Interpretacja indywidualna z dnia 16 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-1.4011.8.2023.2.DJ

Obowiązki płatnika - koszty ponoszone za wynajem kwatery tymczasowej policjantowi.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 stycznia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 marca 2023 r. (wpływ 15 marca 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Na podstawie art. 36 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, policjant może być przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji lub też w innej miejscowości, z urzędu lub na własną prośbę. Jednocześnie zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o Policji policjantowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości lub innej jednostki organizacyjnej Policji, który w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu (...) można przydzielić tymczasową kwaterę według przysługujących norm, bez uwzględnienia zamieszkałych z nim członków rodziny. Koszty zakwaterowania pokrywane są w całości ze środków budżetowych Policji.

Wątpliwości budzi, czy zapewnienie policjantowi przez pracodawcę bezpłatnego zakwaterowania w związku z przydzieleniem kwatery tymczasowej są przychodem policjanta w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytanie

Czy w świetle brzmienia art. 12 ust. 1 i 4 oraz art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty powyżej 500 zł miesięcznie, ponoszone za wynajem kwatery tymczasowej w związku z przeniesieniem służbowym policjanta do pełnienia służby w innej miejscowości należy traktować jako przychód podatnika i odprowadzić od niego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Państwa, w myśl art. 12 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. W szczególności są to wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za urlop, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych świadczeń nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych. Nadto przepisy ustawy nie uzależniają uznania wypłaconych świadczeń za przychód podatnika od ich obligatoryjnego bądź dobrowolnego charakteru.

Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Państwa, koszty ponoszone na rzecz zapewnienia przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości funkcjonariuszowi stanowią jego przychód ze stosunku służbowego i winny podlegać opodatkowaniu z uwzględnieniem przepisu art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości przekraczającej 500 zł miesięcznie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Natomiast stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy:

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 ww. ustawy:

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Obok pieniędzy i wartości pieniężnych, ustawodawca za przychody uważa również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Świadczenia w naturze to wszelkie takie świadczenia, w przypadku których przedmiot świadczenia jest inny niż pieniądz lub wartość pieniężna. Będą to w szczególności różnego rodzaju świadczenia rzeczowe, chociaż przedmiotem świadczenia mogą być również prawa lub świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że na podstawie art. 36 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, policjant może być przeniesiony do pełnienia służby albo delegowany do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Policji lub też w innej miejscowości, z urzędu lub na własną prośbę. Jednocześnie zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o Policji policjantowi przeniesionemu z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości lub innej jednostki organizacyjnej Policji, który w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu można przydzielić tymczasową kwaterę według przysługujących norm, bez uwzględnienia zamieszkałych z nim członków rodziny. Koszty zakwaterowania pokrywane są w całości ze środków budżetowych Policji.

Wątpliwości Państwa budzi kwestia, czy w świetle brzmienia art. 12 ust. 1 i 4 oraz art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty powyżej 500 zł miesięcznie, ponoszone za wynajem kwatery tymczasowej w związku z przeniesieniem służbowym policjanta do pełnienia służby w innej miejscowości należy traktować jako przychód podatnika i odprowadzić od niego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zatem, Państwa pracownik (policjant) będzie osiągał korzyść finansową, ponieważ nie jest zobowiązany do zapłaty kwoty za wynajmowanie kwatery tymczasowej, gdyż pokrywał tę kwotę za niego będzie sam pracodawca. Z tej też przyczyny usługę sfinansowaną przez pracodawcę na rzecz swojego pracownika należy zaliczyć do przychodu tego pracownika – do przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co do zasady wszelkie świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy, stosunkiem służbowym powinny być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sposób opodatkowane, chyba, że świadczenia te korzystają z przedmiotowego zwolnienia zawartego w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 21 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 21 ust. 14 cyt. ustawy:

Zatem, wartość świadczenia otrzymana od Państwa jako pracodawcy z tytułu najmu kwatery tymczasowej przez policjanta, którego miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Należy wskazać, że limit 500 zł miesięcznie dotyczy każdego pracownika oddzielnie. W przypadku, gdy koszt świadczenia przekroczy w danym miesiącu 500 zł na osobę, nadwyżka, tj. różnica pomiędzy kosztem wynajmu, a kwotą zwolnioną, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód pracownika ze stosunku służbowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).