Interpretacja indywidualna z dnia 23 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.459.2023.2.GG

Obowiązki płatnika w związku z przekazaniem pracownikom bonusu wakacyjnego z ZFŚS w świetle art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy PIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 czerwca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z wypłatą pracownikom bonusu z ZFŚS. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie Organu – pismem z 18 lipca 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca „… ” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka wytwarza następujące produkty: tuleje cylindrowe dla samochodów ciężarowych i osobowych, tuleje wielkogabarytowe, zestawy cylindrowo tłokowe (zestawy naprawcze), prowadnice zaworowe, wkładki tłokowe, tłoki i zawory. Aktualnie zatrudnia około … pracowników, których sytuacja życiowa jest różna.

W przedsiębiorstwie Wnioskodawcy obowiązuje aktualnie Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych („Regulamin”), uchwalony na podstawie postanowień ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych („Ustawa o ZFŚS”) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 9 marca 2009 r. w sprawie sposobu ustalania przeciętnej liczby zatrudnionych w celu naliczania odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. W oparciu o postanowienia Regulaminu, środki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych („ZFŚS”) przeznaczane są na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z ZFŚS. Obowiązujący w Spółce regulamin ZFŚS stanowi, że wysokość ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat przyznawanych pracownikom Spółki w ramach ZFŚS uzależniona jest od ich sytuacji życiowej, bytowej oraz od dochodu brutto ustalonego na członka gospodarstwa domowego świadczeniobiorcy. Podstawą do przyznawania ulgowych usług i świadczeń z ZFŚS jest w szczególności Deklaracja o dochodach (odpowiednio zdefiniowanych w regulaminie ZFŚS oraz we wskazanym oświadczeniu) przypadających na jednego członka rodziny osoby uprawnionej.

W okresie wakacyjnym, w ramach wydatkowania środków z ZFŚS, Wnioskodawca zamierza przekazać dodatkowe świadczenia na rzecz swoich pracowników w postaci „bonusu wakacyjnego”(„Bonus”).

Prawo do bonusu będzie miał każdy pracownik Wnioskodawcy, jednakże jego wysokość uzależniona będzie od sytuacji socjalnej pracowników, i tak dla Grupy I określonej w Regulaminie będzie to kwota 1 000 zł, natomiast dla Grupy II będzie to kwota 800 zł. Kwota ta będzie różnicowana ze względu na sytuację życiową, bytową  oraz od dochodu brutto ustalonego na członka gospodarstwa domowego świadczeniobiorcy. Co za tym idzie, dokonanie kwalifikacji pracownika do konkretnej Grupy odbywać się będzie po dokładnym przeanalizowaniu jego sytuacji.

Pytanie

Czy otrzymanie przez pracownika Bonusu w wysokości uzależnionej od sytuacji życiowej, bytowej oraz od dochodu brutto ustalonego na członka gospodarstwa domowego świadczeniobiorcy, sfinansowanych ze środków ZFŚS, będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) do wysokości limitu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o ustawa o PIT i w związku z tym Wnioskodawca, jako płatnik, nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podstawie ustawy o PIT?

Państwa stanowisko

Bonus będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa („OrdPod”),zaniechano poboru podatku.

Tym samym, co do zasady, przekazane Bonusy stanowić będą przychód podlegający opodatkowaniu PIT (vide: art. 10 w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT). Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT, wolne od PIT są wartości otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, rzeczowych świadczeń oraz otrzymywanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1 000 PLN („Zwolnienie”), przy czym rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Dla porządku wskazać należy, że w 2020 r., powyższy limit zwolnienia wynoszący 1 000 PLN w roku podatkowym został - mocą ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw - czasowo podwyższony do kwoty 2 000 PLN w skali roku podatkowego.

Jak wynika z przytoczonego art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT, skorzystanie ze zwolnienia dla świadczenia w postaci Bonusu wypłacanego pracownikom Wnioskodawcy możliwe jest, co do zasady, jeżeli świadczenie to spełnia łącznie następujące przesłanki:

1)źródłem finansowania tego świadczenia są w całości środki z ZFŚS lub funduszy związków zawodowych;

2)świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej;

3)świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego;

4)wartość świadczenia, wraz z innymi świadczeniami rzeczowymi i pieniężnymi, otrzymanymi przez danego pracownika, korzystającymi ze zwolnienia z podatku nie przekroczyła - w obowiązującym stanie prawnym - wysokości 2 000 PLN rocznie.

W ocenie Wnioskodawcy, przekazywane na rzecz pracowników Bonusy stanowią świadczenie korzystające ze zwolnienia z uwagi na fakt, iż spełniają wszystkie wymienione powyżej przesłanki zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.

W powyższym kontekście wskazać należy, iż zgodnie z art. 2 pkt 1 Ustawy o ZFŚS, działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielenia pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Za osoby uprawnione do korzystania z ZFŚS, Ustawa o ZFŚS uznaje pracowników i ich rodziny, emerytów i rencistów - byłych pracowników i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z ZFŚS. Zaś zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o ZFŚS, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z ZFŚS uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z ZFŚS. Tym samym, nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowym stanie faktycznym, źródłem finansowania Bonusu są w całości środki z ZFŚS, a wypłata ta ma związek z finansowaniem działalności socjalnej w rozumieniu Ustawy o ZFŚS i jest zgodna z uchwalonym przez Wnioskodawcę Regulaminem, zaś wartość Bonusu nie przekroczy w jednym roku kwoty 2 000 PLN na pracownika Wnioskodawcy. Ponadto powyższe uzasadnia dokonanie różnicowania na Grupę I (1 000 zł) oraz Grupę II (800 zł). Konsekwencją powyższych rozważań będzie więc uznanie, że świadczenie przekazane pracownikom Wnioskodawcy w postaci Bonusu, stanowić będzie przekazanie świadczenia pieniężnego korzystać będzie ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT, albowiem jest to świadczenie finansowane w całości ze środków ZFŚS, ma związek z finansowaniem działalności socjalnej, stanowi świadczenie pieniężne, a jego wartość nie przekroczy limitów określonych w ustawie o PIT, gdyż wartość zasilenia przypadająca na jednego pracownika nie będzie wyższa niż 1 000 PLN (a w okresie pandemii - kwoty 2 000 PLN) w skali roku podatkowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w ww. ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy:

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Należy jednak podnieść, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 cytowanej ustawy:

Jak wynika ze wskazanego przepisu, skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

-świadczenie otrzymuje pracownik,

-świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

-świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

-źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych.

W myśl art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dodanego ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 568 ze zm.):

Limit zwolnienia ustalony przez ustawodawcę jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego, w ilu zakładach dany pracownik jest zatrudniony i od ilu podmiotów uprawnionych (pracodawców i związków zawodowych) otrzymuje świadczenia z ww. funduszy. Innymi słowy, jeśli ze wszystkich zakładów pracy, łącznie pracownik otrzyma więcej niż określony przez ustawodawcę limit kwotowy, to nadwyżka ponad tę kwotę podlega u niego opodatkowaniu. Przy czym, ustawodawca nie nałożył na podmiot (pracodawcę lub związek zawodowy) wypłacający świadczenia z funduszy wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązku monitorowania, czy pracownik uzyskał już w roku podatkowym ww. świadczenia od innego świadczeniodawcy.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 998):

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych:

O obowiązku poboru podatku przez zakład pracy stanowi art. 32 ust. 1 ww. ustawy, w myśl którego:

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa uznać należy, że świadczenie w postaci bonusu sfinansowanego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych – do obowiązującego w skali roku limitu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 oraz art. 52l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, nie będą ciążyły na Państwu obowiązki płatnika, o ile łączna wartość świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymanych przez pracownika nie przekroczy w roku podatkowym wartości określonej w ww. przepisach.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).