Jak do podstawy ekwiwalentu za urlop wliczać składniki wynagrodzenia za okresy dłuższe niż 1 miesiąc

W podstawie wymiaru ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy pracodawcy muszą uwzględnić składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikom zarówno za okresy nie dłuższe niż miesiąc, jak i za okresy dłuższe, jednak najwyżej 12-miesięczne. Ponadto wszystkie składniki wynagrodzenia wliczane do podstawy ekwiwalentowej należy uzupełnić w przypadku, gdy pracownik nie przepracował w całości okresu, za który przysługiwał dany składnik, np. z powodu choroby, zwolnienia od pracy czy innej usprawiedliwionej nieobecności.

W sytuacji niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Pracodawca nie ma obowiązku wypłacenia ekwiwalentu, jeśli strony postanowią o wykorzystaniu urlopu w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu zawartej z nim poprzedniej umowy o pracę (art. 171 Kodeksu pracy).

Ogólne zasady ustalania wysokości ekwiwalentu urlopowego

Podstawę wymiaru ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy ustala się, stosując w większości zasady obowiązujące przy obliczaniu wynagrodzenia urlopowego. Wspólną regułą dla kalkulowania wynagrodzenia urlopowego, jak i ekwiwalentu pieniężnego jest przyjmowanie do obliczeń wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, z wyłączeniami wymienionymi enumeratywnie w § 6 rozporządzenia urlopowego, do których należą m.in. premie uznaniowe, nagrody jubileuszowe, wynagrodzenie chorobowe, wynagrodzenie urlopowe, wynagrodzenie za przestój, trzynastki, jednorazowe lub nieperiodyczne wypłaty za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie.