Interpretacja indywidualna z dnia 3 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.421.2023.2.AN

Czy przychód podatkowy po stronie Spółki z tytułu udostępnienia Dzierżawcy Infrastruktury za wynagrodzeniem na warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego, powstanie jednorazowo, w chwili umożliwienia Dzierżawcy korzystania z Infrastruktury, za który należy uważać dzień zawarcia umowy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lipca 2023 r., za pośrednictwem systemu ePUAP, wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ustalenia, czy przychód podatkowy po stronie Spółki z tytułu udostępnienia Dzierżawcy Infrastruktury za wynagrodzeniem na warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego, powstanie jednorazowo, w chwili umożliwienia Dzierżawcy korzystania z Infrastruktury, za który należy uważać dzień zawarcia umowy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie, pismem z 27 września 2023 r., (data wpływu do Organu 28 września 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka świadczy usługi cyfrowe, (…). Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka zawarła z kontrahentem, polską spółką kapitałową (dalej jako „Dzierżawca”), umowę na podstawie której, oddała Dzierżawcy w użytkowanie będące jej własnością włókna światłowodowe, tworzące tory o określonej relacji (z ang. Tenancy Infrastructure Agreement, dalej jako „Umowa TI”). Dzierżawca prowadzi działalność gospodarczą wyłącznie jako operator hurtowy, oferujący wszystkim operatorom detalicznym otwarty, niedyskryminowany dostęp do sieci szerokopasmowej w Polsce. Przez cały okres obowiązywania Umowy TI - dłuższy niż jeden rok kalendarzowy - własność przedmiotu transakcji tj. włókien światłowodowych (dalej jako: „Infrastruktura”) pozostaje po stronie Spółki.

Dzierżawca zobowiązuje się do korzystania z Infrastruktury zgodnie z warunkami Umowy TI i obowiązującymi przepisami prawa, z uwzględnieniem wymogów prawidłowego funkcjonowania, w szczególności w sposób niepowodujący zakłóceń w transmisji sygnałów przez Infrastrukturę. Umowa TI upoważnia Dzierżawcę do udostępnienia Infrastruktury innemu podmiotowi bez wyraźnej uprzedniej zgody w zakresie, w jakim udzielenie takiego dostępu nie koliduje z korzystaniem przez Spółkę z odpowiedniego włókna.

W świetle postanowień Umowy TI, w zamian za użytkowanie Infrastruktury w okresie obowiązywania umowy (dłuższym niż rok), Dzierżawca zapłaci Wnioskodawcy jednorazową, łączną opłatę w wysokości określonej umownie (dalej jako: „Opłata”), powiększoną o kwotę podatku VAT. Płatność za nabycie prawa do użytkowania Infrastruktury nastąpiła w terminie określonym w Umowie TI, po otrzymaniu przez Dzierżawcę faktury VAT wystawionej przez Spółkę. UPC wystawiło fakturę VAT po dniu zawarcia Umowy TI, a w konsekwencji - po dniu przyznania prawa Dzierżawcy do użytkowania Infrastruktury. Tym samym, jedyną podstawą do wypłaty wynagrodzenia na rzecz Spółki była prawidłowa pod względem formalnym i merytorycznym faktura VAT otrzymana przez Dzierżawcę.

Zawarta przez Spółkę i Dzierżawcę umowa nie przewiduje zwrotu całości lub części uiszczonej Opłaty. 

W piśmie uzupełniającym z 27 września 2023 r., wskazaliście Państwo ponadto, że Dzierżawca użytkuje Infrastrukturę na podstawie umowy dzierżawy, do której zastosowanie znajdują obowiązujące przepisy prawa polskiego, w tym przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1610 ze zm.).

Pytanie

Czy przychód podatkowy po stronie Spółki z tytułu udostępnienia Dzierżawcy Infrastruktury za wynagrodzeniem na warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego, powstanie jednorazowo, w chwili umożliwienia Dzierżawcy korzystania z Infrastruktury, za który należy uważać dzień zawarcia umowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, w odniesieniu do świadczonych przez Wnioskodawcę usług długoterminowego udostępnienia Dzierżawcy Infrastruktury w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego, przychód powinien być rozpoznany jednorazowo - zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP - wmomencie przyznania Dzierżawcy prawa do użytkowania Infrastruktury tj. dniu zawarcia Umowy TI.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe. Co do zasady zatem, przychodem podatkowym jest każda wartość powiększająca majątek podatnika (jego aktywa), posiadająca charakter definitywny. Przepis zatem wprowadza obowiązek rozpoznawania przychodu wg tzw. metody kasowej, tj. w momencie faktycznego otrzymania należności. Niemniej jednak, w art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, wprowadzono wyjątek od powyższej zasady. Zgodnie z regulacją, za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągane w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W konsekwencji, w przypadku przychodów związanych z działalnością gospodarczą - jak ma to miejsce w przedmiotowej sytuacji - zastosowanie ma tzw. memoriałowa zasada rozpoznawania przychodów. Tym samym, podatnicy mają obowiązek rozpoznawać przychody, które nie zostały jeszcze otrzymane, natomiast stały się już wymagalne (wierzyciel ma prawo dochodzenia spełnienia danego świadczenia).

Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem stanu faktycznego, opłata została uregulowana z góry, za cały okres obowiązywania Umowy TI (dzierżawy). Opłata ma charakter definitywny i nastąpiła bezpośrednio po rozpoczęciu świadczenia usługi przez Spółkę na rzecz Dzierżawcy. W konsekwencji - zdaniem Wnioskodawcy - w realiach sprawy nie znajdzie zastosowania przywołany przepis.

Pogląd ten znajduje poparcie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2022 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.76.2022.1.BD. W wydanym stanowisku, organ interpretacyjny dokonał wykładni regulacji zawartej w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o PDOP. Jak czytamy w uzasadnieniu: (...) pobrane wpłaty lub zarachowane należności odnoszą się w istocie do pobranych przedpłat i zaliczek na poczet dostawy towarów i usług, których wykonanie jest faktycznie odroczone w czasie i dopiero po realizacji łączącej strony umowy wystąpi przychód podatkowy (...). Warunkiem zastosowania przepisów art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, jest zatem uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek na poczet dostaw towarów lub usług, które zostaną dostarczone w następnych okresach sprawozdawczych”. Zdaniem Spółki, otrzymywane przez Spółkę należności z tytułu przyznania Dzierżawcy prawa do użytkowania Infrastruktury, nie stanowią zaliczki na poczet przyszłych usług, dostarczanych w następnych okresach sprawozdawczych. Jest to zapłata jednorazowa za przyznane prawo do użytkowania, które działa od dnia zawarcia umowy, a opłata nie będzie zwrócona, nawet w sytuacji, gdy Dzierżawca nie będzie korzystał z Infrastruktury.

Generalna zasada odnosząca się do daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą została zawarta w treści art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP. Jak wynika z regulacji, za datę powstania takiego przychodu, uważa się (z pewnymi zastrzeżeniami, o których mowa poniżej) dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1)wystawienia faktury, albo

2)uregulowania należności.

Należy zatem zauważyć, że na gruncie powyższego, przychód powstaje w momencie wystąpienia najwcześniejszego z powyższych zdarzeń, przykładowo - wykonania usługi, wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Jedno z zastrzeżeń (odstępstw) od generalnej zasady określania daty powstania przychodu zostało zawarte w art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP. Zgodnie z przepisem, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Tym samym, przepis ma zastosowanie do usług o charakterze ciągłym, jeżeli strony danej umowy uzgodnią wzajemnie, że należności i zobowiązania będą dotyczyć wskazanych w umowie okresów świadczenia danej usługi.

W ocenie Wnioskodawcy, pomimo braku definicji legalnej usług ciągłych na gruncie ustawy o PDOP, uznać należy, że można do nich zaliczyć wszelkie usługi stałe, świadczone nieprzerwanie i w dłuższym okresie czasu (lub bezterminowo), rozliczane okresowo. W konsekwencji, upłynięcie ustalonego umownie przez strony okresu rozliczeniowego (nie dłuższego niż rok) pociąga ze sobą obowiązek uregulowania przez jeden podmiot należności względem świadczącego usługę, a co za tym idzie - generuje przychód podatkowy po stronie usługodawcy.

Zdaniem Spółki, usługami ciągłymi nie są takie stosunki umowne, które co prawda świadczone są przez określony przedział czasu (okres na jaki zawarta jest dana umowa) jednakże z tytułu ich świadczenia strony ustanowią jednorazową płatność tj. nie dochodzi do periodycznych rozliczeń między stronami. Z tego względu, do sytuacji przedstawionej przez Spółkę w opisie stanu faktycznego, nie znajdzie zastosowania regulacja art. 12 ust. 3c ustawy o PDOP.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, będzie ona zobowiązana do rozpoznania przychodu w związku ze świadczeniem usług na rzecz Dzierżawcy - na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP - jednorazowo, w chwili ustanowienia prawa dla Dzierżawcy do korzystania z torów światłowodowych Wnioskodawcy tj. rozpoczęcia dzierżawy na podstawie zawartej Umowy TI. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 maja 2021 r. znak: 0114-KDIP2-2.4010.77.2021.1.AG. Opisane zdarzenie przyszłe na którym oparto stanowisko jest zbliżone do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie. Interpretacja dotyczy bowiem odpłatnego udostępnia kontrahentom prawa do użytkowania torów światłowodowych. Zgodnie z jej uzasadnieniem: „(...) zapłata z powyższego tytułu dokonana zostanie z góry za cały okres trwania umowy, tj. 25 lat. Wynagrodzenie to nie jest zatem rozliczane cyklicznie w okresach rozliczeniowych, gdyż płatność następuje jednorazowo, w związku z czym nie znajdzie zastosowania przepis art. 12 ust. 3c u.p.d.o.p. (...) W związku z powyższym, wynagrodzenie z tytułu ustanowienia prawa Użytkowania C IRU będzie stanowiło po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy z działalności gospodarczej, określony na podstawie art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p., w momencie ustanowienia prawa Użytkowania C IRU”.

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości zajętego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „updop”), nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Na podstawie art. 12 ust. 1 updop, można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3 updop).

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop:

Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które są należne podatnikowi, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń, nawet jeśli nie zostały przez niego jeszcze otrzymane. Swoim zakresem zastosowania obejmuje przy tym wyłącznie przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Jednocześnie, przepisem art. 12 ust. 4 pkt 1 updop, ustawodawca wyłączył z przychodów pobrane wpłaty lub zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymane lub zwrócone pożyczki (kredyty), w tym również uregulowane w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Moment zaliczenia uzyskanych z działalności gospodarczej przysporzeń do przychodów określają przepisy art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3e updop.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop:

Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych. Zastosowanie ma wówczas przepis art. 12 ust. 3c updop, zgodnie z którym:

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie ich wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.

Zgodnie z definicją słownikową (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN):

-„okres” to m.in. „czas, w którym ma miejsce jakieś zjawisko cykliczne i po jego upływie powtarza się jego przebieg”;

-„rozliczeniowy” to m.in. „dotyczący rozliczenia – uregulowania wzajemnych należności”;

-„rozliczenie” to „uregulowanie wzajemnych należności, zobowiązań między przedsiębiorstwem i dostawcami, dłużnikami i wierzycielami, pracodawcami i pracownikami itp.”.

Tym samym pojęcie „okres rozliczeniowy” oznacza umownie zdefiniowany powtarzalny przedział czasowy, którego upłynięcie pociąga za sobą obowiązek uregulowania przez dane podmioty wzajemnych zobowiązań finansowych, np. miesiąc, kwartał, rok. Skutkiem tego o usługach ciągłych nie można mówić w przypadku stosunków umownych, które co prawda dotyczą oznaczonego przedziału czasowego, jednakże finansowe rozliczenie całości usługi następuje jednorazowo – nie dochodzi bowiem do periodycznych rozliczeń będących istotą stosowania regulacji art. 12 ust. 3c omawianej ustawy.

Usługi o charakterze ciągłym obejmują czynności polegające na stałym i powtarzalnym (trwałym) zachowaniu strony zobowiązanej do ich świadczenia. Wynikają one ze zobowiązania o charakterze ciągłym, które wytwarza trwały stosunek prawny i z którego wypływają obowiązki ciągłe bądź okresowe. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie się osoby zobowiązanej do ich świadczenia zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta.

Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych) – co powinno wynikać z ustaleń między stronami – za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie momentu rozpoznania przychodu z tytułu umożliwienia Dzierżawcy Infrastruktury korzystania z Infrastruktury należy wskazać, że z opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że w zamian za użytkowanie Infrastruktury Dzierżawca zapłaci Wnioskodawcy jednorazową, łączną opłatę w wysokości określonej w umownie, a płatność z tytułu wynagrodzenia za użytkowanie Infrastruktury (dłuższy niż jeden rok kalendarzowy ), będzie dokonana jednorazowo, przy czym Dzierżawca użytkuje Infrastrukturę na podstawie umowy dzierżawy.

Analizując powyższe nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że przychód podatkowy w opisanej sytuacji należy rozpoznać w dniu zawarcia Umowy TI czyli przyznania Dzierżawcy prawa do użytkowania Infrastruktury.

W tym miejscu należy wskazać, że definicja umowy dzierżawy została zawarta w art. 693 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Analizując powyższe należy jeszcze raz wskazać, że zgodnie z powołanym na wstępie art. 12 ust. 3a updop:

Jak wynika z powołanego przepisu, dla rozpoznania przychodu osiąganego przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą istotne pozostają daty zaistnienia następujących zdarzeń (w zależności od przedmiotu tej działalności):

-wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi;

-wystawienia faktury;

-uregulowania należności.

Przychód osiągany przez podatnika, co do zasady, powstaje w dacie zajścia najwcześniejszej z ww. okoliczności.

W analizowanej sprawie, Wnioskodawca powinien zatem rozpoznać przychód w momencie wystąpienia najwcześniejszego zdarzenia, wymienionego w art. 12 ust. 1 pkt 3a updop, którym w przedmiotowej sprawie jest moment wystawienia przez Wnioskodawcę faktury VAT.

Tym samym, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że przychód podatkowy po stronie Spółki z tytułu udostępnienia Dzierżawcy Infrastruktury za wynagrodzeniem na warunkach przedstawionych w opisie stanu faktycznego, powstanie jednorazowo, w chwili umożliwienia Dzierżawcy korzystania z Infrastruktury, za który należy uważać dzień zawarcia umowy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

- Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).