Interpretacja indywidualna z dnia 9 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.427.2023.1.MZ

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 czerwca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 31 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od … lutego 2018 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego (według PKD 49.41.Z). Świadczy Pan usługi transportowe wykorzystując samochody o DMC powyżej 3,5 tony. Obecnie zatrudnia Pan pracowników (umowa o pracę) na stanowisku „kierowców w przewozach międzynarodowych” wykonujących przewozy na terenie całej Unii Europejskiej.

Dodatkowo ma Pan zawarte umowy cywilnoprawne (umowy zlecenia) z osobami fizycznymi, które również świadczą usługi przewozów międzynarodowych. Osoby, z którymi zawiera Pan umowy zlecenia nie prowadzą działalności gospodarczej i wykonują przejazdy w transporcie międzynarodowym.

W sporządzanych umowach cywilnoprawnych zostały zawarte informacje, tj. na podstawie:

·§ 5 umowy „Zleceniobiorcy przysługują dodatkowe należności wynikające z przebywania za granicą poza miejscem stałego zamieszkania na pokrycie podwyższonych kosztów życiowo - bytowych na podstawie przepisów takich jak dotyczą pracowników zatrudnianych w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce strefy budżetowej z tytułu podróży służbowej”,

·§ 1 „Zleceniodawca zleca, a Zleceniobiorca przyjmuje wykonywanie pracy polegającej na przewozie towarów na trasach wskazanych przez Zleceniodawcę”,

·§ 7 „Zleceniobiorca zobowiązuje się do realizacji zadań samodzielnie i niepowierzanie ich wykonywania osobie trzeciej”.

Jeżeli Zamówienie nie stanowi inaczej, Zleceniobiorca samodzielnie decyduje o sposobie wykonywania usługi kierowania pojazdem, w tym zwłaszcza o trasie i czasie przejazdu, kierując się zawsze interesem Klienta oraz Zleceniodawcy.

Zleceniobiorca zobowiązany jest w ramach każdego Zamówienia do:

-wypełniania dokumentów stosowanych przy świadczeniu usług transportowych na rzecz konkretnego Klienta,

-informowania niezwłocznie Zleceniodawcy i Klienta o wszelkich zmianach i problemach związanych z wykonaniem usługi,

-dostarczenia dokumentów rozliczeniowych do Zleceniodawcy w najkrótszym możliwym terminie po ich otrzymaniu i/lub wypełnieniu lub na każde żądanie Zleceniodawcy.

Ponadto, Zleceniobiorca niezwłocznie powiadomi Zleceniodawcę o wszelkich sytuacjach mających wpływ na świadczenie zleconych usług, w szczególności o zmianach lub wymianie dokumentów, zmianie danych adresowych, utracie prawa jazdy lub zaświadczeń kwalifikacyjnych.

Wynagrodzenie z tytułu umowy zlecenia jest ustalane na podstawie ilości przepracowanych godzin i w stawce ustalonej w umowie. Zleceniobiorcy za wykonane usługi otrzymają wynagrodzenie oraz diety, innych zwrotów kosztów Pan nie przewiduje. Zwrot wydatków z tytułu podróży związanej z wykonywaniem umowy zlecenia, nastąpi na podstawie rozliczenia przedstawionego przez kierowcę z godzinami przekroczeń granicy, dojazdu do miejsca docelowego oraz datami poszczególnych zdarzeń - zgodnie z zapisami tachografu, po zakończeniu zlecenia. Zleceniobiorcy, z którymi będą zawarte umowy zlecenia, nie będą ponosić ryzyka gospodarczego, ponieważ nie będą prowadzić działalności gospodarczej.

Od 2 lutego 2022 r. weszły w życie przepisy ustawy z 26 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw, likwidujące podróż służbową oraz określające nowe zasady rozliczania wynagrodzeń w zakresie podatku dochodowego oraz składek na ubezpieczenia społeczne. W przyszłości osobom zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia w transporcie międzynarodowym, poza naliczaniem wynagrodzenia według zmienionych przepisów z 2022 r., ma Pan zamiar również naliczać i wypłacać diety. Ww. przepisy, według Pana oceny, nie zakazują wypłaty diet w transporcie międzynarodowym osobom, które będą świadczyć usługi na podstawie umowy zlecenia. Wypłacone diety osobom, z którymi będą zawarte umowy zlecenia, będą księgowane do Pana kosztów uzyskania przychodów.

Pytanie

Czy ma Pan prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodu działalności gospodarczej wartość wypłaconych diet z tytułu podróży służbowych w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, wypłaconych po wykonaniu umowy zlecenia, kierowcom samochodów ciężarowych, z którymi zawarto umowy cywilno-prawne, biorąc pod uwagę zmiany w przepisach, tj. dodanie art. 21b w ustawie o czasie pracy kierowców zatrudnionych na umowę o pracę (Dz. U. z 2019 r. poz. 1412)?

Pana stanowisko w sprawie

Zmiany wprowadzone w ustawie o czasie pracy kierowców ograniczyły możliwość naliczania i wypłacania diet dla kierowców będących pracownikami i wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe. Zmiany te nie dotyczą, Pana zdaniem, zleceniobiorców, niebędących pracownikami.

2 lutego 2022 r. zmodyfikowano definicję podróży służbowej kierowców, wskutek czego, obecnie za taką podróż po zmianach uznawane powinny być tylko zadania służbowe wykonywane w ramach krajowych przewozów drogowych. Kierowca wykonujący przewozy międzynarodowe nie jest w delegacji w rozumieniu art. 77⁵ § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zawiera Pan umowy cywilnoprawne (umowy zlecenia), więc osoby te w firmie nie są pracownikami.

W zaistniałym obecnie stanie prawnym (od 2 lutego 2022 r.) należy uznać że regulacje te nie dotyczą umów cywilnoprawnych uregulowanych w art. 742 Kodeksu cywilnego.

Ponieważ polski prawodawca dopuszcza zawarcie umowy cywilnoprawnej zwanej umową zlecenia również z osobą, która wykonuje zlecenie jako kierowca samochodu do 3,5 tony i powyżej, co potwierdzają liczne wyroki, jak również jeśli postanowienia umowy dopuszczają taką możliwość, osobie zatrudnionej na umowę zlecenie można wypłacić diety i zryczałtowaną kwotę z tytułu noclegu, przy czym korzysta ona ze zwolnienia z podatku dochodowego od płac do wysokości kwot określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej, stąd należy wywieść, że diety takie korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od płac oraz stanowią koszt uzyskania przychodu, gdyż są bezpośrednio powiązane z uzyskiwanym przez firmę przychodem.

Potwierdza to wyrok WSA w Olsztynie z 6 grudnia 2018 r. (sygn. akt I SA/OI 621/18), w którym określono, że „o ile w przypadku pracowników nie ma wątpliwości, że zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej to w przypadku osób niebędących pracownikami uwzględnić należy świadczenia otrzymane w związku z szeroko rozumianą podróżą (...) pojęcia „podróży” nie należy utożsamiać z „podróżą służbową” - pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy. Przy braku zaś ustawowej definicji „podróży” należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw, jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności (...)”.

Umowa zlecenia to rodzaj umowy cywilnoprawnej, której regulacje znajdują się w kodeksie cywilnym. Art. 742 Kodeksu cywilnego określa, że zleceniodawca powinien zwrócić zleceniobiorcy wszystkie wydatki, które poniósł w celu należytego wykonania zlecenia. W artykule użyto określenia „zwrot wydatków” oznacza to, że zleceniobiorca musi w pierwszej kolejności ponieść koszty, a następnie są one mu zwracane przez zleceniodawcę. W wyżej opisanym przypadku ma to miejsce, gdyż wypłata nastąpi po wykonaniu zlecenia.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione od podatku są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Pracodawca nie może wysłać pracownika zatrudnionego na umowę zlecenie w podróż służbową o jakiej mowa w prawie pracy, ponieważ nie dotyczą one pracowników zatrudnionych na umowę cywilnoprawną. Ale z uwagi na wyżej cytowane zapisy w umowie zlecenia kierowcy, że wykonanie umowy będzie się wiązało z koniecznością odbycia podróży/wyjazdu służbowego, stąd możliwa jest wypłata diet i zryczałtowanych kwot z tytułu noclegu również w przypadku umowy zlecenia w wysokości przewidzianej w rozporządzeniu, a kwoty te będą korzystały ze zwolnienia w podatku dochodowym.

Zleceniobiorca otrzymując należność z tytułu zwrotu kosztów podróży odbytej w celu wykonania prac firmowych uzyskuje przychód podatkowy. Przychód ten jednak może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

a)podróży służbowej pracownika,

b)podróży osoby niebędącej pracownikiem,

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Wprawdzie dokonana nowelizacja ustawy o czasie pracy kierowców nie daje podstawy wypłaty diet osobom wykonującym w ramach stosunku pracy czynności kierowania pojazdem w przewozach międzynarodowych, to jednak ważne jest, że wprowadzony do jej treści zapis art. 21b ma zastosowanie jedynie do pracowników (rozdział 2 ustawy). Jego obowiązywanie nie może być rozciągnięte na osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia, zgodnie z zasadą praworządności.

Zasada praworządności inaczej zwana zasadą legalizmu znajduje swe odzwierciedlenie w art. 6 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego. Wspomniany artykuł stanowi, że organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa. Zasada praworządności jest nie tylko zasadą ogólną postępowania administracyjnego, lecz również zasadą konstytucyjną, wynikającą z art. 7 Konstytucji, który stanowi, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, oraz z art. 2 Konstytucji, który stanowi, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Stąd należy wywieść, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku, jest zgodne z obowiązującym prawem.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

·musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

·nie być wymieniony w art. 23 ww. ustawy jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

·musi być należycie udokumentowany.

Jeśli chodzi o dwa pierwsze wymogi są one bezdyskusyjne. Zaś trzeci wymóg jest spełniony poprzez zapisy, jakie wynikają z umowy zlecenia zawartej z kierowcą na realizację zlecenia zgodnie z umową. Przepisy w przypadku zleceniobiorców nie określają na jakiej podstawie dokonać zapisu zwrotu wydatków związanych z wyjazdem w celach służbowych pracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej. Chociaż wyjazd nie jest uznawany przez przepisy jako podróż służbowa zleceniobiorcy, to jednak dla celów jego udokumentowania dopuszcza się stosowanie dowodu rozliczenia podróży służbowej stosowanego przy rozliczaniu pracowników. Stąd należy stwierdzić, że kwoty wypłacone z tytułu odbycia podróży związanej z wykonaniem umowy cywilnoprawnej, których wypłata jest zagwarantowana w umowie zlecenia stanowią koszt uzyskania pracodawcy.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów, należy zatem ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu - w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. W związku z tym, kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Na powyższe nie ma wpływu dodanie – na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy z 26 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 209) - do ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1412) art. 21b, zgodnie z którym kierowca wykonujący zadania służbowe w ramach międzynarodowych przewozów drogowych nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 77⁵ § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Nie ma przeciwwskazań, aby Zleceniobiorca przebywał w podróży służbowej. Pomimo, że nie ma specjalnych przepisów dedykowanych tej kwestii, to znajdziemy zapis w ustawie Kodeks cywilny (art. 742), z którego wynika, że zleceniodawca powinien zwrócić zleceniobiorcy wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia. Mowa jest o zwrocie wydatków, czyli najpierw koszty powinny być poniesione przez zleceniobiorcę, a później w kwotach faktycznie poniesionych zwrócone przez zlecającego. Dodatkowo informacja o sposobie rozliczania podróży służbowych powinna być zapisana w treści zawieranej umowy zlecenia. Zgodnie z dodanym przez nowelizację art. 21b ustawy o czasie pracy kierowców, kierowca wykonujący zadania służbowe w ramach międzynarodowych przewozów drogowych nie jest w podróży służbowej w rozumieniu art. 77⁵ § 1 K.p. Osoba, która wykonuje transport międzynarodowy nie podlega pod regulację Kodeksu Pracy tylko Kodeksu cywilnego.

Podsumowując, w Pana ocenie, w opisanym zdarzeniu przyszłym, zmiana przepisów ustawy o czasie pracy kierowców, tzw. pakiet mobilności, z przyczyn opisanych powyżej powinna mieć zastosowanie tylko do kierowców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy.

Powołane powyżej przepisy nie zakazują wypłaty diet w transporcie międzynarodowym. Jeżeli Zleceniodawca je wypłaca stanowią one element wynagrodzenia Zleceniobiorcy. Tym samym, całe wynagrodzenie jest kosztem uzyskania Zleceniodawcy, bez względu na to, czy mamy do czynienia z przewozami krajowymi, czy zagranicznymi.

Potwierdza to interpretacja indywidualna Nr 0111-KDIB1-2.4010.645.2022.3.AK z 2 grudnia 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

Regulacje prawne dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą zawarte zostały w art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. regulacji, jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (t. j. Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

W związku z powyższym powziął Pan wątpliwości, czy ma Pan prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej wartość wypłaconych diet z tytułu podróży służbowych w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, wypłaconych po wykonaniu umowy zlecenia, kierowcom samochodów ciężarowych pow. 3,5 tony, z którymi zawarto umowy cywilnoprawne, biorąc pod uwagę zmiany w odrębnych przepisach, tj. dodanie art. 21b w ustawie o czasie pracy kierowców zatrudnionych na umowę o pracę.

W myśl art. 734 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. ­ Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Stosownie art. 735 Kodeksu cywilnego:

Istotą umowy zlecenia jest zatem odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, a także powołane powyżej przepisy, stwierdzić należy, że wypłacane kierowcom samochodów ciężarowych pow. 3,5 tony zatrudnionym na umowę zlecenia, po wykonaniu zlecenia, wypłacone diety w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Poniesione przez Pana wydatki w tytułu diet niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te spełniają zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlegają również wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy, a obowiązek ponoszenia tych wydatków wynika jednoznacznie z treści zwartych umów.

Na powyższe nie ma wpływu dodanie – na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy z 26 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw, (Dz. U. z 2022 poz. 209) - do ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1412) art. 21b.

W konsekwencji stwierdzić należy, że w przedstawionym opisie sprawy, diety w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom wypłacane na podstawie umowy zlecenia zawartej w ramach prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, a kierowcami nieprowadzącymi działalności gospodarczej, stanowią koszty uzyskania przychodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Należy zaznaczyć, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek między ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu) do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).