Praca zdalna za granicą – jakie przepisy stosować w zakresie ubezpieczeń społecznych

W okresie epidemii COVID-19 znaczna część pracowników wykonuje pracę w formie zdalnej. Pracodawcy chętnie korzystają z tego rozwiązania. Umożliwiają to przepisy tzw. ustawy covidowej. Niejednokrotnie zdarza się, że pracownicy za zgodą pracodawcy (lub bez takiej zgody i wiedzy pracodawcy) wykonują pracę zdalną poza miejscem zamieszkania. Powoduje to określone konsekwencje, m.in. na gruncie ubezpieczeń społecznych. Pracownik wykonujący pracę zdalną za granicą w dalszym ciągu będzie objęty ubezpieczeniami w Polsce, jeżeli zostaną spełnione warunki delegowania. Jeśli natomiast wykonywanie pracy zdalnej za granicą nie ma cech delegowania, wówczas co do zasady będzie on podlegał ubezpieczeniom w tym państwie, w którym wykonuje pracę (nie w Polsce).

Pracodawcy chcąc zminimalizować ryzyko rozprzestrzeniania się epidemii COVID-19 wśród pracowników, często polecają pracownikom wykonywanie pracy zdalnej. Zdarza się, że praca taka wykonywana jest także za granicą. Jeżeli wykonywanie pracy zdalnej w innym państwie spełnia warunki delegowania, to pracownik podlega ubezpieczeniom w Polsce, w przeciwnym razie będzie to państwo, w którym ta praca jest wykonywana.

Praca zdalna - jakie warunki należy spełnić

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania pandemii, pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jego stałego wykonywania (praca zdalna).