnej wobec poszczególnych środków trwałych obejmuje także całkowite wstrzymanie odpisów amortyzacyjnych (tj. obniżenie stawki amortyzacyjnej do zera).

Odnosząc powyższe uregulowania do Pana sprawy wyjaśniam, że dochód z odpłatnego zbycia środka trwałego ustala się przy uwzględnieniu trzech wielkości, tj.:

•przychodu z odpłatnego zbycia tego środka trwałego,

•jego wartości początkowej wykazanej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, oraz

•dokonanych od tego środka trwałego odpisów amortyzacyjnych.

W Pana przypadku, stosownie do regulacji art. 24 ust. 2 pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem/stratą z odpłatnego zbycia opisanego samochodu osobowego będzie różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia wskazanego samochodu a jego wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych - dokonanych od tego samochodu.

Skoro, opisany we wniosku samochód był amortyzowany przy zastosowaniu metody liniowej z jednoczesnym obniżeniem stawki amortyzacyjnej do 0%, to przy ustalaniu wysokości dochodu/straty z tej sprzedaży nie powiększa Pan wartości początkowej tego pojazdu, o wartość odpisów amortyzacyjnych.

Tym samym, Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazuję, że:

•zadane pytanie zakreśla granice w jakich mogę wydać interpretację indywidualną (określa ono zakres żądania Wnioskodawcy). Rozstrzygnięcie to dotyczy więc tylko wyznaczonego przez Pana przedmiotu wniosku - zakresu Pana pytania, skorelowanego z podanymi przez Pana w poz. E pkt 56 wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 2, 14 ust. 2, art. 24 ust. 2 i 2a),

•przywydawaniu interpretacji indywidualnej nie mogę dokonywać wyliczeń oraz potwierdzać/zaprzeczać wyliczonym wartościom (wykracza to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego).Zgodnie z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na Podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego wyliczenia nie podlega mojej ocenie, a jedynie ewentualnej weryfikacji przez właściwy urząd skarbowy lub urząd celno‑skarbowy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a,

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).