Na podstawie art. 59 ust. 14 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512, z późn. zm.) zarządza się, co następuje:

§ 1.[Podstawa wystawienia zaświadczenia] 1. Zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby lub konieczności osobistego sprawowania przez pracownika opieki nad chorym członkiem rodziny, zwane dalej „zaświadczeniem lekarskim”, wystawia się wyłącznie po przeprowadzeniu bezpośredniego badania stanu zdrowia ubezpieczonego lub chorego członka rodziny.

2. Przy wystawianiu ubezpieczonemu zaświadczenia lekarskiego o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby należy brać pod uwagę stan zdrowia ubezpieczonego, z uwzględnieniem rodzaju i warunków pracy.

§ 2.[Podmiot wystawiający zaświadczenie] Zaświadczenie lekarskie wystawia lekarz, lekarz dentysta, starszy felczer lub felczer prowadzący leczenie, na okres, w którym ubezpieczony ze względu na stan zdrowia powinien powstrzymać się od pracy, jednak nie dłuższy niż do dnia, w którym niezbędne jest przeprowadzenie ponownego badania stanu zdrowia ubezpieczonego.

§ 3.[Termin wystawienia zaświadczenia] 1. Zaświadczenie lekarskie wystawia się na okres od dnia, w którym przeprowadzono badanie, lub od dnia bezpośrednio następującego po dniu badania.

1a. Zaświadczenie lekarskie może być wystawione na okres rozpoczynający się po dniu badania, nie później jednak niż czwartego dnia po dniu badania, jeżeli:

1) bezpośrednio po dniu badania przypadają dni wolne od pracy;

2) badanie jest przeprowadzane w okresie wcześniej orzeczonej niezdolności do pracy.

2. Zaświadczenie lekarskie może być wystawione na okres nie dłuższy niż 3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wykazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy.

3. Zaświadczenie lekarskie może być wystawione przez lekarza psychiatrę na okres wcześniejszy niż określony w ust. 2, w razie stwierdzenia lub podejrzenia zaburzeń psychicznych ograniczających zdolność ubezpieczonego do oceny własnego postępowania.

§ 4.[Pobyt w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej] 1. Zaświadczenie lekarskie stwierdzające okres pobytu ubezpieczonego w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej, zwanym dalej „zakładem”, wystawia się nie później niż w dniu wypisania ubezpieczonego z tego zakładu.

2. W razie dłuższego niż 14 dni pobytu ubezpieczonego w zakładzie zaświadczenie lekarskie wystawia się co 14 dni, w celu umożliwienia wypłaty zasiłku chorobowego lub wynagrodzenia za czas choroby.

3. Zaświadczenie lekarskie stwierdzające okres pobytu ubezpieczonego w zakładzie może być, na wniosek ubezpieczonego, wystawione także w terminie późniejszym.

4. Do zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego okres niezdolności do pracy przypadający po zakończeniu pobytu w zakładzie stosuje się odpowiednio § 3.

§ 5.[Wzór zaświadczenia] 1. Lekarz, lekarz dentysta, starszy felczer lub felczer wystawia zaświadczenie lekarskie na formularzu, według wzoru stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. W razie ubezpieczenia z dwóch lub więcej tytułów lekarz, lekarz dentysta, starszy felczer lub felczer wystawia, na wniosek ubezpieczonego, odpowiednią liczbę zaświadczeń lekarskich, o których mowa w ust. 1.

2a. Zaświadczenie lekarskie dla kolejnego płatnika zasiłku, potwierdzające wcześniej orzeczoną dla innego płatnika niezdolność do pracy, może być wystawione na wniosek ubezpieczonego, w terminie późniejszym.

3. W razie zagubienia zaświadczenia lekarskiego, o którym mowa w ust. 1, lekarz, który wydał zagubione zaświadczenie, na wniosek ubezpieczonego, sporządza wypis z kopii tego zaświadczenia.

§ 6.[Rehabilitacja lecznicza] 1. Po 30 dniach niezdolności do pracy prowadzący leczenie, przed wystawieniem ubezpieczonemu zaświadczenia lekarskiego o dalszej niezdolności do pracy, ocenia jednocześnie, czy stan zdrowia ubezpieczonego uzasadnia potrzebę przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej, a w przypadku stwierdzenia takiej potrzeby – wypełnia wniosek o rehabilitację leczniczą, według wzoru ustalonego w przepisach odrębnych.

2. Nie później niż na 60 dni przez zakończeniem okresu zasiłkowego lekarz, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza badanie i ocenia, czy stan zdrowia ubezpieczonego uzasadnia:

1) (uchylony);

2) zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego;

3) zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

3. Lekarz prowadzący leczenie powinien poinformować ubezpieczonego, w toku prowadzonego leczenia, o terminie badania określonego w ust. 2.

4. Badanie, o którym mowa w ust. 2, przeprowadza się w domu ubezpieczonego, jeżeli jest on obłożnie chory.

5. Stosownie do wyników oceny, o której mowa w ust. 1, lekarz prowadzący leczenie:

1) (uchylony);

2) wystawia zaświadczenie o stanie zdrowia dla celów świadczeń z ubezpieczenia społecznego, informując ubezpieczonego o potrzebie niezwłocznego zgłoszenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego lub prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

§ 7.[Zaświadczenie lekarskie] Zaświadczenie lekarskie wydane w wyniku kontroli lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wystawia, po przeprowadzeniu bezpośredniego badania ubezpieczonego, na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 8.[Przepisy uchylone] Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 maja 1996 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 63, poz. 302 oraz z 1998 r. Nr 67, poz. 444) w zakresie dotyczącym zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich.

§ 9.[Wejście w życie] Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 27 lipca 1999 r.

Załącznik nr 1

WZÓR - ZUS ZLA [1]

Załącznik nr 2

WZÓR - ZUS ZLA/K [2]