Interpretacja indywidualna z dnia 2 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.864.2022.2.AN

- Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, jeśli: a) w 2022 r. i 2023 r. zwiększy względem 2021 r. przychody ze sprzedaży produktów oferowanych wcześniej przez swojego poprzednika prawnego czyli Spółkę R tj. w odniesieniu do 2022 roku zsumuje przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez poprzednika prawnego do dnia połączenia i przychody osiągnięte przez Spółkę po dniu połączenia lub b) osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R albo c) osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju. - W jaki sposób należy rozumieć spełnienie przesłanek określonych w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, uprawniających do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT: a) Zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów tj.: - czy wystarczy osiągnięcie jakiegokolwiek wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat, począwszy od roku poniesienia kosztów tj. w roku 2022 i 2023, w porównaniu do roku poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów czyli do roku 2021; - czy Spółka porównując czy doszło do zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów powinna porównywać przychody podatkowe w rozumieniu ustawy o CIT, czy też w rozumieniu ustawy o rachunkowości? b) Osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych tj.: - czy wystarczy osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu zarówno w 2022 r. jak i 2023 r. ze sprzedaży nowego produktu, wcześniej nieoferowanego w ogóle w sprzedaży przez Spółkę, w każdym dowolnym kraju, w tym w Polsce? c) Osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju tj. - czy wystarczy osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu zarówno w 2022 r. jak i 2023 r. ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w jakimkolwiek kraju, w tym w Polsce? - Czy przedstawione w opisie stanu faktycznego wydatki stanowią koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT; - Czy Spółka będzie mogła odliczyć od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, wydatki stanowiące koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, udokumentowane fakturami wystawionymi na jego poprzednika prawnego tj. spółkę R, ale nie zaliczone przez tę spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2022 r., za pośrednictwem poczty wpłynął Państwa wniosek z 5 grudnia 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ulgi na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o której mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 1 sierpnia 2022 r. doszło do połączenia Spółki D (...) Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka D”, „Spółka Przejmująca”) ze spółką R Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka R”, „Spółka Przejmowana”). Połączenie zostało przeprowadzone w trybie przepisu art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 poz. 1467 z późn. zm. - dalej jako: „KSH”), poprzez przeniesienie całego majątku obejmującego wszystkie prawa i obowiązki (aktywa i pasywa) Spółka R (Spółka Przejmowana) na rzecz Spółki D (Spółka Przejmująca). W dniu połączenia Spółka Przejmująca wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki Spółki Przejmowanej, zgodnie z art. 494 § 1 KSH (sukcesja uniwersalna).

Z uwagi na wybraną metodę rozliczenia połączenia (metoda nabycia udziałów) zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. z 2021, poz. 217 z późn. zm.), w Spółce R doszło do zamknięcia ksiąg rachunkowych. W konsekwencji, Spółka R była zobowiązana również do złożenia odrębnego zeznania podatkowego CIT-8 za okres przypadający od początku roku podatkowego do dnia połączenia.

Wraz z połączeniem zmianie uległa również nazwa spółki na (…), (dalej jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”).

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie produkcji narzędzi (…). Spółka sprzedaje swoje produkty na całym świecie. Spółka uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych.

Zarówno Spółka jak i jej poprzednik prawny tj. Spółka R, i w ramach prowadzonej działalności w ponosiły w 2022 r. koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży oferowanych przez nią produktów, w szczególności wydatki związane z uczestnictwem Spółki w targach. W związku z uczestnictwem w targach Wnioskodawca ponosił wydatki na:

1)Zakup powierzchni reklamowej w katalogu targowym wybranym przez organizatora targów;

2)Koszty publikacji związanych z uczestnictwem Spółki w targach;

3)Koszty związane z ubezpieczenia miejsca wystawowego, targów;

4)Koszty związane z opłatami poniesionymi na wynajęcie miejsca wystawowego/stoiska Spółki na targach;

5)Koszty zakupu koszulek z logo firmy, które będą wykorzystane na targach;

6)Koszty zakupu blach do wałka na targi;

7)Koszty usług związanych z organizacją targów;

8)Koszty diet, opłaty za hotel, opłaty za taksówki, bilety wstępu oraz kolacje związane z uczestnictwem w targach Prezesa Spółki (zatrudnionego na podstawie umowy o pracę), osoby ze Stanów Zjednoczonych współpracującej ze Spółką na podstawie umowy o współpracę (odpowiedzialnej m.in. za pozyskiwanie klientów na terenie Stanów Zjednoczonych), osoby odpowiedzialnej m.in. za marketing w Spółce, współpracującej również ze Spółką na podstawie umowy o współpracę;

9)Koszty diety i biletu wstępu na targi dot. pracownika Działu Handlowego;

10)Koszt zakupu biletu lotniczego na targi, który został opłacony z karty służbowej Dyrektor Działu Handlowego, która nie uczestniczyła w targach ale zakupiła bilet lotniczy dla osoby, która brała udział w targach, tj. osoby z którą Spółka ma podpisaną umowę o współpracę;

11)Koszty związane z zatrudnieniem osoby do obsługi stoiska na targach (osoba zatrudniona na podstawie umowy zlecenie);

12)Zakup wzorów gadżetów oraz gadżetów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach (kabel USB, samochodowy uchwyt do telefonu, portfel podróżny, bidon, długopis).

Spółka podkreśla, że niektóre z niniejszych wydatków zostały poniesione przez jej poprzednika prawnego tj. Spółkę R, nie zostały natomiast zaliczone u niego do kosztów uzyskania przychodów, lecz stanowiły rozliczenia międzyokresowe bierne. W targach z którymi związane są wyżej wymienione wydatki uczestniczyła lub będzie uczestniczyć już Spółka i Spółka zaliczy przedmiotowe wydatki w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, oraz nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie i nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Spółka przewiduje, że w 2022 r. oraz w 2023 zwiększy względem roku 2021 r. przychody ze sprzedaży oferowanych przez nią produktów w taki sposób, że:

-Zwiększy przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych      na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów lub

-Osiągnie przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub

-Osiągnie przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, że Spółka D jest spółką powstałą dopiero w 2022 r., (data rejestracji w KRS 18 marca 2022 r.), to Wnioskodawca w celu zbadania czy w 2022 r. i 2023 r. zwiększy względem 2021 r. przychody ze sprzedaży oferowanych przez nią produktów, zamierza porównywać się do przychodów osiąganych w 2021 r. przez jej poprzednika prawnego tj. Spółkę R, a w odniesieniu do 2022 roku zamierza sumować przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez poprzednika prawnego do dnia połączenia i przychody osiągnięte po dniu połączenia.

Spółka wskazuje również, że nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz pkt 34a ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka w zeznaniu CIT-8 składanym za 2022 r. planuje rozliczyć tzw. ulgę prowzrostową zgodnie z art. 18eb ustawy o CIT.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, jeśli:

a)w 2022 r. i 2023 r. zwiększy względem 2021 r. przychody ze sprzedaży produktów oferowanych wcześniej przez swojego poprzednika prawnego czyli Spółkę R tj. w odniesieniu do 2022 roku zsumuje przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez poprzednika prawnego do dnia połączenia i przychody osiągnięte przez Spółkę po dniu połączenia lub

b)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R albo

c)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju.

2.W jaki sposób należy rozumieć spełnienie przesłanek określonych w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, uprawniających do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT:

a)Zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów tj.:

-czy wystarczy osiągnięcie jakiegokolwiek wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat, począwszy od roku poniesienia kosztów tj. w roku 2022 i 2023, w porównaniu do roku poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów czyli do roku 2021?

-czy Spółka porównując czy doszło do zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów powinna porównywać przychody podatkowe w rozumieniu ustawy o CIT, czy też w rozumieniu ustawy o rachunkowości?

b)Osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych tj.:

-czy wystarczy osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu zarówno w 2022 r. jak i 2023 r. ze sprzedaży nowego produktu, wcześniej nieoferowanego w ogóle w sprzedaży przez Spółkę, w każdym dowolnym kraju, w tym w Polsce?

c)Osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju tj.

-czy wystarczy osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu zarówno w 2022 r. jak i 2023 r. ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w jakimkolwiek kraju, w tym w Polsce?

3.Czy przedstawione w opisie stanu faktycznego wydatki stanowią koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 Ustawy o CIT?

4.Czy Spółka będzie mogła odliczyć od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, wydatki stanowiące koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, udokumentowane fakturami wystawionymi na jego poprzednika prawnego tj. spółkę R, ale nie zaliczone przez tę spółkę do kosztów uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, jeśli:

a)w 2022 r. i 2023 r. zwiększy względem 2021 r. przychody ze sprzedaży produktów oferowanych wcześniej przez swojego poprzednika prawnego czyli Spółkę R, tj. w odniesieniu do 2022 roku zsumuje przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez poprzednika prawnego do dnia połączenia i przychody osiągnięte przez Spółkę po dniu połączenia;

b)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R albo

c)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju.

2.Zdaniem Wnioskodawcy:

a)Przesłanka dot. wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów będzie spełniona, gdy:

-dojdzie do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 kolejnych następujących po sobie lat, począwszy od roku poniesienia kosztów, w porównaniu do roku poprzedzającego rok poniesienia tych wydatków, tj. jeśli Spółka w 2022 r. poniosła koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów i rozliczy ulgę w zeznaniu składanym za rok 2022, to do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów powinno dojść zarówno w 2022 r. jak i w 2023 r., w porównaniu do 2021 r.

-Spółka badając czy doszło do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów, powinna porównywać przychody podatkowe a nie bilansowe.

b)Przesłanka dot. sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę, będzie spełniona jeśli Spółka osiągnie jakikolwiek przychód ze sprzedaży nowego produktu, wcześniej nieoferowanego przez Spółkę, zarówno w 2022 r. jak i 2023 r., w jakimkolwiek kraju, w tym Polsce.

c)Przesłanka dot. osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju będzie spełniona jeśli Spółka w 2022 r. jak i 2023 r. osiągnie w jakimkolwiek kraju jakikolwiek przychód ze sprzedaży produktu który nie był dotychczas w tym kraju oferowany, w tym również w Polsce.

3.Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie stanu faktycznego wydatki stanowią koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT.

4.Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie mogła odliczyć od podstawy opodatkowania zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, wydatki stanowiące koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, udokumentowane fakturami wystawionymi na jego poprzednika prawnego tj. Spółkę R.

Uzasadnienie:

Ad. 1

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Jednocześnie, zgodnie z art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Biorąc pod uwagę fakt, że Spółka powstała dopiero w marcu 2022 r. tj. po połączeniu, które miało miejsce w dniu 31 lipca 2022 r., Spółka jako następca prawny spółki przejętej tj. Spółki R, jest uprawniony do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, jeśli zwiększy przychody ze sprzedaży produktów oferowanych wcześniej przez Spółkę R lub osiągnie przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R, albo nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju, zgodnie z wyżej powołanym art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 93 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm. - dalej jako: „Ordynacja podatkowa”), osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się: 1) osób prawnych, (...) - wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Natomiast, zgodnie z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie: 1) innej osoby prawnej (osób prawnych).

Zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej, powyższe przepisy stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Jak stanowi natomiast art. 494 § 1 k.s.h., spółka przejmują albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki. Zgodnie z art. 494 § 2 k.s.h., na spółkę przejmującą albo spółkę nowo zawiązaną przechodzą z dniem połączenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, które zostały przyznane spółce przejmowanej albo którejkolwiek ze spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, na gruncie Ordynacji podatkowej, mamy do czynienia z sukcesją uniwersalną. Rozumieć przez nią należy wstąpienie następcy prawnego, co do zasady, we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika. Przepisy ordynacji podatkowej nie wskazują szczegółowo, jakie prawa oraz obowiązki przechodzą na spółkę przejmującą. Prawa te i obowiązki wynikająca z ustaw szczególnych regulujących poszczególne podatki, które stanowią lex specialis w stosunku do przepisów ordynacji podatkowej regulujących prawa oraz obowiązki następców prawnych, które są przepisami lex generalis. Przepisy ordynacji podatkowej mają zatem zastosowanie w takim zakresie, w jakim kwestie związane z sukcesją podatkową nie zostały uregulowane w przepisach szczegółowego prawa podatkowego. Jak wynika z art. 93 Ordynacji podatkowej, sukcesji podatkowej podlegają wszelkie prawa spółki przejmowanej. Przejęcie praw oznacza możliwość korzystania przez spółkę przejmującą z uprawnień przysługujących poprzednikowi, które są związane z wykonywaniem zobowiązania podatkowego czy wykorzystaniem niezrealizowanych przez poprzednika prawnego ulg oraz zwolnień podatkowych. Sukcesji podlegają wszystkie prawa a nie tylko prawa, które zostały zrealizowane. Jednocześnie wszelkie odstępstwa od zasady szerokiego ujęcia następstwa prawnego muszą wprost wnikać z odrębnych ustaw czy ratyfikowanych umów międzynarodowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, z dniem połączenia Wnioskodawca wstąpił we wszelkie przewidziane przez przepisy prawa i obowiązki Spółki R, jako jego następca prawny. Tym samym, Wnioskodawca ma prawo skorzystać z ulgi o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT, jako następca prawny Spółki R. To Spółka już po połączeniu będzie uczestniczyć w targach mających na celu wzrost przychodów ze sprzedaży produktów. To Spółka swoją działalnością będzie zmierzała do zwiększenia przychodów. Tym samym, bez wątpienia Spółka jest uprawniona do skorzystania z przedmiotowej ulgi jeśli zwiększy przychody ze sprzedaży produktów oferowanych wcześniej przez swojego poprzednika prawnego tj. Spółkę R lub osiągnie przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R albo nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju. Pozbawienie Spółki możliwości skorzystania z niniejszej ulgi, stanowiłoby naruszenie zasady sukcesji podatkowej.

Spółka również podkreśla, że nie ma możliwości porównania czy w stosunku do roku poprzedniego doszło do zwiększenia jej przychodów ze sprzedaży produktów, ponieważ w poprzednim roku Spółka jeszcze nie istniała. Jednocześnie, przed połączeniem Spółka nie prowadziła działalności produkcyjnej a została powołana jako wehikuł w celu nabycia udziałów w Spółce R. Jak zostało wskazane Spółka D powstała dopiero w marcu 2022 r.

W tym miejscu warto również przywołać wyrok NSA z dnia 25 sierpnia 2020 r., sygn. akt II FSK 951/18 czy wyrok NSA z dnia 22 listopada 2016 r., sygn. akt . II FSK 2903/14 w którym NSA orzekł, że: „...przepis art. 93 Ordynacji podatkowej należy traktować jako wprowadzający do prawa podatkowego zasadę sukcesji generalnej tj. gdy podmiot gospodarczy wstępuje we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej osoby prawnej. Zaznaczyć należy, że z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych, osobowych spółek handlowych, osobowych i kapitałowych spółek handlowych, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Oznacza to, że art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć, iż wstąpienie "we wszelkie" przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek, nie powinno być ograniczane tylko do takich praw lub obowiązków publicznoprawnych, które istniały w momencie połączenia obu podmiotów. Ustawodawca bowiem nie wprowadził żadnych ograniczeń w tym zakresie. Nadto, wykładnia gospodarcza omawianego przepisu wzmacnia pogląd, iż podmiot będący sukcesorem wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których stroną był podmiot przejmowany, ze skutkiem tak, jakby to sukcesor od początku był stroną tych stosunków prawnych (...) Sukcesji uregulowanej w art. 93 §1 Ordynacji podatkowej podlegają wszelkie prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego, a nie tylko te prawa, które zostały zrealizowane. Odstępstwa od zasady szerokiego ujęcia następstwa prawnego muszą wprost wynikać z odrębnych ustaw czy ratyfikowanych umów międzynarodowych”.

Jednocześnie Spółka podkreśla, że wszelkie ograniczenia dot. zakresu sukcesji podatkowej, powinny wynikać bezpośrednio z przepisów prawa. W przypadku tzw. ulgi prowzrostowej ani przepisy Ordynacji podatkowej ani przepisy Ustawy o CIT, nie przewidują żadnych ograniczeń związanych z zastosowaniem ulgi prowzrostowej przez następcę prawnego.

Artykuł 7 ust. 3 ustawy o CIT, stanowi tylko, że przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się m.in.:

-strat przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych – w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę;

-strat podatnika, jeżeli podatnik przejął inny podmiot lub nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w tym w drodze wkładu niepieniężnego, lub otrzymał wkład pieniężny, za który nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w wyniku czego:

a)przedmiot faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności gospodarczej po takim przejęciu lub nabyciu, w całości albo w części jest inny niż przedmiot faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności przed takim przejęciem lub nabyciem, lub

b)co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika posiada podmiot lub podmioty, które na dzień kończący rok podatkowy, w którym podatnik poniósł taką stratę, praw takich nie posiadały.

Jednocześnie, jak stanowi art. 7 ust. 4 ustawy o CIT, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3, a w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, także straty przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych, z wyjątkiem spółek przekształconych w inne spółki.

Tym samym, powyższe przepisy nie ograniczają możliwości skorzystania z ulgi prowzrostowej przez następcę prawnego.

Podsumowując, Spółka będzie uprawniona do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, jeśli:

a)w 2022 r. i 2023 r. zwiększy względem 2021 r. przychody ze sprzedaży produktów oferowanych wcześniej przez swojego poprzednika prawnego czyli Spółkę R, tj. w odniesieniu do 2022 roku zsumuje przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez poprzednika prawnego do dnia połączenia i przychody osiągnięte po dniu połączenia;

b)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R, albo

c)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju.

Ad. 2

Zgodnie z wyżej powołanym art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca nabrał wątpliwości jak należy rozumieć spełnienie wyżej wymienionych przesłanek.

a)Zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby można było mówić, że powyższa przesłanka została spełniona Spółka musi wykazać, że doszło do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 kolejnych następujących po sobie lat, począwszy od roku poniesienia kosztów, w porównaniu do roku poprzedzającego rok poniesienia tych wydatków. Tym samym, jeśli Spółka w 2022 r. poniosła koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów i rozliczy ulgę w zeznaniu składanym za rok 2022, to do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów powinno dojść w 2022 r. tj. w roku poniesienia kosztów oraz w roku następnym tj. 2023 r. Jednocześnie wzrost przychodów ze sprzedaży produktów powinien nastąpić:

-w 2022 r. w porównaniu do 2021 r. tj. względem roku poprzedzającego dzień poniesienia kosztów oraz

-w 2023 r. względem także 2021 r.

Powyższe rozumowanie przepisów potwierdza interpretacja indywidualna z dnia 14 listopada 2022 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.366.2022.1.MBD: „W okolicznościach, gdy podatnik poniesie koszty zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w 2022 r. i zechce skorzystać z tego tytułu z ulgi, rozliczy ją w zeznaniu CIT-8, co do zasady za tenże rok podatkowy, składanym do końca marca 2023 r. Natomiast okresem, w którym powinno dojść do wymaganego ww. przepisami wzrostu przychodów będą lata 2022 i 2023. Mając powyższe na uwadze, nie sposób się zgodzić z Wnioskodawcą, że określony w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, warunek dotyczący zwiększenia przychodów nakłada obowiązek spełnienia go w jednym z dwóch lat podatkowych w dwuletnim okresie. tj. aby Wnioskodawca był uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT, za 2022 r., poprzez spełnienie warunku określonego w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, odnoszącego się do okresu 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych wystarczające jest, aby Spółka w 2022 r. zwiększyła przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień 2021 r., a tym samym nie jest wymagane, aby Spółka zwiększyła przychody przez dwa lata z rzędu. Z literalnego brzmienia art. 28eb ust. 4 ustawy o CIT, jasno wynika, że Spółka może odliczyć koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi wykażą stosowny wzrost przychodów ze sprzedaży produktów, w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia tych przychodów (dokonano odliczenia)”.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, że ustawodawca nie określa o ile ma nastąpić wzrost tych przychodów, to należy w takim przypadku przyjąć, że wystarczy jakikolwiek wzrost przychodów w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych w stosunku do roku w którym zostały poniesione koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

W zakresie niniejszej przesłanki wątpliwości Wnioskodawcy budzi również to czy Spółka porównując czy doszło do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów powinna badać przychody bilansowe tj. w rozumieniu ustawy o rachunkowości czy przychody podatkowe w rozumieniu ustawy o CIT. W tym zakresie Wnioskodawca zwraca bowiem uwagę, że wielkość tych dwóch rodzajów przychodów mogą się różnić.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę że ustawodawca w przedmiotowym przepisie nie określa o jakiego rodzaju przychody chodzi, to należy odnieść się do przychodów podatkowych. Jeśli bowiem celem ustawodawcy byłoby odniesienie się do przychodów w rozumieniu ustawy o rachunkowości to niewątpliwie znalazłby się taki zapis w niniejszym przepisie (tak jak ma to miejsce w innych przepisach ustawy o CIT).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy:

-jeśli Spółka w 2022 r. poniosła koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów i rozliczy ulgę w zeznaniu składanym za rok 2022, to do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów powinno dojść w 2022 r. oraz 2023 r., w porównaniu do 2021 r.;

-wystarczający jest jakikolwiek wzrost przychodów;

-Spółka badając czy doszło do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów, powinna porównywać przychody podatkowe a nie bilansowe.

b)Osiągnięcie przychodu że sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku tej przesłanki wystarczające jest osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu ze sprzedaży produktów, które nie były dotychczas oferowane. Ustawodawca w tym zakresie nie wprowadza bowiem żadnych progów oraz nie wymaga porównania przychodu pomiędzy poszczególnymi latami. Podatnik musi tylko osiągnąć przychód ze sprzedaży produktu nowego, dotychczas nieoferowanego, w dwóch następujących po sobie latach, począwszy od roku w którym doszło do poniesienia kosztu. Jednocześnie, zdaniem Spółki, produkty te mogą być sprzedawane w jakimkolwiek kraju, nawet w Polsce, istotne jest aby były to produkty, których wcześniej Spółka nigdy nie sprzedawała. Jeśli zatem np. Spółka w 2022 r. poniesie koszty związane ze sprzedażą nowego produktu, który wcześniej nie był oferowany przez Spółkę, to w celu zastosowania ulgi, Spółka musi osiągnąć ze sprzedaży tego produktu, jakikolwiek przychód w 2022 r. i w 2023 r., w jakimkolwiek kraju, nawet w Polsce.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, powyższa przesłanka będzie spełniona jeśli Spółka opracuje nowy produkt, który wcześniej nie był przez nią oferowany, to wystarczy że osiągnie jakikolwiek przychód ze sprzedaży tego nowego produktu w dwóch następujących po sobie latach, począwszy od roku poniesienia kosztu, w jakimkolwiek kraju.

c)Osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

W przypadku tej przesłanki wystarczające jest osiągnięcie jakiegokolwiek przychodu ze sprzedaży produktu, które nie były dotychczas oferowane ale w danym kraju. Nie musi być to zatem produkt nowy ale taki, który dotychczas nie był sprzedawany w danym kraju. W ocenie Wnioskodawcy, przesłanka ta będzie też spełniona, gdy Wnioskodawca zdecyduje się np. na sprzedaż produktu nieferowanego w Polsce, który do tej pory był sprzedawany tylko na rynkach zagranicznych. Biorąc pod uwagę fakt, że w przepisie jest mowa o kraju, bez doprecyzowania że chodzi o kraj poza Polską, w ocenie Wnioskodawcy, przyjąć należy, że w tym przypadku przesłanka ta będzie zatem spełniona, jeśli Wnioskodawca osiągnie przychód ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju, w tym Polsce. Przepis ten nie wymaga aby produkt był sprzedawany za granicę.

Jednocześnie, w tym zakresie ustawodawca również nie wprowadza żadnych progów ani nie wymaga porównania przychodu pomiędzy poszczególnymi latami. Podatnik musi osiągnąć tylko jakikolwiek przychód ze sprzedaży produktu, który miał już w swojej ofercie ale nie był sprzedawany w danym kraju i w 2022 r. poniesie koszty aby zwiększyć sprzedaż tego produkty w tym kraju, to wystarczy że osiągnie jakikolwiek przychód ze sprzedaży tego produktu w tym kraju w latach 2022 i 2023.

Ad. 3

Zgodnie z art. 18eb ust. 7 ustawa o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione w stanie faktycznym wydatki są związane z uczestnictwem Spółki w targach, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT, i są niezbędne do jej uczestnictwa i organizacji miejsca wystawowego i tym samym należy je uznać za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Spółka również podkreśla, że nawet w przypadku uznania, że niektóre z ponoszonych przez Spółkę kosztów nie kwalifikują się np. do objęcia art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, to w dalszym ciągu będą mogły stanowić one koszty działań promocyjno-informacyjnych, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 Ustawy CIT.

-Zakup wzorów gadżetów na targi, zakup gadżetów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach (kabel USB, samochodowy uchwyt do telefonu, portfel podróżny, bidon, długopis), koszty zakupu koszulek z logo firmy, które będą wykorzystane na targach.

Są to koszty związane z uczestnictwem Spółki w targach i organizacją miejsca wystawowego Spółki na targach i tym samym stanowią one koszty uzyskania przychodu poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy o CIT. Są to również koszty działań informacyjno-promocyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

-Zakup powierzchni reklamowej w katalogu targowym wybranym przez organizatora targów; oraz koszty publikacji związanych z uczestnictwem Spółki w targach.

Niniejsze koszty bez wątpienia związane są z organizacją miejsca wystawowego Spółki na targach. Jednocześnie są to również koszty związane z działaniami promocyjnymi i informacyjnymi w zakresie produktów sprzedawanych przez Spółkę, których promocję Spółka prowadzi lub będzie prowadziła na targach.

-Koszty związane z ubezpieczenia miejsca wystawowego, targów.

Koszt ten jest niezbędne aby Spółka mogła uczestniczyć w targach i związany jest z organizacją jej miejsca wystawowego na targach.

-Koszty związane z opłatami poniesionymi na wynajęcie miejsca wystawowego/stoiska Spółki na targach.

Opłata za wynajęcie miejsca wystawowego, stoiska na targach jest podstawową opłatą, którą Spółka musi ponieść żeby w targach uczestniczyć. Tym samym opłaty te bez wątpienia stanowią koszt poniesiony na uczestnictwo Spółki w targach, związany z organizacją miejsca wystawowego.

-Koszty zakupu blach do wałka na targi.

Jest to koszt związany z organizacją i przygotowaniem miejsca wystawowego Spółki na targach i tym Spółka bez wątpienia może rozliczyć go w ramach niniejszej ulgi zgodnie z art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a ustawy o CIT.

-Koszty osobowe tj.:

a)opłaty za bilety lotnicze, diety, opłaty za hotel, koszty wyżywienia, opłaty za taksówki, bilety wstępu na targi - związane z uczestnictwem w targach Prezesa Spółki (zatrudnionego na podstawie umowy o pracę), osoby ze Stanów Zjednoczonych współpracujące ze Spółką na podstawie umowy o współpracę, pracownika Działu Handlowego oraz osoby odpowiedzialnej w Spółce m.in. za działalnością marketingową, współpracującą również ze Spółką na podstawie umowy o współpracę.

b)koszt zakupu biletu lotniczego na targi, który został opłacony z karty służbowej Dyrektor Działu Handlowego, która nie uczestniczyła w targach ale zakupiła bilet lotniczy dla osoby, która brała udział w targach, tj. osoby z którą Spółka ma podpisaną umowę o współpracę.

Bez wątpienia do kosztów uczestnictwa w targach zaliczyć można opłaty za hotel, koszty wyżywienia oraz koszty zakupu biletów lotniczych dla osób zatrudnionych w Spółce na podstawie umowy o pracę, tj. Prezesa Spółki i pracownika Działa Handlowego. Koszty te zostały wprost wymienione w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, do kosztów związanych z uczestnictwem Spółki w targach zaliczyć również można diety, opłaty za bilety wstępu na targi oraz opłaty za taksówki. Jak wynika bowiem z przepisu, do kosztów uczestnictwa w targach zalicza się koszty poniesione na organizację miejsca wystawowego. Zdaniem Spółki, do tej kategorii kosztów należy zaliczyć wszelkie wydatki, które są związane z uczestnictwem w targach i zostały poniesione na organizację miejsca wystawowego i zaprezentowanie Spółki na targach. Zdaniem Spółki, wszelkie działania podjęte przez Spółkę w celu zorganizowania miejsca wystawowego na targach stanowią wydatki związane z uczestnictwem Spółki w targach. Powyższe wydatki związane z obecnością Prezesa Spółki oraz pracownika Działu Handlowego bez wątpienia stanowią zatem wydatki związane z organizacją miejsca wystawowego, ponieważ dzięki ich obecności mogą oni nawiązać relacje z uczestnikami targu i zaprezentować produkty Spółki.

Jednocześnie, jeśli chodzi o osoby zatrudnione na podstawie umowy o współpracę, to zdaniem Wnioskodawcy również wydatki poniesione na uczestnictwo tych osób w targach powinny zostać rozliczone w ramach ulgi, pomimo tego że osoby te nie są pracownikami Spółki. Jedna z tych osób jest bowiem odpowiedzialna m.in. za działalnością marketingową Spółki. Osoba ze Stanów Zjednoczonych jest natomiast odpowiedzialna za pozyskiwanie klientów dla Spółki na terenie Stanów Zjednoczonych (zgodnie z zawartą umową osoba ta jest odpowiedzialna m.in. za reprezentowanie spółki na targach branżowych i konferencjach). Tym samym, obecność tych osób na targach była więc konieczna do odpowiedniego zorganizowania stoiska Spółki i odpowiedniej reprezentacji Spółki na targach w celu wypromowania produktów Spółki.

Jeśli Organ uzna, że wydatki związane z uczestnictwem w targach osób zatrudnionych przez Spółkę na podstawie umów o współpracę, nie stanowią kosztów o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT, to niewątpliwe w ocenie Wnioskodawcy będą stanowić koszty działań informacyjno-promocyjnych, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT.

W tym zakresie wskazać bowiem należy, że niniejszy przepis wymienia jedynie przykładowe wydatki związane z działalnością promocyjno-informacyjną, które można odliczyć w ramach ulgi prowzrostowej.

Prawo podatkowe nie zawiera definicji legalnej „działań promocyjno-informacyjnych”. Niezbędne jest zatem odniesienie się do językowego znaczenia tej definicji. Przez działania promocyjno-informacyjne dotyczące produktów należy rozumieć wszelką działalność w zakresie promocji i informacji o produktach Spółki. Zgodnie bowiem ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl, data dostępu: 24.11.2022 r.) „promocja” oznacza „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań”. Z kolei, „informacja” zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl, data dostępu: 24.11.2022 r.) to „to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś”.

Mając na uwadze powyższe słownikowe znaczenia pojęć „promocja” i „informacja” należy wskazać, że aby daną działalność można było uznać za działania promocyjno-informacyjne, niezbędne jest, aby była to działalność zmierzająca do zwiększenia popularności jakiegoś produktu i jednocześnie aby była to działalność związana z komunikowaniem (informowaniem) o produktach.

Obecność na targach osoby zatrudnionej na podstawie umowy o współpracę, która odpowiada między innymi za działalność marketingową Spółki oraz osoby zatrudnionej na podstawie umowy o współpracę, do której zadań należy pozyskiwanie klientów na terenie Stanów Zjednoczonych, bez wątpienia zmierza do zwiększenia popularności produktów Spółki i informowaniu o jej produktach. Tym samym, koszty poniesione przez Spółkę, związane z uczestnictwem tej osoby na targach stanowią również działania promocyjno-informacyjne.

-Koszty związane z zatrudnieniem osoby do obsługi stoiska na targach (osoba zatrudniona na podstawie umowy zlecenie).

W ocenie Wnioskodawcy, koszty poniesione na zatrudnienie osoby do obsługi stoiska na targach, stanowią koszty uczestnictwa w targach, związanych z organizacją miejsca wystawowego. Osoba ta została zatrudniona przez Spółkę na podstawie umowy zlecenia jedynie w celu obsługi stoiska targowego podczas targów. Bez wątpienia zatem koszty poniesione na zatrudnienie niniejszej osoby związane są z uczestnictwem Spółki w targach i organizacją miejsca wystawowego. Jak Spółka wcześniej wspominała do kosztów związanych z uczestnictwem Spółki w targach można zaliczyć wszystkie wydatki, które Spółka poniosła, aby móc zorganizować miejsce wystawowe.

Ad. 4

Jak zostało wskazane w uzasadnieniu do odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 1, z dniem połączenia Wnioskodawca wstąpił we wszystkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki Spółki R, tj. spółki przejmowanej. Zasada sukcesji podatkowej powinna być rozumiana maksymalnie szeroko, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Jak Spółka wspominała, zasada sukcesji podatkowej nie powinna być ograniczona tylko do takich praw, które istniały w momencie połączenia obu podmiotów. Podmiot będący sukcesorem wstępuje we wszystkie stosunki prawne, których stroną był podmiot przejmowany, ze skutkiem tak, jakby to sukcesor od początku był stroną tych stosunków prawnych.

Biorąc zatem pod uwagę, że sukcesji podatkowej podlegają wszystkie prawa i uprawnienia to w ocenie Wnioskodawcy, Spółka ma prawo odliczyć w ramach przedmiotowej ulgi koszty poniesione przez jej poprzednika prawnego tj. Spółkę R. Jak Spółka zwracała wcześniej uwagę, to Wnioskodawca, jako następca prawny Spółki R uczestniczył już w targach, których koszty uczestnictwa poniosła Spółka Przejmowana.

W tym zakresie nie ma również żadnego przepisu szczególnego, który ograniczałby rozliczenie kosztów poniesionych przez poprzednika prawnego w ramach ulgi prowzrostowej. Ustawodawca nie wprowadził zakazu dokonywania odliczenia przez Spółkę przejmującą kosztów poniesionych przez spółkę przejmowaną przed dniem połączenia. Tym samym, brak jest podstaw prawnych do uznania, że Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia w ramach ulgi kosztów poniesionych przez jej poprzednika prawnego tj. Spółkę R.

Spółka w tym zakresie chce tylko wskazać, że organy podatkowe w interpretacjach dot. ulgi B+R pozwalają rozliczyć przez następcę prawnego, koszty kwalifikowane nieodliczone w ramach ulgi przez poprzednika prawnego, tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2022 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.25.2022.1.PC czy w interpretacji z dnia 19 stycznia 2021 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.535.2020.2.MBD, interpretacja z dnia 17 listopada 2022 r., 0114-KDIP2-1.4010.54.2022.3.MR.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi  jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.

Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że:

Według art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Według art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT:

W myśl art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT:

W tym miejscu należy dodatkowo wskazać, że zgodnie z art. 491 § 1 ustawy z 15 września 2000 r.  Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1467 ze zm., dalej: „KSH”):

Stosownie natomiast do treści art. 492 § 1 pkt 1 KSH:

W myśl art. 494 § 1 i 2 KSH:

Ulga na ekspansję polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów bezpośrednio wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Ulga umożliwia odliczenie wydatków dwa razy – zarówno jako koszty uzyskania przychodów, jak i w ramach samej ulgi (do kwoty 1 mln zł).

Podatnik będzie mógł odliczyć wskazane poniżej koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi, w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia przychodów (dokonano odliczenia):

-zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub

-osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub

-osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Państwa wątpliwości w przedmiotowej sprawie dotyczą m.in. ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, jeśli:

a)w 2022 r. i 2023 r. zwiększy względem 2021 r. przychody ze sprzedaży produktów oferowanych wcześniej przez swojego poprzednika prawnego czyli Spółkę R tj. w odniesieniu do 2022 roku zsumuje przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez poprzednika prawnego do dnia połączenia i przychody osiągnięte przez Spółkę po dniu połączenia lub

b)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R albo

c)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że 1 sierpnia 2022 r. doszło do połączenia Spółki D ze spółką R. Połączenie zostało przeprowadzone w trybie przepisu art. 492 § 1 pkt KSH, poprzez przeniesienie całego majątku obejmującego wszystkie prawa i obowiązki (aktywa i pasywa) Spółki R (Spółka Przejmowana) na rzecz Spółki D (Spółka Przejmująca). W dniu połączenia Spółka Przejmująca wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki Spółki Przejmowanej, zgodnie z art. 494 § 1 KSH (sukcesja uniwersalna).

Zarówno Spółka jak i jej poprzednik prawny tj. Spółka R, i w ramach prowadzonej działalności w ponosiły w 2022 r. koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży oferowanych przez nią produktów, w szczególności wydatki związane z uczestnictwem Spółki w targach.

Spółka podkreśla, że niektóre z niniejszych wydatków zostały poniesione przez jej poprzednika prawnego tj. Spółkę R, nie zostały natomiast zaliczone u niego do kosztów uzyskania przychodów, lecz stanowiły rozliczenia międzyokresowe bierne. W targach z którymi związane są wyżej wymienione wydatki uczestniczyła lub będzie uczestniczyć już Spółka i Spółka zaliczy przedmiotowe wydatki w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z treścią powołanego na wstępie art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

Mając na uwadze treść art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, odliczenie przysługuje zatem w przypadku, gdy podatnik wykaże wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 lat od poniesienia wydatków z nimi związanych (tj. począwszy od roku, w którym skorzystał z przedmiotowej ulgi), albo osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że Wnioskodawca w celu zbadania czy w 2022 r. i 2023 r. zwiększy względem 2021 r. przychody ze sprzedaży oferowanych przez nią produktów, zamierza porównywać się do przychodów osiąganych w 2021 r. przez jej poprzednika prawnego tj. Spółkę R, a w odniesieniu do 2022 roku zamierza sumować przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez poprzednika prawnego do dnia połączenia i przychody osiągnięte po dniu połączenia.

Nie można zgodzić również, że Spółka będzie uprawniona do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, jeśli osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R albo przychody ze sprzedaży produktów nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju.

Zauważyć należy, że z uwagi na wybraną metodę rozliczenia połączenia (metoda nabycia udziałów) zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 120), w Spółce R doszło do zamknięcia ksiąg rachunkowych. W konsekwencji, Spółka R była zobowiązana również do złożenia odrębnego zeznania podatkowego CIT-8 za okres przypadający od początku roku podatkowego do dnia połączenia.

Ponadto, Wnioskodawca nie prowadził działalności produkcyjnej i nie osiągał żadnych przychodów ze sprzedaży w 2022 r.

W tym miejscu należy przytoczyć treść art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym,

Ponadto, w myśl art. 93 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej,

Ustawodawca nie definiuje pojęcia „praw i obowiązków podatkowych”, będących na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej, przedmiotem sukcesji.

Należy jednak przyjąć, że sukcesji podlegają te prawa i obowiązki, które choć wynikają ze zdarzeń mających miejsce przed połączeniem, to nie uległy konkretyzacji do tej daty na gruncie rozliczeń podatkowych (przychód i koszt).

Decydujące znaczenie ma więc okoliczność, czy dane prawo lub obowiązek powstało i istniało przed dniem połączenia. Wniosek taki wynika z literalnej wykładni art. 93 Ordynacji podatkowej, w którym ustawodawca posłużył się czasem teraźniejszym. Zatem, przedmiotem sukcesji mogą być wyłącznie tzw. „stany otwarte”, tj. prawa i obowiązki, które na dzień połączenia „pozostają” w związku z przydzielonymi spółce przejmującej składnikami majątku i nie zostały rozliczone przez spółkę przejmowaną, tj. które nie uległy konkretyzacji na gruncie rozliczeń podatkowych.

Zatem, skoro 1 sierpnia 2022 r. doszło do połączenia Wnioskodawcy ze spółka R i w wyniku tego połączenia spółka R dokonała zamknięcia ksiąg rachunkowych, w związku z czym Wnioskodawca w rozliczeniu podatkowym za 2022 r. nie będzie uwzględniał przychodów i kosztów spółki przejmowanej, to pomimo sukcesji wskazanej w art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, obowiązującej w przypadku łączących się osób prawnych, Wnioskodawca w celu skorzystania z ulgi wskazanej w art. 18eb ustawy o CIT, nie jest uprawniony do porównywania przychodów ze sprzedaży produktów osiąganych przez spółkę R.

W art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, jest mowa bowiem o podatniku który zwiększył przychody ze sprzedaży oraz osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Spółka przejmowana do dnia przejęcia nie nabyła prawa do korzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 dotyczące ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z odliczenia o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, jeśli:

a)w 2022 r. i 2023 r. zwiększy względem 2021 r. przychody ze sprzedaży produktów oferowanych wcześniej przez swojego poprzednika prawnego czyli Spółkę R tj. w odniesieniu do 2022 roku zsumuje przychody ze sprzedaży produktów osiągnięte przez poprzednika prawnego do dnia połączenia i przychody osiągnięte przez Spółkę po dniu połączenia lub

b)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów wcześniej nieoferowanych przez Spółkę R albo

c)osiągnie w 2022 r. i 2023 r. przychody ze sprzedaży produktów nieoferowanych przez Spółkę R w danym kraju,

- należy uznać za nieprawidłowe.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca nie jest uprawniony do skorzystania ulgi o której mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy CIT, to tym samym pytania oznaczone we wniosku nr 2 – 4, należy uznać za bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

- Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

- Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).