Interpretacja indywidualna z dnia 5 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.253.2023.1.JG

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, gdy wartość ujemnych różnic kursowych przekraczać będzie wartość dodatnich różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to powstała nadwyżka ujemnych różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki tzw. koszt wspólny o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy CIT? 2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, gdy wartość dodatnich różnic kursowych przekraczać będzie wartość ujemnych różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to powstała nadwyżka dodatnich różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki przychód z działalności opodatkowanej?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 kwietnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 kwietnia 2023 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

-prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, gdy wartość ujemnych różnic kursowych przekraczać będzie wartość dodatnich różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to powstała nadwyżka ujemnych różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki tzw. koszt wspólny o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy CIT;

-prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, gdy wartość dodatnich różnic kursowych przekraczać będzie wartość ujemnych różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to powstała nadwyżka dodatnich różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki przychód z działalności opodatkowanej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zajmującą się produkcją wyrobów do higieny osobistej. Spółka należy do zagranicznej grupy X (dalej: „Grupa”).

(…) 2017 r. na rzecz Spółki wydane zostało Zezwolenie nr (…) (dalej: „Zezwolenie”), o którym mowa w ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t. j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010), (dalej: „ustawa o SSE”) na nową inwestycję polegającą na utworzeniu nowego zakładu w (…) (dalej: „Zakład”).

Zakres Zezwolenia obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły, w zakresie określonym w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Głównego Urzędu Statystycznego, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1676, z późn. zm.): (…).

Poza działalnością realizowaną na terytorium specjalnej strefy ekonomicznej w ramach Zezwolenia (która korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych), Wnioskodawca prowadzi ponadto działalność gospodarczą, która podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy zaznaczyć, że Spółka spełniała i nadal spełnia warunki korzystania ze zwolnienia z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, zgodnie z wydanym Zezwoleniem, a pula pomocy publicznej jaka Spółce przysługuje nie została jeszcze w pełni wykorzystana.

W związku z rozwojem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, Wnioskodawca zdecydował się na realizację nowej inwestycji dotyczącej dotychczasowego Zakładu.

W konsekwencji 23 lipca 2020 r. na rzecz Spółki wydana została Decyzja o wsparciu nr (…) (dalej: „Decyzja”), o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (dalej: „ustawa o WNI”) na nową inwestycję polegającą na zwiększeniu mocy produkcyjnych istniejącego Zakładu.

Zakres Decyzji obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej, rozumianej jako działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły, w zakresie określonym w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Głównego Urzędu Statystycznego, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1676, z późn. zm.): (…).

Poza działalnością realizowaną zgodnie z treścią Decyzji i na terenie w niej wskazanym, w odniesieniu do której Spółce będzie przysługiwało korzystanie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca będzie prowadził ponadto działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W związku z tym, aby prawidłowo określić wysokość dochodu zwolnionego od opodatkowania, Spółka zobowiązana będzie dokonać podziału i alokacji przychodów oraz kosztów na przychody i koszty podatkowe które (i) powstają w związku z działalnością zwolnioną oraz (ii) powstają w związku z działalnością opodatkowaną, co pozwoli na określenie wysokości dochodów zwolnionych z opodatkowania i podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Jak zostało wskazane powyżej, Spółka, na moment składania wniosku, korzysta ze zwolnienia podatkowego od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 na podstawie otrzymanego Zezwolenia. Po wykorzystaniu niniejszego limitu (lub po zakończeniu okresu obowiązywania Zezwolenia – 31 grudnia 2026 r.), Spółka korzystać będzie z limitu zwolnienia na podstawie Decyzji o Wsparciu.

Na moment składania wniosku, w związku z działalnością korzystająca ze zwolnienia podatkowego z uwagi na powyżej wskazany tytuł, Wnioskodawca przeprowadza transakcje w walucie obcej (EUR oraz USD) zarówno z zagranicznymi kontrahentami jak również między spółkami w ramach Grupy. Transakcje w walutach obcych przeprowadzane są także w związku z działalnością, która nie korzysta z omawianego zwolnienia podatkowego - przykładowo, sprzedaż towarów handlowych. W efekcie realizując transakcje dokonywane w walutach obcych, Wnioskodawca dokonuje kalkulacji niezbędnych rozliczeń różnic kursowych.

Zagadnienie przedstawiane przez Spółkę dotyczy tzw. metody bilansowej ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych, tak więc zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy CIT, którą to metodę reguluje ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm., dalej: „ustawa o rachunkowości”). Jednocześnie Wnioskodawca świadomy jest, że w przypadku metody bilansowej niezbędne jest odpowiednie zgłoszenie chęci jej stosowania do odpowiedniego urzędu skarbowego oraz spełnienie warunku, że w okresie 3 lat podatkowych sporządzone sprawozdania finansowe będą badane przez biegłego rewidenta.

W ramach metody bilansowej, różnice kursowe z tytułu przeprowadzonych transakcji walutowych oraz np. z uwagi na wycenę środków własnych posiadanych w walutach obcych, zaliczane są odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów w zależności od ich wyceny, która miałaby miejsce (i) na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego Spółki lub (ii) na ostatni dzień kwartału i ostatni dzień roku podatkowego Spółki lub (iii) tylko na ostatni dzień roku podatkowego, mając na uwadze, że wybrany przez Spółkę termin wyceny musiałby być stosowany przez pełen rok podatkowy i nie mógłby ulec zmianie.

W efekcie wycena prezentowałaby się jako saldo różnic dodatnich i ujemnych w rachunku zysku i strat tj. wykazując:

i)nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi jako przychody finansowe lub

ii)nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi jako koszty finansowe.

W związku z powyższym Spółka chciałaby potwierdzić prawidłowość swojego stanowiska w poniższym zakresie.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, gdy wartość ujemnych różnic kursowych przekraczać będzie wartość dodatnich różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to powstała nadwyżka ujemnych różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki tzw. koszt wspólny o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy CIT?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, gdy wartość dodatnich różnic kursowych przekraczać będzie wartość ujemnych różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to powstała nadwyżka dodatnich różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki przychód z działalności opodatkowanej?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy do pyt. nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy wartość ujemnych różnic kursowych przekraczać będzie wartość dodatnich różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to powstała nadwyżka ujemnych różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki tzw. koszt wspólny.

Stanowisko Wnioskodawcy do pyt. nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy wartość dodatnich różnic kursowych przekraczać będzie wartość ujemnych różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, to powstała nadwyżka dodatnich różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki przychód z działalności opodatkowanej.

Przepisy ogólne:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w ustawie o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości.

Analogicznie w przypadku przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT, wolne od podatku są dochody podatników z działalności gospodarczej osiągniętej z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o WNI i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości.

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy CIT wskazano, że zwolnienie podatkowe przysługuje podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu oraz w zakresie wskazanym w zezwoleniu.

Na podstawie powyższego, zwolnienie podatkowe obejmuje tylko dochody, które przedsiębiorca uzyskuje z tytułu działalności określonej w zezwoleniu lub określonej w decyzji o wsparciu i na terenie w niej wskazanym.

Jako, że zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy CIT, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągniętym w roku podatkowym to zwolnieniem podatkowym objętym będzie tylko dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu i na wskazanym w niej terenie. W związku z tym, niezbędne jest prowadzenie ewidencji księgowej w taki sposób aby podatnik mógł wykazać, że uzyskany przez niego dochód objęty jest zwolnieniem podatkowym, szczególnie gdy prowadzi również działalność gospodarczą nieobjętą zwolnieniem podatkowym w ramach otrzymanego zezwolenia bądź decyzji o wsparciu.

Powyższe dotyczy również różnic kursowych, które zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, stanowią przychód, który może podlegać zwolnieniu z podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a oraz art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT w zakresie, w jakim różnice te dotyczą działalności podlegającej zwolnieniu - w szczególności nabycia materiałów i surowców niezbędnych do wytworzenia produktów oraz sprzedaży produktów spełniających warunki produkcji podlegającej zwolnieniu.

Natomiast, w przypadku kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Dodatkowo w przypadku kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy CIT, istnieje możliwość alokacji kosztów w sytuacji gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów (przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy CIT, stosuje się odpowiednio).

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy CIT (winno być ust. 2a), powyższą zasadę stosuje się również w przypadku gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania (przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy CIT, stosuje się odpowiednio).

W związku z powyższym, przepisy w przypadku niemożności wyodrębnienia kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności opodatkowanej i działalności zwolnionej dopuszczają możliwość zastosowania klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 - 2a ustawy CIT.

Natomiast, w przypadku przychodów uzyskiwanych z działalności zwolnionej i opodatkowanej, przepisy nie przewidują zastosowania klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 - 2a ustawy CIT, w związku z tym przychody, który nie można jednoznacznie przyporządkować do działalności zwolnionej i opodatkowanej należy objąć opodatkowaniem.

Uzasadnienie do pyt. nr 1:

W ocenie Wnioskodawcy, ze względu na wskazane wyżej przepisy ogólne oraz przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, nadwyżka ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi w danym okresie rozliczeniowym przy stosowaniu przez Spółkę metody bilansowej dla potrzeb rozliczania różnić kursowych dla celów podatkowych stanowić będzie tzw. koszt wspólny działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania, jak i opodatkowanej na zasadach ogólnych. W związku z tym nadwyżka ta powinna zostać przypisana do kosztów uzyskania przychodów z zastosowaniem klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2-2a ustawy CIT.

Uzasadnienie do pyt. nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na brak regulacji wskazujących na możliwość zastosowania klucza alokacji w przypadku nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi za dany okres rozliczeniowy, to w sytuacji gdy wartość dodatnich różnic kursowych przekraczać będzie wartość ujemnych różnic kursowych w danym okresie rozliczeniowym, Spółka jest świadoma restrykcyjnego podejścia, zgodnie z którym powstała nadwyżka dodatnich różnic kursowych stanowić będzie dla Spółki przychód z działalności opodatkowanej.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że stanowisko, jakie chce potwierdzić Spółka w ramach uzasadnienia do pytania nr 1 i 2, było już przedmiotem pozytywnych rozstrzygnięć przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- w zakresie zezwoleń, o których mowa w ustawie o SSE:

-interpretacji indywidualnej z 10 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.42.2022.2.JKU „Tym samym, (...) gdy wartość ujemnych różnic kursowych przekracza wartość dodatnich różnic kursowych (rozpoznawanych zgodnie z ustawą o rachunkowości), tak ustalona nadwyżka ujemnych różnic kursowych w świetle ustawy CIT stanowi tzw. koszt wspólny. W konsekwencji, całkowita wartość nadwyżki ujemnych różnic kursowych powinna zostać alokowana odpowiednio do działalności strefowej (zwolnionej) oraz pozastrefowej (opodatkowanej) poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji zgodnie z art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy CIT.

Z kolei, gdy w oparciu o rachunkową metodę ustalania różnic kursowych, dodatnie różnice kursowe stanowią nadwyżkę nad ujemnymi różnicami kursowymi danego okresu, tak ustalona nadwyżka dodatnich różnic kursowych w świetle ustawy CIT stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, bez możliwości zastosowania jakiegokolwiek klucza alokacji, pomimo, że nadwyżka ta w pewnej części odnosi się również do działalności strefowej.”

- interpretacji indywidualnej z 16 stycznia 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.891.2022.1.ZK „Zatem, gdy koszt podatkowy stanowią różnice kursowe, których wartość została określona na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, i który to koszt w konsekwencji ma postać ujemnych różnic kursowych (...) stanowią one tzw. koszt wspólny. Z uwagi na taki stan rzeczy, powstały koszt wspólny w postaci ujemnych różnic kursowych powinien zostać alokowany na podstawie klucza przychodowego wynikającego z art. 15 ust. 2a w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy CIT.

W przypadku zaś, gdy w wyniku zastosowania metody rachunkowej ustalania różnic kursowych, powstanie przychód podatkowy w postaci dodatnich różnic kursowych, a nie jest możliwe bezpośrednie przypisanie tego przychodu jedynie do działalności określonej w Zezwoleniach, wówczas przychód ten będzie zwiększał podstawę opodatkowania podatkiem CIT w zakresie dochodu niekorzystającego ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy CIT.”

- w zakresie decyzji o wsparciu, o którym mowa w ustawie o WNI:

- interpretacji indywidualnej z 14 grudnia 2022 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.183.2022.1.AP „Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy ustalona zgodnie z metodą rachunkową ustalania różnic kursowych wartość ujemnych różnic kursowych w Spółce, (...) przekraczałaby wartość dodatnich różnic kursowych, to nieskompensowana nadwyżka ujemnych różnic kursowych, stanowi dla Spółki tzw. koszt wspólny. W rezultacie, wartość takiej nadwyżki powinna być alokowana odpowiednio do działalności zwolnionej z opodatkowania oraz podlegającej opodatkowaniu poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ustawy o p.d.o.p.

Odnosząc się natomiast do dodatnich różnic kursowych, należy podkreślić, że przepisy ustawy o p.d.o.p. nie przewidują zasad alokacji przychodów powstających w jednoczesnym związku z działalnością opodatkowaną i zwolnioną z opodatkowania na odpowiednie proporcje - tak jak ma to miejsce w przypadku kosztów podatkowych. Z kolei, próba zastosowania jakiegokolwiek klucza alokacji przychodów nie znajduje podstaw w żadnym z obowiązujących przepisów tej ustawy. Co więcej, żaden z przepisów ww. ustawy nie pozwala na uznanie tego typu przychodów w części bądź w całości za przychody zwolnione.”

- interpretacji indywidualnej z 2 września 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.633.2022.1.JKU „Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy ustalona zgodnie z metodą rachunkową ustalania różnic kursowych wartość ujemnych różnic kursowych w Spółce, (...) przekraczałaby wartość dodatnich różnic kursowych, to nieskompensowana nadwyżka ujemnych różnic kursowych, stanowi dla Spółki tzw. koszt wspólny. W rezultacie, wartość takiej nadwyżki powinna być alokowana odpowiednio do działalności zwolnionej z opodatkowania oraz podlegającej opodatkowaniu poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ustawy CIT.

Odnosząc się natomiast do dodatnich różnic kursowych, należy podkreślić, że przepisy ustawy CIT nie przewidują zasad alokacji przychodów powstających w jednoczesnym związku z działalnością opodatkowaną i zwolnioną z opodatkowania na odpowiednie proporcje - tak jak ma to miejsce w przypadku kosztów podatkowych. Z kolei, próba zastosowania jakiegokolwiek klucza alokacji przychodów nie znajduje podstaw w żadnym z obowiązujących przepisów tej ustawy. Co więcej, żaden z przepisów ww. ustawy nie pozwala na uznanie tego typu przychodów w części bądź w całości za przychody zwolnione.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych przez Państwo we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.