Interpretacja indywidualna z dnia 12 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.125.2023.1.AP

Powstanie różnic kursowych przy tzw. nettingu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania różnic kursowych przy tzw. nettingu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego      

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca jest członkiem międzynarodowej grupy B (dalej: Grupa) będącej jednym z największych producentów i sprzedawców pilarek na świecie. W swojej działalności Spółka dokonuje m.in. zakupów towarów od innych spółek Grupy. Umowy sprzedaży towarów zawierane są w walutach obcych. W konsekwencji, również należności wynikające z powyższych umów wyrażane są w walutach obcych. Wnioskodawca dokonuje zapłaty zobowiązań z tego tytułu w walutach obcych.

Tym samym faktury wyrażone w walutach obcych (głównie w EUR lub USD) regulowane są właśnie w tych walutach zakupionych od banku. Rozliczenie zakupu walut następuje poprzez obciążenie rachunku bankowego Spółki prowadzonego w PLN równowartością zakupionych walut (tzw. dzień waluty obciążenia rachunku bankowego Wnioskodawcy). W dniu waluty obciążenia następuje uznanie subkonta Wnioskodawcy prowadzonego w walutach obcych. W tym samym dniu następuje obciążenie subkonta w walutach obcych w kwocie zakupionej waluty i przekazanie płatności z banku, od którego Spółka zakupiła waluty obce (bank A), do banku beneficjenta (bank B). Efektywnie zobowiązania Spółki wyrażone w walutach obcych, są zatem regulowane w tych walutach, a nie w PLN.

W celu ułatwienia i uproszczenia rozliczeń z kontrahentami zagranicznymi, Wnioskodawca zamierza przystąpić do systemu wielostronnych kompensat wzajemnych należności i zobowiązań – tzw. nettingu (dalej: Netting lub System). Podstawę funkcjonowania systemu Nettingu stanowić będzie umowa (dalej: Umowa) zawarta pomiędzy Spółką jako uczestnikiem systemu a inną spółką z Grupy, która w ramach systemu Nettingu pełnić będzie funkcję podmiotu centralnego (dalej: Centrala).

Wnioskodawca jako uczestnik systemu Nettingu zgłaszać będzie do Centrali, poprzez system informatyczny, wszystkie płatności w stosunku do innych uczestników Systemu. Zgłoszenie obejmować będzie łączną wartość wymagalnych płatności w określonej walucie z danego miesiąca w stosunku do każdego uczestnika systemu.

Centrala, zgodnie z postanowieniami Umowy, upoważniona będzie do uregulowania zobowiązań Wnioskodawcy w stosunku do uczestników Systemu. Uregulowanie należności w stosunku do uczestnika przez Centralę skutkować będzie również wygaśnięciem zobowiązania Wnioskodawcy w stosunku do uczestnika.

Należności Wnioskodawcy w stosunku do uczestników Systemu będą regulowane przez Centralę w walucie wynikającej z umowy zawartej przez Spółkę z danym uczestnikiem Systemu. Natomiast Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty na rzecz Centrali łącznej kwoty wynikającej ze zgłoszonych płatności przeliczonej na polskie złote. Centrala będzie działała jak kantor wymiany walut, który dodatkowo ureguluje zobowiązanie Spółki wyrażone w odpowiedniej walucie, właśnie w tej walucie (Spółka zaś będzie zobowiązana do zapłaty w PLN wartości uregulowanego zobowiązania w walucie obcej na rzecz Centrali).

Należność uiszczana przez Spółkę na rzecz Centrali zostanie ustalona w oparciu o łączną wartość płatności zgłoszonych przez Spółkę do rozliczenia w ramach Systemu przeliczoną na polskie złote według kursu wynikającego z transakcji walutowych dokonanych pomiędzy Centralą a bankiem.

Dodatkowo Centrala zawierała będzie kontrakty typu forward w celu zabezpieczenia kursów walut. Kurs w ramach transakcji forward będzie „zestawiany” z kursem zastosowanym przez Centralę. Wynikające z tego różnice kursowe (dodatnie lub ujemne) będą potrącane w ramach Systemu.

Wartość pierwotnego kosztu Wnioskodawcy wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na PLN według średniego kuru NBP może odbiegać (być wyższa lub niższa) od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według kursu waluty z tego dania faktycznie zastosowanego przez Centralę.

Wnioskodawca ustalając wysokość różnic kursowych dla celów podatkowych nie stosuje tzw. metody rachunkowej, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP.

Pytanie

Czy w związku z uregulowaniem należności Wnioskodawcy w stosunku do uczestników Systemu wyrażonych w walutach obcych przez Centralę w walucie wynikającej z umowy zawartej przez Spółkę z danym uczestnikiem Systemu po stronie Wnioskodawcy będą powstawać dodatnie lub ujemne różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 oraz ust. 3 Ustawy o PODOP?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z uregulowaniem należności Wnioskodawcy w stosunku do uczestników Systemu wyrażonych w walutach obcych przez Centralę w walucie wynikającej z umowy zawartej przez Spółkę z danym uczestnikiem Systemu po stronie Wnioskodawcy będą powstawać dodatnie lub ujemne różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm.; dalej: Ustawa o PDOP).

Różnice kursowe – regulacje ogólne

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1)art. 15a, albo

2)przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.

Zgodnie natomiast z powołanym powyżej art. 15a ust. 1 różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie ustalając wysokość różnic kursowych dla celów podatkowych nie stosuje tzw. metody rachunkowej, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP. Tym samym, kwestie wystąpienia (bądź niewystąpienia) różnic kursowych w przypadku Spółki należy ustalać w oparciu o art. 15a ustawy o PDOP.

Dodatnie różnice kursowe powstają m.in. jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 2 pkt 2 ustawy o PDOP). Ujemne różnice kursowe powstają natomiast m.in., jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (art. 15a ust. 3 pkt 2 ustawy o PDOP). Co istotne, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o PDOP, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Jednocześnie, zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o PDOP za koszt poniesiony w rozumieniu powołanych powyżej regulacji, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w powyższych regulacjach - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ustawy o PDOP (dodatnie lub ujemne) powstają, gdy:

1)zobowiązanie (koszt uzyskania przychodów) jest wyrażone w walucie obcej;

2)uregulowanie (realizacja) zobowiązania następuje również w walucie obcej;

3)między dniem powstania zobowiązania i należności a dniem spłaty tego zobowiązania lub otrzymania należności wystąpiła różnica w kursie waluty.

Jednocześnie dla powstania różnic kursowych nie jest konieczne dokonywanie faktycznego transferu środków pieniężnych. Różnice kursowe mogą powstać w przypadku uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, przy czym w ustawie jedynie jako przykład wskazane zostało potrącenie wierzytelności.

W przedmiotowym wypadku zobowiązanie Spółki do zapłaty zobowiązań wynikających z transakcji handlowych wyrażonych w walutach obcych zostanie wykonane przez podmiot trzeci (Centralę) właśnie w tych walutach, w zamian za co Spółka będzie zobowiązana uregulowania zobowiązania względem Centrali. Takie rozwiązanie jest podobne do umowy przekazu.

Zgodnie z art. 9211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm., dalej: K.c.), kto przekazuje drugiemu (odbiorcy przekazu) świadczenie osoby trzeciej (przekazanego), upoważnia tym samym odbiorcę przekazu do przyjęcia, a przekazanego do spełnienia świadczenia na rachunek przekazującego.

Natomiast na podstawie art. 9211 §1 K.c., jeżeli przekazany oświadczył odbiorcy przekazu, że przekaz przyjmuje, obowiązany jest względem odbiorcy do spełnienia świadczenia określonego w przekazie.

Mając na uwadze powyższe regulacje wskazać należy, że przekaz stanowi czynność przekazującego, na podstawie której przekazany uzyskuje upoważnienie do spełnienia świadczenia na rzecz odbiorcy przekazu i zarazem na rachunek przekazującego, natomiast odbiorca przekazu uzyskuje upoważnienie do odbioru świadczenia od przekazanego. W przypadku spełnienia świadczenia przez przekazanego na rzecz odbiorcy przekazu, w relacji do przekazującego wystąpią takie skutki prawne, jakby świadczenie zostało spełnione na rzecz samego przekazującego. W relacji natomiast między przekazującym a odbiorcą przekazu, spełnienie świadczenia przez przekazanego ma skutek taki, jakby świadczenie na rzecz odbiorcy przekazu spełnił sam przekazujący, ze wszystkimi tego skutkami prawnymi (tak: M. Gutowski (red.), Kodeks cywilny. Tom III. Komentarz. Art. 627‑1088. Wyd. 3, Warszawa 2022).

Zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem funkcją przekazu jest uproszczenie obrotu, które następuje poprzez ograniczenie liczby świadczeń, które musiałyby zostać spełnione dla rozwiązania istniejących węzłów obligacyjnych. Na tą funkcję przekazu zwraca uwagę m.in. Sąd najwyższy w wyroku z dnia 19 września 2000 r., sygn. akt II CKN 1312/00) wskazując, że do zapłaty wynagrodzenia przewoźnikowi zobowiązany jest wysyłający, niemniej nie musi on tego obowiązku wykonywać osobiście, przekazując zapłatę przewoźnego innemu podmiotowi, np. odbiorcy przesyłki.

Przenosząc powyższe regulacje na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego wskazać należy, że Umowa będąca podstawą wielostronnych rozliczeń zawiera w sobie elementy podobne do konstrukcji przekazu. W jej ramach Centrala (analogicznie jak przekazany) uzyskuje od Wnioskodawcy (analogicznie jak przekazujący) upoważnienie do spełnienia świadczenia (zapłata za towary nabyte przez Wnioskodawcę) na rzecz innego uczestnika Systemu (analogicznie jak odbiorca przekazu). Jednocześnie uczestnik Systemu (analogicznie jak odbiorca przekazu) uzyskuje upoważnienie do odbioru świadczenia (ceny za towary nabyte przez Wnioskodawcę) od Centrali (analogicznie jak przekazany). Spełnienie świadczenia przez Centralę (uiszczenie ceny za towary zakupione przez Wnioskodawcę) w relacji pomiędzy Wnioskodawcą (analogicznie jak przekazujący) a uczestnikiem Systemu (analogicznie jak odbiorca przekazu) będzie miało ten sam skutek, jakby świadczenie zostało spełnione osobiście przez Wnioskodawcę.

Organy podatkowe w dotychczas wydawanych interpretacjach indywidualnych wielokrotnie potwierdzały, że przekaz traktować należy jako inną niż gotówkową formę zaspokojenia i wygaśnięcia zobowiązania (tak: np. interpretacja indywidualna z dnia 30 kwietnia 2020 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.44.2020.1.RK; interpretacja indywidualna z dnia 15 maja 2017 r., znak: 0111-KDIB2-1.4010.2.2017.2.BJ). W konsekwencji, uregulowanie zobowiązań przez Centralę w walutach, w których zostały wystawione faktury na rzecz Wnioskodawcy, należy traktować jako inną niż gotówkową formę zaspokojenia i wygaśnięcia zobowiązania (tj. uregulowania zobowiązania w rozumieniu art. 15a ust. 7 ustawy o PDOP).

W konsekwencji, Centrala będzie de facto działała jak kantor wymiany walut, który dodatkowo ureguluje zobowiązanie Spółki wyrażone w odpowiedniej walucie, właśnie w tej walucie (Spółka zaś będzie zobowiązana do zapłaty w PLN wartości uregulowanego zobowiązania w walucie obcej na rzecz Centrali). Tym samym w ostatecznym rozrachunku zobowiązanie Spółki wyrażone w walucie obcej zostanie uregulowane właśnie w tej walucie przez Centralę. Wnioskodawca natomiast będzie zobowiązany do zapłaty w PLN wartości uregulowanego zobowiązania w walucie obcej na rzecz Centrali. Sytuacja ta nie różni się zatem znacząco od przypadku, gdyby Wnioskodawca sam nabył ze środków w PLN waluty obce (od banku lub innego podmiotu) w celu zapłaty za zobowiązania wyrażone w tych walutach. Powinna zatem pociągać za sobą podobne skutki podatkowe.

Sytuacja Wnioskodawcy

Przenosząc powyższe argumenty na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego w pierwszej kolejności wskazać należy, że Wnioskodawca stosuje tzw. podatkową metodę rozliczania różnic kursowych. W konwencji w celu ustalenia, czy powstają różnice kursowe, które należy ująć w kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych, Wnioskodawca stosuje art. 15a ustawy o PDOP.

Odnosząc się do poszczególnych warunków powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o PDOP Wnioskodawca wskazuje, że:

1)zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zakupu towarów od innych podmiotów z Grupy – uczestników Systemu wyrażone są w walutach obcych;

2)zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zakupu towarów od innych podmiotów z Grupy zostaną uregulowane w walucie obcej – w ramach konstrukcji prawnej podobnej do umowy przekazu stanowiącej element Umowy Centrala ureguluje zobowiązania Wnioskodawcy w stosunku do uczestników Systemu w walucie, w której zobowiązania te będą pierwotnie wyrażone. Mając na uwadze charakter tej konstrukcji prawnej uregulowanie zobowiązania przez Centralę, w relacji pomiędzy Wnioskodawcą a wierzycielem (uczestnikiem Systemu) będzie miało skutek, jakby zobowiązanie zostało uregulowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę.

Uregulowanie zobowiązania Wnioskodawcy w stosunku do uczestnika Systemu na podstawie Umowy w ten sposób stanowi uregulowanie zobowiązania w formie niepieniężnej, o której mowa w art. 15a ust. 7 ustawy o PDOP. Jego skutkiem jest bowiem efektywne wygaśnięcie wierzytelności uczestnika Systemu w stosunku do Wnioskodawcy.

3)pomiędzy dniem powstania zobowiązania z tytułu zakupu przez Wnioskodawcę towarów, a dniem spłaty tego zobowiązania wystąpić mogą różnice w kursie waluty.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że późniejsze rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą a Centralą, które następować będzie w walucie krajowej (złotych) nie wpływa na ocenę wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy w stosunku do uczestnika Systemu. Jak zostało wskazane powyżej zobowiązanie Wnioskodawcy w stosunku do uczestnika Systemu zostanie uregulowane w sposób określony w art. 15a ust. 7 ustawy o PDOP, przy czym wierzyciel Wnioskodawcy otrzyma należności w walucie obcej. Późniejsze rozliczenie następujące pomiędzy Wnioskodawcą a Centralą w walucie polskiej, nie zmienia waluty, w której wcześniej uregulowane zostało pierwotne zobowiązanie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, w analizowanym zdarzeniu przyszłym spełnione zostaną wszystkie warunki powstania różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o PDOP.

Podsumowując Wnioskodawca wskazuje, że w związku z uregulowaniem należności Wnioskodawcy w stosunku do uczestników Systemu wyrażonych w walutach obcych przez Centralę w walucie wynikającej z umowy zawartej przez Spółkę z danym uczestnikiem Systemu po stronie Wnioskodawcy mogą powstać dodatnie lub ujemne różnice kursowe, o których mowa w art. 15a ust. 2 oraz ust. 3 Ustawy o PODOP.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że prezentowane przez niego stanowisko zostało potwierdzone we wcześniejszych interpretacjach indywidualnych dotyczących zbliżonych stanów faktycznych wydanych w ostatnich latach, w tym w szczególności w interpretacji indywidualnej z 9 marca 2021 r., znak: 0111-KDIB1-1.4010.504.2020.3.BK, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym: (…) z uwagi na fakt zapłaty nie na konto CypCo, lecz na rzecz wierzyciela swojego kontrahenta (tj. CUW) Porozumienie stanowić może formę umownego przekazu – tj. Sytuacji, w której osoba będąca wierzycielem w jednym stosunku i zarazem dłużnikiem w innym stosunku może w szczególności „przekazać” swojemu dłużnikowi spełnienie świadczenia do rąk swego wierzyciela z tym skutkiem, że pierwszy z nich będzie upoważniony do spełnienia świadczenia zgodnie z przekazem, a drugi do jego przyjęcia. Zastosowanie się do przekazu spowoduje zwolnienie z długu dłużników w obu stosunkach. Innymi słowy, w takim przypadku dalszy dłużnik (tu: Wnioskodawca) dokonując zapłaty na konto wierzyciela (CUW) jednocześnie reguluje dwa zobowiązania (własne – wobec CypCo oraz CypCo wobec CUW). Zdaniem Wnioskodawcy sam fakt dokonania płatności w polskich złotych na rzecz CUW nie powinien mieć wpływu na ocenę wygaśnięcia zobowiązania ciążącego na Spółce wobec CypCo, jako niepieniężnej formy wykonania zobowiązania. Innymi słowy, zastosowanie zapisów Porozumienia powinno być traktowane jako skutkujące niepieniężnym wykonaniem zobowiązania przez Wnioskodawcę. Konsekwencją takiego stanowiska jest konieczność uznania, że zapłata w złotówkach przez Wnioskodawcę na konto bankowe CUW, skutkująca wygaśnięciem zobowiązania względem CypCo, nie zmienia waluty, w jakiej zobowiązanie wobec CypCo zostało uregulowane.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.