Różnice kursowe ustalane dla celów podatkowych na podstawie ustawy o rachunkowości

Jednostki mogą rozliczać różnice kursowe na podstawie ustawy o rachunkowości bądź na podstawie przepisów podatkowych. W celu wyliczenia bilansowego wyniku finansowego różnice kursowe ustala się według przepisów ustawy o rachunkowości. Dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania należy korzystać z przepisów podatkowych.

Przyjęcie przez jednostkę metody rachunkowej rozliczania różnic kursowych oznacza, że różnice kursowe z wyceny bilansowej będą uwzględniane w przychodach i kosztach podatkowych.

W myśl zapisów ustaw podatkowych (art. 14b ust. 3 updof oraz art. 9b ust. 2 updop) podatnicy, którzy wybiorą metodę rachunkową rozliczania różnic kursowych, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniony.

Dokonując wyboru metody bilansowej ustalania różnic kursowych jednostki powinny mieć na uwadze, że wybór ten wiąże się również z określonymi obowiązkami. Jednostki, które stosują tę metodę, mają obowiązek:

1)  poddawać badaniu przez firmy audytorskie swoje sprawozdania finansowe sporządzone w okresie rozliczania różnic kursowych metodą bilansową,