Interpretacja indywidualna z dnia 17 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.623.2022.2.ENB

Ustalenie rezydencji podatkowej, dochody osiągane z pracy wykonywanej w Austrii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Interpretacja indywidualna

 – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 października 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia rezydencji podatkowej w Polsce. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem w dniu 22 grudnia 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Od dnia 15 grudnia 2018 r. mieszkała Pani i pracowała na terytorium Austrii. Od 11 czerwca 2019 r. do 15 maja 2022 r. mieszkała Pani z partnerem życiowym, będącym obywatelem Bułgarii. W czerwcu 2022 r. zmieniliście Państwo miejsce zamieszkania i obecnie mieszkacie oraz pracujecie w Bułgarii. W okresie mieszkania i zatrudnienia w Austrii była Pani tam zameldowana, podlegała ubezpieczeniu, posiadała Pani austriacki numer identyfikacji podatkowej, rachunek bankowy, a w czasie lockdownu pobierała Pani zasiłek.

Na terytorium Polski nie posiada Pani żadnego majątku i nieruchomości. W Austrii spełniała Pani obowiązek podatkowy płacąc podatki. W Polsce nie osiąga Pani jakichkolwiek dochodów. W Polsce przebywają Pani rodzice i siostra. Przebywa Pani na terenie Polski każdego roku zdecydowanie krócej niż 183 dni. W latach 2021 i 2022 przebywała Pani w Polsce jedynie podczas urlopu (od 28 października do 20 listopada 2021 r. i od 28 kwietnia do 7 maja 2022 r.), nie podejmując pracy zarobkowej. W tym czasie zamieszkiwała Pani w domu rodziców lub siostry. Pani interesy życiowe, dochody, wydatki oraz aktywność społeczna i kulturalna były związane z Austrią. Na terenie Austrii prowadziła Pani działalność zarobkową, posiadała Pani majątek ruchomy i rachunek bankowy. Pani partner również pracował w latach 2019-2022 na terenie Austrii w tym samym zakładzie pracy. Prowadziliście Państwo wspólne gospodarstwo domowe. Centrum Pani interesów życiowych oraz gospodarczych w okresie od 15 grudnia 2018 r. do 17 maja 2022 r. było związane z Austrią a od czerwca 2022 r. jest związane z Bułgarią.

Uzupełniając wniosek wyjaśniła Pani, że przedmiotem wniosku jest wyłącznie stan faktyczny od 1 stycznia 2021 r. do 17 maja 2022 r., tj. do momentu wyjazdu z Austrii. W latach podatkowych których dotyczy wniosek nie przebywała Pani w Polsce dłużej niż 183 w roku podatkowym. W Austrii miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 17 maja 2022 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji czy dochody uzyskane w Austrii podlegały opodatkowaniu w Polsce?

Pani stanowisko w sprawie

W Pani ocenie w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 17 maja 2022 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na zamieszkiwanie do celów podatkowych i zatrudnienie na terytorium Austrii w ww. okresie, a także ze względu na fakt nieprzebywania na terytorium Polski powyżej 183 dni w roku podatkowym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl natomiast art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja miejsca zamieszkania, zawarta w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje dwa kryteria: pobyt na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiadanie na terytorium Polski ośrodka interesów życiowych rozumianego jako centrum interesów osobistych lub centrum interesów gospodarczych. Spójnik „lub” oznacza, że spełnienie przynajmniej jednego z tych kryteriów pozwala uznać podatnika za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Jednocześnie każde z tych kryteriów należy rozpatrywać samodzielnie i niezależnie.

Podatnik spełniający kryteria wymienione w art. 3 ust. 1a ustawy, jest uznawany za osobę mającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, natomiast podatnik który tych kryteriów nie spełnia podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Objęcie obowiązkiem podatkowym w Polsce nie jest więc warunkowane decyzją podatnika, lecz spełnieniem przesłanek wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224 poz. 1921 z późn. zm.).:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z opisu zdarzenia wynika, że od dnia 15 grudnia 2018 r. mieszkała Pani i pracowała na terytorium Austrii. Od 11 czerwca 2019 r. do 15 maja 2022 r. mieszkała Pani z partnerem życiowym, będącym obywatelem Bułgarii. W czerwcu 2022 r. zmieniliście Państwo miejsce zamieszkania i obecnie mieszkacie oraz pracujecie w Bułgarii. W okresie mieszkania i zatrudnienia w Austrii była Pani tam zameldowana, podlegała ubezpieczeniu, posiadała Pani austriacki numer identyfikacji podatkowej, rachunek bankowy, a w czasie lockdownu pobierała Pani zasiłek. Na terytorium Polski nie posiada Pani żadnego majątku i nieruchomości. W Austrii spełniała Pani obowiązek podatkowy płacąc podatki. W Polsce nie osiąga Pani jakichkolwiek dochodów. W Polsce przebywają Pani rodzice i siostra. Przebywa Pani na terenie Polski każdego roku zdecydowanie krócej niż 183 dni. W latach 2021 i 2022 przebywała Pani w Polsce jedynie podczas urlopu (od 28 października do 20 listopada 2021 r. i od 28 kwietnia do 7 maja 2022 r.), nie podejmując pracy zarobkowej. W tym czasie zamieszkiwała Pani w domu rodziców lub siostry. Pani interesy życiowe, dochody, wydatki oraz aktywność społeczna i kulturalna były związane z Austrią. Na terenie Austrii prowadziła Pani działalność zarobkową, posiadała Pani majątek ruchomy i rachunek bankowy. Pani partner również pracował w latach 2019-2022 na terenie Austrii w tym samym zakładzie pracy. Prowadziliście Państwo wspólne gospodarstwo domowe. Centrum Pani interesów życiowych oraz gospodarczych w okresie od 15 grudnia 2018 r. do 17 maja 2022 r. było związane z Austrią a od czerwca 2022 r. jest związane z Bułgarią. W latach podatkowych których dotyczy wniosek nie przebywała Pani w Polsce dłużej niż 183 w roku podatkowym. W Austrii miała Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zgodnie z wewnętrznym prawem tego kraju.

Mając zatem na uwadze, że w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 17 maja 2022 r. nie posiadała Pani w Polsce żadnego majątku i nieruchomości, nie osiągała Pani w Polsce dochodów, nie przebywała Pani na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, jak również, że centrum Pani interesów życiowych oraz gospodarczych było związane z Austrią, gdzie mieszkała Pani z partnerem życiowym i pracowała, uznać należy, że w okresie tym nie posiadała Pani miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski. W konsekwencji w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 17 maja 2022 r. podlegała Pani w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to, że dochody osiągane z pracy wykonywanej w Austrii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).